วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิก โรงพยาบาลพระปกเกล้า

บรรณาธิการแถลง

2025-11-14T15:29:32+07:00

การยอมรับของผู้ปกครองต่อเทคนิคการจัดการพฤติกรรมทางทันตกรรมสำหรับเด็ก ในคลินิกทันตกรรมสำหรับเด็ก คณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น จังหวัดปทุมธานี

2025-09-03T16:41:39+07:00

ที่มาของปัญหา: ปัจจุบันความรู้และทัศนคติของผู้ปกครองต่อการเลี้ยงดูบุตรหลานและการรักษาทาง ทันตกรรมเด็กได้เปลี่ยนแปลงไป ทำให้การจัดการพฤติกรรมเด็กในคลินิกทันตกรรมต้องปรับให้เหมาะสมกับบริบทใหม่ เทคนิคที่เคยใช้ได้ผลดีและได้รับการยอมรับ อาจไม่เหมาะสมกับยุคสมัยอีกต่อไป

วัตถุประสงค์: การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับการยอมรับของผู้ปกครองต่อเทคนิคการจัดการพฤติกรรมทางทันตกรรมสำหรับเด็กที่ใช้ในคลินิกทันตกรรมสำหรับเด็ก คณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น และศึกษาความสัมพันธ์กับปัจจัยส่วนบุคคลของผู้ปกครอง

วิธีการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างทำแบบสอบถามผ่าน google form โดยแบ่งแบบประเมินออกเป็น 2 ส่วน ส่วนที่ 1 ข้อมูลปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุของผู้ปกครอง ระดับการศึกษา รายได้ต่อเดือนของครอบครัว และประสบการณ์ของผู้ปกครองในการรักษาทางทันตกรรม และส่วนที่ 2 ข้อมูลการยอมรับของผู้ปกครองต่อเทคนิคที่ใช้ในการจัดการพฤติกรรมทางทันตกรรมสำหรับเด็ก จำนวน 5 เทคนิค ได้แก่ เทคนิค Tell Show Do, เทคนิค Voice control, เทคนิค Active restraint, เทคนิค Passive restraint และ เทคนิค Parental presence/absence

ผลการศึกษา: ผลการศึกษาพบว่าผู้ปกครองส่วนใหญ่ยอมรับเทคนิคทุกประเภทในระดับ “ยอมรับได้มากที่สุด” โดยเทคนิคที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดคือ Tell Show Do และน้อยที่สุดคือ Voice Control ทั้งนี้พบว่าปัจจัยอายุของผู้ปกครอง มีผลต่อการยอมรับเทคนิค Passive Restraint โดยผู้ปกครองช่วงอายุ 41-59 ปี และ 60 ปีขึ้นไป ยอมรับเทคนิคนี้ได้น้อยกว่าผู้ปกครองช่วงอายุ 20-40 ปีอย่างมีนัยสำคัญ ในขณะที่ปัจจัยส่วนบุคคลอื่นๆ ไม่มีผลต่อการยอมรับเทคนิคการจัดการพฤติกรรม

สรุป: ผู้ปกครองยอมรับเทคนิคการจัดการพฤติกรรมทางทันตกรรมสำหรับเด็กแต่ละวิธีแตกต่างกัน เทคนิค Tell Show Do ได้รับการยอมรับมากที่สุด เทคนิค Voice Control ได้รับการยอมรับน้อยที่สุด ปัจจัยด้านอายุของผู้ปกครอง มีผลต่อการยอมรับเทคนิค Passive Restraint ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250624004

การพัฒนาระบบการบริหารจัดการมะเร็งลำไส้ใหญ่ จังหวัดสระแก้ว

2025-07-23T21:23:00+07:00

ที่มาของปัญหา: มะเร็งลำไส้ใหญ่เป็นโรคที่มีอัตราการพบสูงเป็นอันดับ 3 ในจังหวัดสระแก้ว โดยส่วนใหญ่ผู้ป่วยเข้าสู่ระบบรักษาเมื่อมีอาการรุนแรง ส่งผลให้แนวโน้มการป่วยและเสียชีวิตเพิ่มขึ้น สะท้อนปัญหาขาดแคลนชุดตรวจอุจจาระและคิวการส่องกล้อง การติดตามผู้ป่วยไม่ต่อเนื่อง และประชาชนขาดความตระหนักรู้

