การศึกษาปัจจัยทางทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมต่อการมีกิจกรรมทางกายของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยทางทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมต่อการมีกิจกรรมทางกายของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมไทย
วิธีดำเนินการวิจัย กลุ่มตัวอย่าง เป็นพนักงานบริษัทวีเอเอสการ์เม้นท์ (ประเทศไทย) จำกัด จ.มหาสารคาม จำนวน 286 คน เก็บข้อมูลโดยคำนึงถึงความสะดวกของกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นประกอบด้วย ข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามปัจจัยด้านบุคคล ปัจจัยด้านพฤติกรรมของกิจกรรมทางกาย และปัจจัยด้านความรู้และสิ่งแวดล้อมในการทำกิจกรรมทางกาย ที่ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ ได้ค่าความตรง เท่ากับ 0.85 ค่าความเที่ยง เท่ากับ 0.73 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า ลักษณะงานของพนักงานเป็นการนั่งและยืน ร้อยละ 53.8 และ 27.5 ตามลำดับ ทำงานวันละ 9-12 ชม. 6 วันต่อสัปดาห์ ปัจจัยด้านบุคคล มีความคาดหวังผลลัพธ์ในการมีกิจกรรมทางกายสูงสุด 3 อันดับ คือ มีบุคลิกภาพดี เคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วขึ้น ผลการปฏิบัติงานจะดีกว่าเดิม ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับกิจกรรมทางกายมากขึ้น และได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวในการร่วมปฏิบัติกิจกรรมทางกายเพิ่มขึ้น ปัจจัยด้านพฤติกรรมกิจกรรมทางกายระดับการปฏิบัติน้อยหรือไม่ปฏิบัติเลย คือ หลังจากเลิกงานมีการออกกำลังกายหรือเคลื่อนไหวร่างกายอย่างน้อย 10 นาที การออกกำลังกาย/การเล่นกีฬา ที่เป็นรูปแบบอย่างน้อย 30 นาที และเวลาพักเที่ยง หรือช่วงพักจากการทำงานมีการออกกำลังกายหรือเคลื่อนไหวร่างกายอย่างต่อเนื่องอย่างน้อย 10 นาที และปัจจัยด้านความรู้และสิ่งแวดล้อม ที่โรงงานอุตสาหกรรมของตนเองไม่มี คือ งบประมาณสนับสนุนการจัดกลุ่มกิจกรรมทางกายต่างๆ รางวัลพิเศษประจำปีด้านสุขภาพ และการเดินหรือปั่นจักรยานไป-กลับจากที่พักไปทำงาน
สรุปผลการวิจัย ปัจจัยด้านความคาดหวังผลลัพธ์ในการมีกิจกรรมทางกายเป็นความคาดหวังทางร่างกาย และการสนับสนุนจากสังคม รวมถึงการมีความรู้เกี่ยวกับกิจกรรมทางกายเพิ่มขึ้น ปัจจัยด้านพฤติกรรม คือ การขาดกิจกรรมทางกายในเวลาว่าง และปัจจัยสิ่งแวดล้อม คือ ขาดการสนับสนุนด้านงบประมาณ และรางวัล
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Adulyanon, V. (2010). Toronto Charter for Physical Activity Global recommendation for action. (Online). Retrieved August 15, 2014, from https://en.thaihealth.or.th/system/files/AW%20toroto%20web%20THAI%20final29072010.pdf.
Aekplaporn, W. (2014). Report of the 5th Thai Health Survey by Physical Examination 2014. Nonthaburi: Health Systems Research Institute (HSRI).
Bandura, A. (1986). Health promotion by social cognitive means. Health Education and Behavior, 31(2), 143-64.
Bennie, J. A., Timperio, A. F., Crawford, D. A., Dunstan, D. W., and Salmon, J. L. (2011). Associations between social ecological factors and self-reported short PA breaks during work hours among desk-based employees. Journal of Preventive Medicine, 53(-), 44-47.
Biernat, E., and Piatkowska, M. (2017). Leisure time physical activity among employed and unemployed women in Poland. Hong Kong Journal of Occupational Therapy, 29, 47-54.
Dligonski, D., & Motl, R. W. (2014). Social cognitive correlates of physical activity among single mothers with young children. Psychology of Sport and Exercise, 15(-), 637-641.
