วิสัญญีสาร

Differences Between Traditional and Alternative Method in Assessing Acid-Base Disturbances

Sutatta Boonyakarn — 2025-11-04

The maintenance of acid-base balance is crucial for normal physiological functioning, and it is achieved through the interaction of the respiratory, renal, and buffer systems. Acid-base disturbances can be caused by various factors, and their evaluation is critical for appropriate diagnosis and treatment. The traditional method of assessing acid-base status, the Henderson-Hasselbalch equation, is widely used to evaluate simple or mixed metabolic and respiratory acid-base disorders, and it takes into account the partial pressure of carbon dioxide, a critical factor in regulating acid-base balance. However, it has limitations in its ability to evaluate unmeasured anions and cations, particularly in the presence of non- bicarbonate buffers. The alternative method, the Strong Ion Difference, is widely used in critical care medicine as it takes into account multiple acid-base disturbances, including changes in unmeasured ions and weak acids. It is more accurate in the presence of non- bicarbonate buffers, such as lactate or albumin, which can contribute to the imbalance. However, it has limited utility in assessing respiratory disorders. Both methods have their assumptions and limitations, and the choice of method can affect treatment decisions.

Assessing Postoperative Recovery with End-Tidal CO2: Current Practices and Innovations

Nisara Tanphan — 2025-11-04

End-tidal CO2 (ETCO2) monitoring has emerged as a valuable tool in this context, providing insights into a patient’s respiratory function and overall physiological status. This review aims to explore current practices and innovations in ETCO2 monitoring during postoperative recovery, assessing its role in enhancing patient care. Various measurement techniques, along with their clinical applications and emerging trends, were evaluated to provide a holistic understanding of ETCO2’s role in postoperative settings. ETCO2 monitoring is widely recognized for its ability to offer real-time data on ventilation and metabolism, thus helping to detect early signs of complications such as hypoventilation or respiratory depression. Recent innovations in capnography technology have enhanced accuracy and convenience, thereby offering new applications across different surgical procedures. However, challenges such as technical limitations, variability in patient responses, and interpretation of ETCO2 data still remain significant. Future research should focus on addressing these limitations and exploring new applications to further enhance patient outcomes.

E-cigarettes Users: Anesthesia Revisited

Somchai Amornyotin — 2025-11-04

E-cigarettes, also known as electronic nicotine delivery systems, have gained widespread popularity as an alternative to combustible tobacco. While often perceived as safer, emerging evidence demonstrates significant respiratory, cardiovascular, and systemic effects relevant to anesthesia. These include airway inflammation, bronchial hyperreactivity, cardiovascular stimulation, and an association with acute lung injury known as E-cigarette or vaping-associated lung injury (EVALI). For anesthetic personnel, E-cigarette use introduces unique perioperative challenges, particularly in airway management, ventilation strategies, hemodynamic stability, and postoperative recovery. This review summarizes current evidence on the physiological impact of E-cigarette use, outlines anesthetic considerations across the perioperative continuum, and provides a practical summary table to guide clinical decision-making

Effects of Dexamethasone on Blood Glucose Concentrations in Patients Undergoing Elective Surgery Under Spinal Anesthesia: a Randomized, Controlled Trial

Nattha Prasitthipayong — 2025-11-04

Background: The effect of a dose of dexa-methasone for postoperative nausea and vomiting (PONV) prophylaxis on blood glucose concentrations in spinal anesthesia has not been well studied. This study compared mean blood glucose changes within 8 h in nondiabetic patients receiving a single dose of dexamethasone 5 mg and 10 mg, compared with placebo, in surgeries under spinal anesthesia. Methods: Sixty nondiabetic patients were randomized into one of three groups. Group A was the control group. Group B and C received 5 mg and 10 mg of dexamethasone respectively. Capillary blood glucose was measured at baseline, and at 2, 4, 6, and 8 h after administration of the study drugs. The incidence of hyperglycemia and PONV scores were recorded. Results: Peak mean glucose changes occurred at 8 h in all three groups. Compared to the control group, mean glucose changes in group C were higher at 4, 6, and 8 h, while mean glucose changes in group B were higher at 6 and 8 h. Hyperglycemic events were more frequent in group C compared to group A (P = 0.035). Patients in group A had significantly higher PONV scores than those in the other groups. However, PONV scores in group B and C were not different. Conclusion: Both doses of dexamethasone significantly increased mean glucose changes. Compared with 5 mg, dexamethasone 10 mg resulted in higher blood glucose changes, but provided the same efficacy in reducing PONV.