วัตถุประสงค์: เพื่อพัฒนาระบบการบริหารจัดการมะเร็งลำไส้ใหญ่ในจังหวัดสระแก้ว ที่มุ่งเพิ่มประสิทธิภาพบริการ เพื่อเปรียบเทียบความรู้ การรับรู้ และพฤติกรรมของประชาชนก่อนและหลังการพัฒนา และเพื่อประเมินความครอบคลุมของการตรวจคัดกรองและการตรวจวินิจฉัยมะเร็งลำไส้ใหญ่

วิธีการศึกษา: การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (PAR) ร่วมกับวิธีผสม (Mixed-method) โดยใช้ทฤษฎีแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพ (HBM) 5 ขั้นตอน ได้แก่ การค้นหาปัญหา การพัฒนาระบบการบริหารจัดการ การดำเนินการตามแผน การประเมินผล และการถอดบทเรียน เป็นต้น กลุ่มตัวอย่าง (Sample) ประกอบด้วย คณะทำงานและผู้เกี่ยวข้องจำนวน 45 คน และตัวแทนประชาชนกลุ่มเสี่ยงอายุ 50-70 ปี ที่ได้รับการสุ่มแบบชั้นภูมิ จำนวน 400 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามก่อนและหลังดำเนินการ สัมภาษณ์เชิงลึก และการประชุมกลุ่มย่อย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ paired samples t-test และวิเคราะห์เนื้อหาเชิงคุณภาพ

ผลการศึกษา: ระบบการบริหารจัดการมะเร็งลำไส้ใหญ่ จังหวัดสระแก้ว ที่พัฒนาขึ้น ช่วยเพิ่มคะแนนความรู้จาก 7.88 เป็น 11.10 คะแนน การรับรู้จาก 51.4 เป็น 57.3 คะแนน และพฤติกรรมจาก 23.4 เป็น 24.1 คะแนน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.0001) ความครอบคลุมของวิธีการตรวจหาเลือดแฝงในอุจจาระ (Fit test) เพิ่มจากร้อยละ 65.42 เป็นร้อยละ 80.33 และการส่องกล้องลำไส้ใหญ่ (Colonoscopy) เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 65.31 เป็นร้อยละ 71.29

สรุป: ระบบการบริหารจัดการมะเร็งลำไส้ใหญ่ จังหวัดสระแก้ว ช่วยเพิ่มความรู้ การรับรู้ และพฤติกรรมของประชาชน ตลอดจนเพิ่มความครอบคลุมการคัดกรองและวินิจฉัยอย่างมีประสิทธิภาพ ปัจจัยความสำเร็จที่สำคัญ คือ การวางแผนประจำปี การทำงานเชิงรุกผ่าน อสม. และการสื่อสารหลายช่องทาง ซึ่งจะช่วยเพิ่มการพบมะเร็งระยะเริ่มต้น รักษาได้เร็ว เพิ่มโอกาสรักษาหาย และลดการสูญเสีย ทั้งนี้ ต้องทำการศึกษาและพัฒนาร่วมกับคณะกรรมการพัฒนาระบบบริการสุขภาพ จังหวัดสระแก้ว สาขาโรคมะเร็ง ในระยะยาวต่อไป

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250811006

ความกลัวและความวิตกกังวลของผู้ป่วยต่อการถ่ายภาพรังสีทางทันตกรรมในคลินิกรังสีวิทยา มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น

2025-07-05T21:10:18+07:00

ที่มาของปัญหา: ความกลัวและวิตกกังวลทางทันตกรรมทำให้ผู้ป่วยหลีกเลี่ยงการพบทันตแพทย์ นำไปสู่การมีสุขภาพช่องปากไม่ดีและมีคุณภาพชีวิตในมิติสุขภาพช่องปากต่ำ การถ่ายภาพรังสีในช่องปากมักเป็นหัตถการแรกที่ผู้ป่วยได้รับภายหลังการตรวจช่องปาก ประสบการณ์จากการถ่ายภาพรังสีจึงอาจส่งผลต่อความกลัวและวิตกกังวลทางทันตกรรมของผู้ป่วย

