วารสารการศึกษาบุคลากรสุขภาพ

การเรียนแบบทีม : วิธีที่ใช่สำหรับนักศึกษาเภสัชศาสตร์

2023-02-06T11:09:04+07:00

บทนำ การเรียนแบบเป็นทีมยังไม่ได้นำมาใช้อย่างแพร่หลายในคณะเภสัชศาสตร์เมื่อเทียบกับการสอนแบบบรรยาย ดังนั้นผู้วิจัยจึงได้ทำการศึกษาความรู้และความพึงพอใจของนักศึกษาที่เรียนแบบเป็นทีมเทียบกับการเรียนแบบฟังบรรยายของนักศึกษาเภสัชศาสตร์ ชั้นปีที่ 4

วิธีการศึกษา กำหนดให้นักศึกษาสาขาวิชาเภสัชศาสตร์เรียนแบบแบบฟังบรรยาย และสาขาวิชาการบริบาลทางเภสัชกรรมเรียนแบบเป็นทีม หลังสิ้นสุดการเรียนให้นักศึกษาทั้งสองกลุ่มตอบแบบสอบถามเพื่อประเมินความพึงพอใจต่อรูปแบบการการสอน และวัดความรู้ของนักศึกษาทั้งสองกลุ่มจากคะแนนสอบ

ผลการศึกษา กลุ่มที่เรียนแบบเป็นทีมมีคะแนนสอบมากกว่ากลุ่มที่เรียนแบบฟังบรรยาย (6.85 + 1.53 และ 5.17 + 1.67, p < 0.05) ทั้ง 2 กลุ่มพึงพอใจต่อการให้ข้อมูลของอาจารย์ที่สอนไม่แตกต่างกัน (p = 0.94) แต่กลุ่มที่เรียนแบบเป็นทีมมีความพึงพอใจมากกว่าในด้านการส่งเสริมให้คิดวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหา ความกระตือรือร้นในการเรียน การส่งเสริมบรรยากาศในห้องเรียน เมื่อเทียบกับกลุ่มที่เรียนแบบฟังบรรยาย (p < 0.05)

สรุป การเรียนแบบทีมทำให้นักศึกษาเภสัชศาสตร์มีความรู้และมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนการสอนมากกว่าการเรียนแบบฟังบรรยาย และเห็นว่าควรขยายการเรียนแบบทีมไปยังหัวข้ออื่นในรายวิชา

การสะท้อนคิดของนักศึกษาต่อการศึกษาแบบสหวิชาชีพเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย

2023-02-16T11:06:51+07:00

วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินสิ่งที่นักศึกษาได้เรียนรู้จากการเข้าร่วมหลักสูตรการศึกษาแบบสหวิชาชีพเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย

วัสดุและวิธีการ: กิจกรรมเสริมหลักสูตรการศึกษาแบบสหวิชาชีพเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วยได้จัดทำขึ้นสำหรับนักศึกษากลุ่มวิทยาศาสตร์สุขภาพจาก 3 คณะ (แพทยศาสตร์ พยาบาลศาสตร์ และเภสัชศาสตร์) กิจกรรมการเรียนรู้ประกอบด้วย การประชุมเชิงปฏิบัติการเป็นเวลาครึ่งวัน การจัดการเรียนการสอนโดยใช้โครงงานเป็นฐาน การนำเสนอโครงงาน และการเขียนรายงานสะท้อนคิดจากการเรียนรู้ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพจากรายงานสะท้อนคิดของนักศึกษาโดยใช้การวิธีการวิเคราะห์เนื้อหาแบบดั้งเดิม

ผลการศึกษา: นักศึกษาเข้าร่วมกิจกรรมจำนวน 452 คน แบ่งเป็น 40 กลุ่ม ผลการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงคุณภาพ สรุปได้ 23 หัวข้อ ซึ่งจัดกลุ่มได้ 7 กลุ่มได้แก่ 1) หลักสูตรการศึกษาแบบสหวิชาชีพ 2) การดูแลโดยยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง 3) คุณค่าแห่งวิชาชีพ 4) บทบาทของวิชาชีพ 5) ทักษะการสื่อสาร 6) การทำงานเป็นทีม และ 7) การเสริมสร้างทักษะที่ไม่ใช่เชิงเทคนิคอื่น ๆ ซึ่งนักศึกษามีทัศนคติเชิงบวกกับหลักสูตรการศึกษาแบบสหวิชาชีพ

สรุป: นักศึกษาได้เรียนรู้และบรรลุสมรรถนะหลักของการศึกษาแบบสหวิชาชีพ และทักษะที่ไม่ใช่เชิงเทคนิค

Simulation-Based Training for interprofessional and patient-centered communication skills:

2023-05-15T13:25:41+07:00

Educational institutions have a responsibility to produce a future healthcare workforce and prepare students to develop interprofessional competencies. This pilot study describes how a college of medicine responded to the need for interprofessional education by providing a simulation-based learning program available to medical and nursing students in the community as a routine part of their education. The simulation-based learning activities combined the Interprofessional Education Collaborative Core Competencies for professional communication practice and patient-centered communication skills. This simulation-based interprofessional learning program (Sim-ILP) consists of two sessions. The first session was a three-hour module designed specifically for nursing students to identify the differences in nurse-to-physician communication patterns and changes in the patient condition report. The second session was a four-hour module where nursing and medical students engaged with standardized patients in a primary-care setting, and human patient simulators in hospital settings. The comments from the program evaluation and the video-assisted verbal debriefing were positive. The medical students (n=16) and nursing students (n=16) learned how to develop a cooperative team effort across both professions, communicated shared decision-making plans of care with patients, and developed a collaborative care plan. The students recognized the importance of patient-centered communication to provide effective patient care, and the values of collaboration and shared decision-making by interprofessional teams. Simulation-based interprofessional learning program can be an effective strategy for shifting the way healthcare students communicate and collaborate to deliver patient-centered care to patients, families, and communities.

Obesity in children and adolescents in Thailand:

2023-05-15T13:27:04+07:00

The crisis of obesity has been rapidly increasing in severity across the world. The purpose of this article is to explore the nature of the obesity epidemic, with attention to elements likely to persist in Thailand, and to develop policy and practice elements that could be implemented in a post-Covid environment. To develop the background for this work a review of access to healthcare, access to healthy foods, and the relationships of obesity and socioeconomic and cultural factors is provided. This review shows that in Thailand, the population at risk of obesity are more concentrated in urban areas where access to unhealthy food choices is ubiquitous. While obesity is highly correlated with low socioeconomic status and income in the U.S., the reverse is more often the case in Thailand, particularly among boys. Complicating the challenge of obesity has been the COVID-19 epidemic, as literature has linked obesity to an increased number of cases and deaths from COVID-19, with earlier findings across the world reporting that obesity in general increases complications related to many similar respiratory viruses. Access to health care is recognized as a gateway to population health as preventative care is less costly, easier to deliver, and if distributed as needed, can be effective in preventing large scale disease progression. These findings are used to develop suggestions for policy and practice that leverage historical successes in major public health initiatives undertaken by the Thai government. Moreover, since traditional statistical analyses do not take into account the role of spatial effects such as spatial dependence and spatial heterogeneity, there is an opportunity to incorporate novel methods in analyses of obesity in Thailand given that the spatial associations with prevalence of obesity are well known. Thailand has made many successful national efforts to reduce obesity across the nation with significant results.

The aim of this paper is to provide policy and intervention suggestions that can leverage that success with the growing understanding of the relationship between access, education, and obesity. Thailand’s history of public health success suggests that the obesity crises may be largely prevented if those national resources are brought to bear with an interdisciplary and long-term plan.

ระบบการศึกษาการแพทย์แผนไทยจากอดีตถึงปัจจุบัน

2022-12-10T14:47:52+07:00

ก่อนมีพระราชบัญญัติการแพทย์ พ.ศ. 2466 ความรู้เพื่อการเป็นหมอมาจากการสืบทอดและการศึกษาด้วยตนเอง จนกระทั่งพระราชบัญญัติควบคุมการประกอบโรคศิลปะ พ.ศ. 2479 กำหนดให้เป็นการอบรมถ่ายทอดระหว่างครูผู้รับมอบตัวศิษย์กับผู้มอบตัวเป็นศิษย์ และภายใต้พระราชบัญญัติการประกอบโรคศิลปะ พ.ศ. 2542 ในปี พ.ศ. 2550 กำหนดให้ต้องอบรมหรือถ่ายทอดความรู้ผ่านสถาบันหรือสถานพยาบาล และจากสถาบันอุดมศึกษา เมื่อมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติวิชาชีพการแพทย์แผนไทย พ.ศ. 2556 การประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทยมีการอบรมถ่ายทอดความรู้โดยสถาบันหรือสถานพยาบาลและสถาบันอุดมศึกษาที่สภาการแพทย์แผนไทยรับรอง ส่วนการประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทยประยุกต์อบรมถ่ายทอดความรู้โดยสถาบันอุดมศึกษาที่สภาการแพทย์แผนไทยรับรองเท่านั้น การอบรมถ่ายทอดความรู้ให้ผู้เรียนทั้งด้านภูมิปัญญาทางการแพทย์แผนไทยกับการใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ในการหาหลักฐานเชิงประจักษ์ทางการแพทย์เป็นภารกิจหนึ่งของสถาบันอุดมศึกษา การแพทย์แผนไทยมีความหลากหลายในการประกอบวิชาชีพ สภาการแพทย์แผนไทยจึงมีบทบาทสำคัญในการสงวนจุดต่างแสวงจุดดีเพื่อคุ้มครองประชาชนจากการรับบริการทางการแพทย์แผนไทย