Protamine-to-Heparin Ratio for Effective Reversal in Open-Heart Surgery Post-Cardiopulmonary Bypass

Suratda Pichayaphun — 2025-11-04

Introduction: Heparin is routinely administered to achieve anticoagulation during cardiopulmonary bypass (CPB) in open-heart surgery. Protamine sulfate is used to neutralize heparin; however, inappropriate dosing may result in adverse events such as hypotension and paradoxical bleeding. Determining the optimal protamine-to-heparin (P:H) ratio is therefore essential to ensure effective reversal while minimizing complications. This study aims to identify the effective P:H ratio necessary for adequate heparin reversal. Methods: This retrospective study included adult patients who underwent open-heart surgery with CPB at Lampang Hospital between January 2022 and June 2023. Patients were stratified into three groups based on their P:H ratios: <1, =1, and >1. The P:H ratio was calculated using the initial heparin dose administered prior to the initiation of CPB. The primary outcome was the effective heparin reversal, defined as an activated clotting time (ACT) ≤ 10 sec above baseline or within 80-180 sec five min post-protamine administration. Secondary outcomes included determining the minimum effective P:H ratio that resulted in acceptable postoperative blood loss, and evaluating 8-h postoperative blood loss, blood product transfusion volumes, and 24-h reoperation rates due to bleeding. Results: A total of 539 patients were analyzed. Effective heparin reversal, based on post- protamine ACT values, was achieved across all groups with no significant differences observed. Eight-hours postoperative blood loss, blood transfusions, and 24-h reoperation rates were comparable among three groups, with no statistically significant differences. A P:H ratio of approximately 0.94-0.95 was sufficient to maintain acceptable postoperative blood loss and transfusion requirements, comparable to the median values observed in this study. Conclusion: This study found no significant differences in heparin reversal efficacy or blood loss among groups receiving varying protamine doses. Heparin reversal efficacy was defined as achieving an ACT of ≤10 sec above baseline or within the range of 80-180 sec, measured five min after protamine administration. However, a P:H ratio of 0.94-0.95 may indicate effective heparin neutralization

การศึกษาเปรียบเทียบการใช้ยา celecoxib ร่วมกับ ยา paracetamol และ ยา etoricoxib ร่วมกับยา paracetamol ให้ก่อนผ่าตัดในการช่วยลดปวดหลังผ่าตัดมดลูกทางหน้าท้อง

ฉัตรทอง สมเจริญวัฒนา — 2025-11-04

บทนำ: การใช้ยาแก้ปวดแบบล่วงหน้าร่วมกันหลายกลไก โดยเฉพาะ COX-2 inhibitors ร่วมกับพาราเซตามอล อาจช่วยลดความปวดและการใช้มอร์ฟีนหลังผ่าตัดมดลูกทางหน้าท้อง การศึกษานี้เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของ celecoxib หรือ etoricoxib ร่วมกับพาราเซตามอลให้ก่อนผ่าตัด ในการลดอาการปวด และการใช้มอร์ฟีนหลังผ่าตัด วิธีการศึกษา: การศึกษาแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุม ผู้ป่วย 63 คน แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ได้รับ celecoxib 400 มก ร่วมกับพาราเซตามอล 500 มก กลุ่มที่ได้รับ etoricoxib 90 มก ร่วมกับพาราเซตามอล 500 มก และกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับยาใดก่อนผ่าตัด ประเมินคะแนนความปวดด้วย NRS ที่เวลา 1, 4, 8 และ 24 ชม และการใช้มอร์ฟีนใน 24 ชม หลังผ่าตัด วิเคราะห์ข้อมูลด้วย ANOVA Kruskal-Wallis และ Chi-square test ผลการศึกษา: ปริมาณมอร์ฟีนที่หอผู้ป่วยใน 24 ชม แรก แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม (P=0.016) โดยกลุ่ม etoricoxib ใช้น้อยที่สุด (3.4±2.9 มก) และแตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (P=0.012) ขณะที่ celecoxib ไม่แตกต่างจากกลุ่มควบคุม (P=0.220) ระดับความปวดไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม สรุป: การให้ยา etoricoxib ร่วมกับพาราเซตามอล ก่อนผ่าตัด ช่วยลดการใช้มอร์ฟีนหลังผ่าตัดได้อย่างมีนัยสำคัญ เหมาะสมต่อการใช้ในแนวทางการระงับปวดแบบหลายกลไก