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาระดับความรุนแรง ความชุกและปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเกิดความกลัวและวิตกกังวลทางทันตกรรมต่อการถ่ายภาพรังสีในช่องปาก

วิธีการศึกษา: การวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถาม ส่วนที่ 1 ข้อมูลทั่วไปของผู้ป่วย ส่วนที่ 2 ความรู้สึกของผู้ป่วยต่อการถ่ายภาพรังสี (Likert scale 5 ระดับ) ระดับความเจ็บปวดจากการถ่ายภาพรังสีและระดับความกลัวและความวิตกกังวลขณะถ่ายภาพรังสี (Visual analog scale) ส่วนที่ 3 จำนวนภาพรังสีที่ถ่ายและเวลาที่ใช้ โดยจัดเก็บข้อมูลตั้งแต่วันที่ 7 มกราคม – 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2568 จากนั้นทำการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติถึงผลของปัจจัยต่างๆ ต่อความกลัวและความวิตกกังวล ด้วยการวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นพหุคูณที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95

ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างมีจำนวน 110 คน ประกอบด้วยเพศชาย 33 คน (ร้อยละ 30) และเพศหญิง 77 คน (ร้อยละ 70) พบระดับความเจ็บปวดจากการถ่ายภาพรังสี 2.2±2.5 คะแนน และระดับความกลัวและความวิตกกังวลขณะถ่ายภาพรังสี 0.8±1.8 คะแนน ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อระดับความกลัวและวิตกกังวลในเชิงบวกคือ ความเจ็บปวดจากการถ่ายภาพรังสี (p=0.015)

สรุป: ความเจ็บปวดมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับระดับความกลัวและวิตกกังวลทางทันตกรรม ดังนั้นการฝึกปฏิบัติให้เกิดทักษะในการถ่ายภาพรังสีโดยก่อให้เกิดความเจ็บปวดน้อยที่สุด จะส่งผลให้ผู้ป่วยเกิดความกลัวและวิตกกังวลน้อยลง และเป็นประโยชน์ในการยอมรับการรักษาทางทันตกรรมต่อไป

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250731016

ประสิทธิผลในการใช้ยา Dexmedetomidine ขนาดต่ำ ในการป้องกันภาวะหนาวสั่นในผู้ป่วยที่มาผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าเทียมทั้งหมด การทดลองสุ่มแบบมีกลุ่มควบคุม

2025-08-04T09:32:42+07:00

ที่มาของปัญหา: ภาวะหนาวสั่นระหว่างได้รับการระงับความรู้สึกเป็นภาวะที่พบบ่อย ทำให้ไม่สุขสบาย รบกวนการวัดสัญญาณชีพ และเพิ่มความเสี่ยงต่อภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด

วัตถุประสงค์: เพื่อหาประสิทธิผลของยา Dexmedetomidine ขนาดต่ำ ในการป้องกันภาวะหนาวสั่นหลังการระงับความรู้สึกเฉพาะส่วนในผู้ป่วยสูงอายุ และระบุผลข้างเคียงอื่นๆ ด้วย

วิธีการศึกษา: เป็นการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม ในผู้ป่วย 80 ราย อายุ 55-85 ปี ที่มี ASA physical status I-II ที่มารับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าเทียมทั้งหมดและได้รับการระงับความรู้สึกเฉพาะส่วน โดยถูกสุ่มเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 40 คน กลุ่มทดลองได้รับยา Dexmedetomidine 10 ไมโครกรัม ผสมน้ำเกลือ 10 มิลลิลิตร กลุ่มควบคุม ได้รับน้ำเกลือ 10 มิลลิลิตร ทางหลอดเลือดดำในอัตราเร็วที่เท่ากัน ระหว่างการผ่าตัดและในห้องพักฟื้นมีการติดตามภาวะหนาวสั่น สัญญาณชีพ ระดับความรู้สึกตัว ผลข้างเคียงอื่นๆ

