ผลการอบอุ่นร่างกายแบบมีแรงต้านและการอบอุ่นร่างกายแบบเคลื่อนไหวในนักว่ายน้ำที่มีค่าดัชนีมวลกายแตกต่างกันต่อประสิทธิภาพการใช้แขนและระยะเวลาของการว่ายน้ำในท่าครอว์ลระยะสั้น

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของการอบอุ่นร่างกายด้วยอุปกรณ์แบบแขวน (TRX) และการอบอุ่นร่างกายด้วยการยืดกล้ามเนื้อแบบเคลื่อนไหว (Dynamic stretching) ในนนักกีฬาว่ายน้ำที่มีค่าดัชนีมวลกายแตกต่างกันต่อประสิทธิภาพการใช้แขนและระยะเวลาในการว่ายน้ำท่าครอว์ลระยะสั้น

วิธีดำเนินการวิจัย : เป็นการศึกษากึ่งทดลอง (Quasi- Experimental Design) กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ ระดับเยาวชนอายุ 13.74±1.03 ปี จำนวน 32 คน เพศชาย 19 คน อายุ 14.06±1.90 ปี เพศหญิง 13 คน อายุ 13.27±0.93 ปี แบ่งเป็น 3 กลุ่มโดยใช้ค่าเปอร์เซ็นต์ไทล์ของดัชนีมวลกาย (BMI; Class 1, Class 2 และ Class 3) โดยอาสาสมัครทำการอบอุ่นร่างกายบนบกสองรูปแบบคือ ด้วยอุปกรณ์แบบแขวน (TRX) และด้วยการยืดกล้ามเนื้อแบบเคลื่อนไหว (Dynamic stretching) โดยทั้งสองแบบ ทำร่วมกับการอบอุ่นร่างกายแบบปกติ (Conventional warm-up) จากนั้นทำการทดสอบระยะเวลาในการว่ายน้ำท่าครอว์ลระยะ 50 และ 100 เมตร และทดสอบประสิทธิภาพในการใช้แขนในระยะ 15 เมตรก่อนเข้าเส้นชัย วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติโดยใช้ One-way analysis of variance และทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่โดย Bonferroni post-hoc test กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05

ผลการวิจัย : นักกีฬาที่มีค่า BMI ใน Class 2 ซึ่งมีค่า BMI อยู่ในช่วง 18.01-20.90 kg/m2 มีระยะเวลาในการว่ายน้ำดีที่สุดทั้งในระยะ 50 และ 100 เมตร การอบอุ่นร่างกายทั้งสองแบบไม่ส่งผลต่อระยะเวลาในการว่ายน้ำ อย่างไรก็ตาม การอบอุ่นร่างกายแบบแขวนทำให้จำนวนรอบของการว่ายต่อนาที (Stroke rate) และระยะทางของวงจรการว่าย (Stroke length) ลดลง เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มการยืดกล้ามเนื้อแบบเคลื่อนไหวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ P<0.001

สรุปผลการวิจัย : การอบอุ่นร่างกายด้วยอุปกรณ์แบบแขวน (TRX) ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการใช้แขน เมื่อเปรียบเทียบกับการอบอุ่นร่างกายแบบเคลื่อนไหว แตกต่างกันโดยไม่ขึ้นอยู่กับค่าดัชนีมวลกายของนักว่ายน้ำ