Joseph, R. P., Pekmezi, D. W., Lewis, T., Dutton, G., Turner, L. W., and Durant, N. H. (2013). Physical Activity and Social Cognitive Theory outcome of an internetenhanced physical activity intervention for African American female college students. Journal of Health Disparities research and practice, 6(2), 1-18.
Kovacs, S. J. (2017). Factors associated with physical activity in patients undergoing bariatric surgery. Doctoral dissertation, the School of Education in partial fulfillment of the requirement, University of Pittsburgh.
Krejcie, R. V., and Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. SAGE Journal, 30, 607-610.
Lavrakas, P. J. (2008). Research methods: Convenience sampling. N.P.: Sage Research Methods. (Online). Retrieved October, 27, 2018 from https://dx.doi.org/10.4135/9781412963947
Levent, I. M. (2008). Use of social cognitive theory based physical activity intervention on health-promoting behaviors of university students. Retrieved January 6, 2015, from https://connection-ebscohost.com/clarticles/36313990
Lin, Y. P. (2011). Work environment and psychosocial factors affecting physical activity among Taiwan information Technology professionals. United State: ProQuest information, East Eisenhower Parkway.
Mailey, E. L., Hubrty, J., Dainkel, D. and McAuley, E. (2014). Physical activity barriers and facilitators among working mothers and fathers. BMC Pubblic Health, 14:657, 1-9.
Nawrocka, A., Mynarski, A. Cholewa, J. and Garbaciak, W. (2017). Leisure-time Physical Activity of Polish White-collar Workers: A Cross-sectional Study. Hong Kong Journal of Occupational Therapy, 29, 19-25.
National Statistical Office Thailand. (2014). Working age with health care. (Online). Retrieved August 15, 2014, from https://service.nso.go.th/nso/article/article_57.html
________________ (2012). Sampling technique. Workshop project preparation of sub-committee statistics of the National Statistical Office, Policy and Statistical Techniques Bureau. (Online). Retrieved February 8, 2019, from https://service.nso.go.th/nso/nsopublish/Toneminute/files/55/0203-5.pdf.
Pender, N. J., Murdaugh, C., and Parsons, M. A. (2011). Health promotion in nursing practice. (6th ed). Boston: Pearson.
Proper, K. I., Heymans, M. W., Marijke, J. M., Paw, C. A., Esther, M. F., Sluijs, V., Mireille, N. M., Poppel, V., & Mechelen, W. V. (2006). Promoting physical activity with people in different places- A dutch perspective. Sports Medicine Australia. Journal of Science and Medicine in Sport, -(-), 371-377.
Ron, P., Allan, F., Leah, M., Tricia, P., and Van, M. (2003). Workplace physical activity framework. USA: Alberta centre for active living.
Saengsai, C., and Sukontasup, S. (2015). Factors related physical activities of higher education institutes students in Bangkok metropolis. Journal of Sports Science and Health, 16(3), 63-75.
Silva, I. C. M. D., Mielke, G. I., Bertoldi, A. D., Arrais, P. S. D., Luiza, V. L. & Mengue, S. S. (2018). Overall and leisure-time physical activity among brazilian adults: National survey based on the global physical activity questionnaire. Journal of Physical Activity and Health, 15, 212-218.
Thai Health. (2013). Which profession has the most physical activity? (Online) Retrieved October 7, 2018, from https://thaihealth.or.th/content/
Thongnopakul, M. (2016). Factors related to physical activity of working age people in Maptaphut municipality in Rayong province. Master’s Thesis, Department of Community Practice Nursing, Faculty of Nursing. Burapa University.
White, S.M., Wojcicki, T.R., and McAuley, E. (2012). Social Cognitive Influence on Physical Activity Behavior in Middle-Aged and Older Adults. The Journal of Gerontology, Serie B: Psychological Science and Social Science, 67(1), 18-26.
World Health Organization. (2010). Global strategy on diet, physical activity and health. (Online). Retrieved October 7, 2018, from https://www.who.int/topics/physical_activity/en/
World Health Organization. (2014). 10 Facts on physical activity: physical inactivity is the fourth leading risk factor for global mortality. Retrieved March, 3, 2016 from https://www.who.int/features/factfiles/physical_activity/en/
World Health Organization. (2014). 10 Facts on physical activity: physical inactivity is the fourth leading risk factor for global mortality. (Online). Retrieved July 7, 2015, from https://who.int/features/factfiles/physical_activity/facts/en/