ผลการศึกษา: พบภาวะหนาวสั่นในกลุ่มที่ได้ Dexmedetomidine 7 คน (ร้อยละ 17.5) น้อยกว่ากลุ่มที่ไม่ได้ยา 10 คน (ร้อยละ 25) แต่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p=0.12) ส่วนระดับความรู้สึกตัว และผลข้างเคียงอื่นๆ ไม่พบความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุป: Dexmedetomidine ขนาดต่ำมีผลป้องกันการเกิดภาวะหนาวสั่นในผู้ป่วยสูงอายุหลังได้รับการระงับความรู้สึกเฉพาะส่วน แต่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250712001

การเปรียบเทียบ Alberta Stroke Program Early Computed Tomography Score (ASPECTS) ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองระหว่างกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือดอย่างเดียว กับกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือดร่วมกับการรักษาผ่านสายสวนหลอดเลือดเพื่อสลายลิ่มเลือด ที่โรงพยาบาลชลบุรี

2025-09-15T11:13:47+07:00

ที่มาของปัญหา: คะแนน Alberta Stroke Program Early CT Score (ASPECTS) ที่สูงจะสัมพันธ์กับผลลัพธ์ที่ดีขึ้นหลังการรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือด หรือ Recombinant tissue plasminogen activator (rt-PA) ซึ่งเน้นถึงบทบาทสำคัญของการตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์สมองในระยะแรกในการคัดเลือกผู้ป่วยสำหรับการบำบัดด้วยยาละลายลิ่มเลือด นอกจากนี้การศึกษาล่าสุดยังชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มการรักษาด้วยวิธีผ่านสายสวนหลอดเลือดสมอง (Mechanical thrombectomy) สามารถเพิ่มผลลัพธ์ได้อย่างมีนัยสำคัญสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการปานกลางถึงรุนแรง และคะแนน ASPECTS ที่ต่ำ เนื่องจากช่วยให้สามารถฟื้นฟูการไหลเวียนของเลือดในผู้ป่วยที่อาจมีพยากรณ์โรคไม่ดีหากใช้ rt-PA เพียงอย่างเดียว

วัตถุประสงค์: งานวิจัยนี้จึงได้ทำการเปรียบเทียบคะแนน ASPECTS ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองระหว่างกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือดอย่างเดียว กับกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือดร่วมกับการรักษาผ่านสายสวนหลอดเลือดเพื่อสลายลิ่มเลือด ในโรงพยาบาลชลบุรี เพื่อพัฒนาและปรับปรุงการรักษาให้มีประสิทธิภาพที่ดีต่อไป

วิธีการศึกษา: เก็บข้อมูลย้อนหลังจากเวชระเบียนของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองตีบเฉียบพลันระยะเวลาตั้งแต่เริ่มมีอาการจนมาถึงโรงพยาบาล น้อยกว่า 4.5 ชั่วโมง และได้รับการเอกซเรย์คอมพิวเตอร์สมอง ในโรงพยาบาลชลบุรี ตั้งแต่ วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2563 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2567 จำนวน 180 ราย

ผลการศึกษา: พบว่าผู้ป่วยที่ได้รับยา rt-PA alone มี ASPECTS 8.90±1.29 เมื่อเปรียบเทียบกับ กลุ่ม rt-PA plus thrombectomy จะมี ASPECTS 8.50±0.93 คำนวณขนาดตัวอย่างด้วยโปรแกรม STATA: Test comparing two independent means โดยใช้ power 0.08, significant level 0.05 แบบ one-sided โดยคิดสัดส่วนผู้ป่วยที่ได้รับการทำ Mechanical thrombectomy ต่อการได้รับยา rt-PA อย่างเดียว เป็น 0.3 และใช้ National Institute of Health Stroke Scale (NIHSS) และ Modified Rankin Scale (mRS) ในการประเมินความรุนแรงของอาการทางสมอง โดยแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน/อายุรแพทย์ระบบประสาท

สรุป: การประเมินผลเอกซเรย์คอมพิวเตอร์สมองก่อนได้รับการรักษาโดยใช้ ASPECTS สามารถช่วยประกอบการตัดสินใจเลือกวิธีรักษาในกลุ่มผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองตีบเฉียบพลันระยะเวลาตั้งแต่เริ่มมีอาการจนมาถึงโรงพยาบาล น้อยกว่า 4.5 ชั่วโมง และเพิ่มประสิทธิภาพในการดูแลรักษาผู้ป่วยต่อไป