ปัจจัยที่มีผลต่อสมรรถนะด้านการวิจัยของวิสัญญีพยาบาล: การศึกษาเชิงสำรวจภาคตัดขวาง

โรจนรินทร์ โกมลหิรัญ — 2025-11-04

บทนำ: สมรรถนะในการวิจัยถือเป็นสิ่งสำคัญสำหรับวิสัญญีพยาบาลในการปฏิบัติงานตามแนวปฏิบัติแบบ evidence-based approach และยังมีส่วนส่งเสริมความปลอดภัยของผู้ป่วยด้วย การทำความเข้าใจปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะในการวิจัยเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการพัฒนาการฝึกอบรมและกลยุทธ์เพื่อเพิ่มคุณภาพและปริมาณงานวิจัยของวิสัญญีพยาบาลได้ การศึกษานี้วิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะในการวิจัยของวิสัญญีพยาบาลในโรงพยาบาลรามาธิบดี วิธีการศึกษา: การศึกษาเชิงสำรวจภาคตัดขวาง ผู้เข้าร่วมการศึกษาคือ วิสัญญีพยาบาลที่ปฏิบัติงานประจำอยู่ในโรงพยาบาลรามาธิบดีจำนวน 67 คน รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามแบบมีโครงสร้างเพื่อประเมินปัจจัยที่มีผลทั้งเชิงบวกและเชิงลบต่อสมรรถนะในการวิจัย การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนาและการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของประชากร ผลการศึกษา: วิสัญญีพยาบาลตอบแบบสอบถามจำนวน 54 คน (ร้อยละ 80.5) วิสัญญีพยาบาลส่วนใหญ่เห็นว่าปัจจัยด้านความสัมพันธ์กับผู้อื่นมีผลต่อสมรรถนะในการทำวิจัยมากที่สุด วิสัญญีพยาบาลที่มีส่วนร่วมในการวิจัยอย่างน้อย 1 เรื่องต่อปี คิดว่าแรงจูงใจภายนอกมีผลต่อสมรรถนะของการวิจัยมากกว่าผู้ที่มีส่วนร่วมในการวิจัยน้อยกว่า 1 เรื่องต่อปี อย่างมีนัยสำคัญ (P=0.017) ปัจจัยที่เป็นอุปสรรคของการวิจัยมากที่สุดคือ โอกาสการไปอบรมด้านการทำวิจัยไม่เพียงพอ และขาดการเข้าถึงข้อมูลและเครื่องมือวิจัย โดยมีคะแนนเฉลี่ยใกล้เคียงกันได้แก่ 4.26±0.78 และ 4.26±0.73 ตามลำดับ สรุป: การศึกษานี้วิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะในการวิจัยของวิสัญญีพยาบาลในโรงพยาบาลรามาธิบดี ผลที่ได้เน้นย้ำถึงความสำคัญของทั้งปัจจัยภายนอกและปัจจัยจูงใจภายในในการเพิ่มสมรรถนะในการวิจัย หน่วยงานควรพิจารณาการเสริมแรงจูงใจเกี่ยวกับความก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่ หรือการแสดงให้เห็นการยอมรับในความสามารถมากขึ้น และในภาพรวมอาจจะต้องพิจารณาเรื่องการสร้างเครือข่ายการวิจัยเพื่อช่วยเหลือกันด้วย