ผลของการผสมผสานการฝึกด้วยแรงต้านข้างเดียวร่วมกับการฝึกพลัยโอเมตริกต่อสมรรถภาพของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตบอลชาย

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์
เพื่อศึกษาผลของการฝึกด้วยแรงต้านข้างเดียวกับการฝึกพลัยโอเมตริกที่ส่งผลต่อสมรรถภาพกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตบอลชาย

วิธีดำเนินการวิจัย
กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาฟุตบอลชาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอายุระหว่าง 21 ± 1.3 ปี จำนวน 21 คน แบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มที่ 1 จำนวน 11 คน ฝึกแบบผสมผสานการฝึกด้วยแรงต้านข้างเดียวกับการฝึกพลัยโอเมตริก และกลุ่มที่ 2 จำนวน 10 คน ฝึกแบบผสมผสานการฝึกด้วยแรงต้านสองข้างกับการฝึกพลัยโอเมตริก ฝึกด้วยแรงต้านที่ 85% ของแรงสูงสุดที่ทำได้ 1 ครั้ง หรือหนึ่งอาร์เอ็ม (one-repetition maximum; 1RM)  จำนวน 6 ครั้ง และตามด้วยการฝึกพลัยโอเมตริก จำนวน 12 ครั้ง 3 ชุด ฝึก 2 ครั้งต่อสัปดาห์ เป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ ทำการทดสอบความแข็งแรงสูงสุด พลังสูงสุดกล้ามเนื้อ ดัชนีความแข็งแรงแบบปฏิกิริยาตอบสนอง การทรงตัว  ความเร็ว 10 และ 20 เมตร และความสามารถของการเปลี่ยนทิศทางก่อนการฝึกและหลังการฝึก 6 สัปดาห์ วิเคราะห์ความแตกต่างภายในกลุ่มและระหว่างกลุ่มทดลองโดยใช้สถิติ Paired Samples t-test และ Independent Samples t-test หากข้อมูลมีการกระจายตัวไม่เป็นโค้งปกติวิเคราะห์โดยใช้สถิติ Wilcoxon Sign Rank test และ Man-Whitney U test กำหนดความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ผลการวิจัย
หลังจากการฝึก 6 สัปดาห์ พบว่าพลังกล้ามเนื้อสองขา ขาที่ไม่ถนัดและขาถนัด ความเร็ว 20 เมตร ของกลุ่มที่ 1 และกลุ่มที่ 2 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และไม่พบความแตกต่าง ความแข็งแรงสูงสุดสองขา ขาที่ไม่ถนัด และขาถนัด ดัชนีความแข็งแรงแบบปฏิกริยาตอบสนองสองขา ขาที่ไม่ถนัดและขาถนัด การทรงตัวขาที่ไม่ถนัด และขาถนัด ความเร็ว 10 เมตร และความสามารถของการเปลี่ยนทิศทา

สรุปผลการวิจัย
การฝึกแบบผสมผสานการฝึกด้วยแรงต้านข้างเดียวกับการฝึกพลัยโอเมตริกสามารถพัฒนาความเข็งแรงของขาข้างที่ไม่ถนัด พลังของกล้ามเนื้อ และการทรงตัวได้ดีกว่าการฝึกเชิงซ้อนด้วยแรงต้าน
สองข้าง