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250826005

การศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิผลของแนวทางการคัดกรองผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด ในการคัดกรองภาวะ ST elevation myocardial infarction โรงพยาบาลสมุทรปราการ

2025-09-16T10:21:26+07:00

ที่มาของปัญหา: ภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันชนิด ST elevation myocardial infarction (STEMI) เป็นภาวะฉุกเฉินที่ต้องได้รับการวินิจฉัยและรักษาอย่างทันท่วงที โรงพยาบาลสมุทรปราการได้ปรับปรุงแนวทางการคัดกรองเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการวินิจฉัย

วัตถุประสงค์: เปรียบเทียบประสิทธิภาพของแนวทางการคัดกรองผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดระหว่างแนวทางเดิมและแนวทางใหม่

วิธีการศึกษา: การศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบตัดขวาง โดยทบทวนเวชระเบียนย้อนหลังของผู้ป่วยจำนวน 503 ราย แบ่งเป็นกลุ่มแนวทางเดิม 252 ราย และแนวทางใหม่ 251 ราย วิเคราะห์ค่าความไว ความจำเพาะ ค่าทำนายผลบวก/ลบ และเวลารอคอยในการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ

ผลการศึกษา: แนวทางใหม่มีค่าความไวร้อยละ 90 ความจำเพาะร้อยละ 50 ค่าทำนายผลบวกร้อยละ 26 และค่าทำนายผลลบร้อยละ 96 ไม่แตกต่างจากแนวทางเดิมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตามผู้ป่วยกลุ่มแนวทางใหม่มีแนวโน้มได้รับการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ภายใน 10 นาทีมากขึ้น และใช้เวลารอน้อยลงจาก 5 นาที เหลือ 4 นาที โดยมีนัยสำคัญทางสถิติ (p=0.031)

สรุป: แนวทางใหม่ยังคงรักษาระดับความไวได้ดี แต่ยังมีข้อจำกัดด้านความจำเพาะและค่าทำนายผลบวกจึงควรได้รับการพัฒนาเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มความแม่นยำในการคัดกรอง

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250803005

ผลของโปรแกรมโกรว์ที่มีต่อความรอบรู้ของปู่ย่า ตายาย ในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย

2025-07-24T22:20:26+07:00

ที่มาของปัญหา: ปัญหาพัฒนาการเด็กปฐมวัยเกิดจากหลายปัจจัย ทั้งนี้การเสริมสร้างสมรรถนะให้ผู้เลี้ยงดูมีความรอบรู้ในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย โดยเฉพาะกลุ่มปู่ย่า ตายาย จึงมีความสำคัญ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมโกรว์ที่มีต่อความรอบรู้ของปู่ย่า ตายาย ในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย

วิธีการศึกษา: การวิจัยกึ่งทดลอง แบบสองกลุ่มวัดผลก่อนและหลัง กลุ่มตัวอย่างคือปู่ย่า ตายายที่เลี้ยงดูเด็กอายุแรกเกิด-3 ปี จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ กลุ่มละ 30 คน โดยกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรม GROW ประยุกต์ใช้แนวคิดแรงสนับสนุนทางสังคมของ House อันได้แก่ การสนับสนุนด้านข้อมูล อุปกรณ์ การประเมิน และกำลังใจ เพื่อเสริมสร้างความรอบรู้สุขภาพตามแนวทาง V-shape ของกรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข ซึ่งประกอบด้วย 6 มิติ ได้แก่ การเข้าถึง เข้าใจ ซักถาม ตัดสินใจ ปรับเปลี่ยน และบอกต่อ เป็นระยะเวลา 5 สัปดาห์ การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้แบบสอบถามความรอบรู้สุขภาพที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น ซึ่งมีความตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ 0.93 และค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.91 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติอนุมาน ได้แก่ Independent sample t-test และ Paired sample t-test

ผลการศึกษา: ภายหลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนความรอบรู้ของปู่ย่า ตายายในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย ทั้งภาพรวมและรายด้านสูงกว่าก่อนการทดลองและสูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05)

