ความพร้อมในการให้บริการการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่น อำเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัดปทุมธานี

Main Article Content

ณิชากร เหรียญรัตน์
เมตตา เร่งขวนขวาย
ถวิกา เมฆอัคฆกรณ์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา


1) ข้อมูลปัจจัยพื้นฐานส่วนบุคคลของ นักท่องเที่ยว ผู้มาศึกษาดูงาน ณ ศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนาบ้านหอมชื่น


2) พฤติกรรมการเดินทางมาที่ ศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่น


3) ความพร้อมในการให้บริการของศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่น


4) ปัญหาและข้อเสนอแนะของนักท่องเที่ยวผู้มาศึกษาดูงานที่ศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่น


วิธีดำเนินการวิจัย เป็นวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 389 คน และนำข้อมูลมาวิเคราะห์ข้อมูลด้วย โปรแกรมสำเร็จรูปสถิติ SPSS เพื่อหาความถี่ (Frequency) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard deviation)


ผลการวิจัย ผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยว ผู้มาศึกษาดูงานส่วนใหญ่ เป็นเพศหญิง มีอายุ ระหว่าง 31-40 ปี มีระดับการศึกษาสูงสุดในระดับปริญญาตรี ส่วนมากประกอบอาชีพ ธุรกิจส่วนตัว มีรายได้เฉลี่ย ต่อเดือนมากกว่า 25,000 บาท ส่วนใหญ่เดินทางมาที่ศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่นเป็นครั้งแรก โดยเดินทางมาด้วยรถยนต์ส่วนตัว ค่าใช้จ่ายในการเข้าร่วมกิจกรรมส่วนใหญ่เห็นว่าควรเป็น 300 บาทต่อครั้ง และรับทราบข้อมูลข่าวสารจากอินเตอร์เน็ตและfacebook สำหรับระดับความพร้อมของศูนย์การเรียนรู้ วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่น มีความพร้อมมากที่สุดในด้านกิจกรรม ค่าเฉลี่ย 4.44 (S.D. = 0.61) และด้านการมีส่วนร่วม ค่าเฉลี่ย 4.37 (S.D. = 0.61) ขณะที่มีความพร้อมมากในด้านพื้นที่ ค่าเฉลี่ย 4.20 (S.D. = 0.66) และด้านการจัดการ ค่าเฉลี่ย 3.84 (S.D. = 0.81)


สรุปผลการวิจัย  สรุปผลการวิจัยความพร้อมของศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่น 4 ด้าน อยู่ในระดับมากในด้านพื้นที่และด้านการจัดการ โดยด้านกิจกรรมและด้านการมีส่วนร่วมอยู่ในระดับ มากที่สุด แต่ยังพบว่าทางศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนานี้ ยังขาดในเรื่องของจำนวนห้องน้ำที่ไม่เพียงพอ ต่อความต้องการและไม่เอื้ออำนวยต่อผู้สูงอายุ  รวมถึงการประชาสัมพันธ์ข้อมูลข่าวสารที่ยังไม่ทั่วถึง

Article Details

บท
บทความวิจัย (Original Article)

References

Chanpet, U. (1999). Readiness, The Tambon Administrative Organization Members, The Healthy Cities Project. Master’s Thesis, Faculty of Education, Mahidol University. Bangkok.

Cronbach, L.J. (1970). Essentials of Psychological Testing. 3rd ed. New York: Harper.

Department of Agricultural Extension. (2011). The Potential Agro-tourism Resources of Self-suffciency. (Online). Retrieved January 5, 2018, from https:/ www.cdoae.doae.go.th/53/html.

Howharn, N. (2007). Farmers’ Readiness for Agrotouriam Management in Tapong Sub-district, Mueang District, Rayong Province. Master’s Thesis, Faculty of Agriculture, Kasetsart University. Bangkok.

Hunsajarupan, V. (1997). Flight Lieutenant: A Study of Readiness in Performing Professional Nurses’ Roles of Fourth Year Nursing Students, Private Nursing Education Institutions. Master’s Thesis, Faculty of Nursing Science, Chulalongkorn University. Bangkok.

Keawpipat, N. (2004). Tourist’ Satisfaction towards Service Agricultural Tourist Activities of Krabi Extension and Agriculture Development Center (Horticultural). Bangkok: Department of Agriculture Extension.

Kuson, S. (2015). An Evaluation Potential and Readiness of Ecotourism in Municipality area, Mae Faek, San Sai, Chiang Mai Province. Chiang Mai: Maejo University.