สรุป: โปรแกรม GROW สามารถนำไปใช้จัดกระบวนการในการเสริมสร้างความรอบรู้ของปู่ย่า ตายายในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยได้ ทั้งในครอบครัวและในชุมชน

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250222004

ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเสียชีวิตจากการบาดเจ็บทางไฟฟ้าในพื้นที่ชนบทของประเทศไทย

2025-10-08T11:04:36+07:00

ที่มาของปัญหา: การบาดเจ็บจากไฟฟ้าเป็นปัญหาที่สำคัญในพื้นที่ชนบทของประเทศไทย ปัญหาดังกล่าวส่งผลให้เกิดการสูญเสียทั้งต่อชีวิตและงบประมาณในการรักษาพยาบาล การทราบถึงอุบัติการณ์ ค่าใช้จ่ายทางการแพทย์และปัจจัยที่สัมพันธ์กับอัตราการเสียชีวิตจากการบาดเจ็บจากไฟฟ้าจะช่วยในการกำหนดมาตรการป้องกันในอนาคต

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการเสียชีวิตจากการบาดเจ็บทางไฟฟ้า อุบัติการณ์ และค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ที่เกิดขึ้นในผู้ป่วยจังหวัดจันทบุรี

วิธีการศึกษา: การศึกษานี้เป็นแบบย้อนหลัง (Retrospective cohort study) โดยเก็บข้อมูลจากเวชระเบียนผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยการบาดเจ็บจากไฟฟ้า (ICD-10: T75.0, T75.4) และรับการรักษาตัวในโรงพยาบาลพระปกเกล้า ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2558 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2567 วิเคราะห์ปัจจัยที่สัมพันธ์กับอัตราการเสียชีวิต ด้วยวิธี Multivariable logistic regression

ผลการศึกษา: ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยการบาดเจ็บจากไฟฟ้ามีทั้งสิ้น 300 ราย เป็นเพศชาย 250 ราย (ร้อยละ 83.30) และเพศหญิง 50 ราย (ร้อยละ 16.70) อายุเฉลี่ย 31.80 ปี โดยส่วนใหญ่เกิดจากอุบัติเหตุจากการทำงาน 159 ราย (ร้อยละ 53.00) ค่ารักษาพยาบาลเฉลี่ยต่อราย 71,932.10 บาท ผู้ป่วยที่เสียชีวิต 19 ราย (ร้อยละ 6.30) ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเสียชีวิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ พื้นที่ผิวหนังที่บาดเจ็บมากกว่าร้อยละ 40 ของพื้นที่ผิวร่างกาย (adjOR=44.74, p=0.017) ระดับ serum CPK ที่มากกว่า 1,527 U/L (adjOR=12.77, p=0.031) การรักษาตัวในหอผู้ป่วยวิกฤต (adjOR=25.71, p=0.001) การได้รับสารละลาย albumin ทางหลอดเลือด (adjOR=0.02, p=0.047) และภาวะ shock ใน 24 ชั่วโมงแรกหลังการบาดเจ็บ (adjOR=20.14, p=0.012)

สรุป: การบาดเจ็บจากไฟฟ้าในจังหวัดจันทบุรีส่วนใหญ่มีสาเหตุจากการทำงาน โดยเฉพาะเพศชายวัยกลางคนซึ่งมีอัตราการเสียชีวิตที่ร้อยละ 6.30 ค่ารักษาพยาบาลเฉลี่ยต่อราย คือ 71,932.10 บาท มีปัจจัยที่สัมพันธ์กับอัตราการเสียชีวิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติคือ พื้นที่ผิวหนังที่บาดเจ็บมากกว่าร้อยละ 40 ของพื้นที่ผิวร่างกาย ระดับ serum CPK ที่มากกว่า 1,527 U/L การรักษาตัวในหอผู้ป่วยวิกฤต การได้รับสารละลาย albumin ทางหลอดเลือดและภาวะ shock ใน 24 ชั่วโมงแรกหลังการบาดเจ็บ

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20250801003

การเริ่มล้างไตช่องท้องแบบฉุกเฉินเปรียบเทียบกับการฟอกเลือดชั่วคราวในผู้ป่วย ไตเรื้อรังระยะสุดท้าย ในโรงพยาบาลสุรินทร์ ในช่วงปี พ.ศ.2562-2567