Laomee, P. (2013). The Main Career of Thai People, The Important Career of Thai population (Online). Retrieve January 5,2018, from https://nalove030.blogspot.com/2013/02/blog-post_5296.html

Loyfah, A. (2009). Readiness of Uttaradit province department of probation volunteer probation officers in job performance. Master’s Thesis, Faculty of Science and Technology, Uttaradit Rajabhat University Nancollege. Uttaradit.

Manoch, P. (2013). Management Guidline For Religious Tourism Toward the ASEAN Community: Ubonratchathani Province. Journal of Thai Hospitality and Tourism, 8(2), 36-47.

Nattapong, C. (2013). Guideline of Community Participation Development in the Old Bangplee Market for Sustainable Tourism. Veridian E-Journal, 6(3), 637-657.

Pathumthani Provincial Agricultural Extension Office. (2016). Basic Agricultural Information of Pathumthani 2016/17 (Online). Retrieve January 6,2018, from https://www.pathumthani.doae.go.th

Pawanrat, S. (2011). Hot Spring Goers: A Case Study of Raksawarin Hot Spring, Ranong Province, Thailand. AU-GSB e-JOURNAL, 4(1), 118-125.

Ponkrit, U. (2014). Bicycle Route for Sustainable Tourism Management in Taling-chan area, Bangkok. Veridian E-Journal, 7(2), 561-578.

Prakopsiri, P. and Pannanat, B. (2018). Safe Agro-Tourism Models in Kwan Phayao Lake Rim Communities. WMS Journal of Management, 7(1), 93-102.

Prakraiwan, T. (2006). The Development and Management of Agricultural Farm to be Agro Tourism Site: A case study of the Noni Royal Tropics Farm. Master’s Thesis, College of Graduate Study in Management, Khon Kaen University. Khon Kaen.

Pramahathongma, B. (2007). The Participation of Community in Developing for sustainable agro-tourism: A Case Study of Khlong Maha Sawat Phutthamonthon District, Nakhon Pathom Province. Master’s Thesis, Faculty of Graduate Studies, Krirk University, Bangkok, Thailand.

Ratthanan, P. and Pakphum. P. (2013). Guidelines for Sustainable Tribe Cultural Tourism Development. Journal of Community Development Research, 6(1), 42-60.

Royal Projects Development Board. (2017). Agricultural Projects. (Online). Retrieve January 8,2018 from https://www.rdpb.go.th/Projects/ProjectPage/40

Sairung, W. (2011). Guideline For Development Cultural Tourism in Cherng Tha Temple Floating Market Lopburi Province. Independent Study, Faculty of Management Science, Khon Kaen University. Khon Kaen.

Sittirak, P. (2010). Opinion of Tourist about Ko Kret Tourism Readiness, Nontaburi Province. Master’s Thesis, Faculty of Agriculture, Kasetsart University. Bangkok.

Srirathu, V. (2008). Eco-Tourism Potential of Amphoe Khao Kho, Phetchabun Province. Master’s Thesis, Faculty of Environmental Culture and Ecotourism, Srinakharinwirot University. Bangkok.

Teppagorn, N. (2011). Relationship between Forms of Agro-tourism Activities and Usage of Local Agricultural Resources: A Case Study of Changklang Agro-tourism, Nakhon Si Thammarat Province. Journal of Naresuan University, 6(2), 1-13.

The New York Times. (2012). The Worried about Thai Farmers – New Generation Ignore Farming (Online). Retrieve January 8,2018, from https://www.voicetv.co.th/read/47036

Tourism Authority of Thailand. (2001). National Action Plan for Ecotourism. Bangkok: Tourism Authority of Thailand.

Veerapad, P. (1977). Rice growing in the regions of Thailand (Online). Retrieve January 5,2018, from https://kanchanapisek.or.th/kp6/sub/book/book.php?book=3&chap=1&page=t3-1-infodetail07.html

Warunee, K. (2011). Potential Assessment of Agro-tourism in Tha wi Watthana District, Bangkok Metropolis. Master’s Thesis, Faculty of Graduate Studies, Mahidol University, Bangkok.

Wongbuangam, B., and Poolsawat, M. (2013). Potential Assessment of Agro-Tourism awarded by the Philosophy of Sufficiency Economy Project in Bangkok and its Vicinity. Bangkok: Rajamangala University of Technology Phra Nakhon.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3 rd ed. New York: Harper and Row Publication.