2025-10-27T10:37:45+07:00

ที่มาของปัญหา: ปัจจุบันผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะสุดท้ายจำนวนมากจำเป็นต้องเริ่มบำบัดทดแทนไตอย่างเร่งด่วน โดยส่วนใหญ่เริ่มต้นด้วยการใส่สายฟอกเลือดชั่วคราว ซึ่งเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อน ในช่วงหลังมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นของการเริ่มล้างไตทางช่องท้องแบบเร่งด่วน แต่ยังมีข้อมูลการศึกษาเปรียบเทียบผลลัพธ์ด้านความปลอดภัยระหว่างสองวิธีนี้จำกัด จึงเป็นที่มาของการศึกษาครั้งนี้

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบผลลัพธ์ด้านการอยู่รอดทางเทคนิค ระหว่างล้างไตทางช่องท้องแบบเร่งด่วน (Urgent-Start Peritoneal Dialysis, PD) กับฟอกเลือดชั่วคราวแบบเร่งด่วน (Urgent-Start Hemodialysis, HD) ผลลัพธ์รอง ได้แก่ การรอดชีวิตของผู้ป่วยและภาวะแทรกซ้อน

วิธีการศึกษา: เป็นวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุม ในผู้ป่วยไตเรื้อรังระยะสุดท้ายที่โรงพยาบาลสุรินทร์ ระหว่างปี พ.ศ. 2562–2567 จำนวน 210 ราย สุ่มเข้ากลุ่ม HD หรือ PD กลุ่มละ 105 ราย ติดตามผลที่ 6 สัปดาห์ และ 52 สัปดาห์

ผลการศึกษา: พบอัตราการอยู่รอดทางเทคนิคที่ 6 สัปดาห์ ในกลุ่ม HD ร้อยละ 92 เทียบกับ ร้อยละ 93 ในกลุ่ม PD และที่ 52 สัปดาห์ พบร้อยละ 69 เทียบกับร้อยละ 66 ตามลำดับ ไม่แตกต่างกันทางสถิติ (p>0.05) อัตราการเสียชีวิตที่ 6 สัปดาห์ในกลุ่ม HD สูงกว่ากลุ่ม PD (ร้อยละ 6 เทียบกับร้อยละ 0) แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p=0.029) เมื่อพิจารณาอัตราการเสียชีวิตที่ 52 สัปดาห์ ไม่พบความแตกต่างระหว่างสองกลุ่ม (p=0.88)

สรุป: การเริ่มล้างไตทางช่องท้องแบบเร่งด่วนมีอัตราการรอดชีวิตของผู้ป่วยสูงกว่าการฟอกเลือดชั่วคราวโดยเฉพาะในช่วง 6 สัปดาห์แรก ขณะที่อัตราการรอดของเทคนิคและการรอดชีวิตที่ 52 สัปดาห์ ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ

Thaiclinicaltrials.org number, TCTR20251016002

มะขามแขก

2025-11-13T14:29:35+07:00

มะขามแขกมีสารประกอบทางเคมีที่สำคัญ คือแอนทราควิโนน (antraquinone) ซึ่งประกอบด้วยสาร sennoside A, B, C, D, emodin และ rhein ส่วนที่นิยมนำมาใช้ในการรักษาโรค คือ ส่วนของใบและฝัก โดยนำมาใช้เป็นยาระบายในผู้ป่วยที่มีภาวะอาการท้องผูก รูปแบบที่นำมาใช้พบได้หลากหลายรูปแบบ เช่น ใบและฝักนำไปต้มน้ำดื่ม บดเป็นผงชงดื่ม หรือบดเป็นผงนำไปทำเป็นยาแคปซูล ทั้งนี้ขึ้นกับความสะดวกและเหมาะสมของผู้ที่นำไปใช้ โดยปัจจุบันยังไม่พบความพิษในมนุษย์ จึงอาจกล่าวได้ว่ามะขามแขกมีความปลอดภัยค่อนข้างสูงเหมาะที่จะนำใช้ในการบรรเทาอาการท้องผูกได้

บทบาทและความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI) เพื่อการตีพิมพ์บทความทางวิชาการ

2025-11-13T15:19:11+07:00