ผลของโปรแกรมการสร้างเสริมสุขภาพแบบองค์รวมต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการสร้างเสริมสุขภาพแบบองค์รวมต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร
วิธีดำเนินการวิจัย : เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง (Quasi experimental design) กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุ อายุระหว่าง 60-75 ปี เลือกแบบเจาะจงจากชุมชนในเขตกรุงเทพมหานคร 2 แห่ง แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 23 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 22 คน กลุ่มทดลองเข้าโปรแกรม 12 สัปดาห์ ประกอบด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องผู้สูงอายุ การบริโภคอาหาร การจัดการกับอารมณ์ และความเครียดด้วยการฝึกการหายใจและทำสมาธิ การแลกเปลี่ยนประสบการณ์การดูแลสุขภาพ และเข้ากลุ่มฝึกออกกำลังกายด้วยฤาษีดัดตน (แบบวัดโพธิ์) สัปดาห์ละ 1 ครั้ง และฝึกด้วยตัวเองที่บ้านอย่างน้อยสัปดาห์ละ 2 วัน กลุ่มควบคุมใช้ชีวิตตามปกติ เก็บข้อมูลก่อนและหลังการทดลอง วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปด้วยร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่มด้วยค่า “ที” และภายในกลุ่มโดยเปรียบเทียบแบบจับคู่ ที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติ .05
ผลการวิจัย : หลังการทดลองผู้สูงอายุในกลุ่มทดลองมีพฤติกรรมสุขภาพ ภาวะสุขภาพ และมีคุณภาพชีวิตดีขึ้น โดยมีการปฏิบัติกิจกรรมทางกายและการออกกำลังกายเพิ่มขึ้น มีความดันโลหิตลดลง มีความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อ และข้อกระดูกหัวไหล่ดีขึ้น มีความอดทนของระบบไหลเวียนโลหิตและการหายใจดีขึ้น และมีคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพกาย และสิ่งแวดล้อมดีขึ้นกว่าก่อนการทดลอง และแตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และพบว่า กลุ่มทดลองมีการบริโภคอาหาร การจัดการกับอารมณ์และความเครียดดีขึ้น มีน้ำหนักตัว ดัชนีมวลกาย อัตราการเต้นของหัวใจขณะพักลดลง มีความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อ และข้อกระดูกต้นขาด้านหลังและหลังส่วนล่างเพิ่มขึ้น และมีคุณภาพชีวิตด้านจิตใจดีขึ้น แต่ไม่แตกต่างจากกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ส่วนด้านสังคมไม่พบความแตกต่างระหว่างก่อนและหลังการทดลองและกลุ่มควบคุม
สรุปผลการวิจัย : โปรแกรมการสร้างเสริมสุขภาพแบบองค์รวม ส่งผลทำให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตดีขึ้น จากการมีพฤติกรรมสุขภาพและการออกกำลังกายเพิ่มขึ้น สุขภาพดีขึ้น และมีคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพกายและด้านสิ่งแวดล้อมดีขึ้น ดังนั้นจึงควรส่งเสริมให้มีการนำโปรแกรมนี้ไปประยุกต์ใช้กับผู้สูงอายุในพื้นที่อื่นต่อไป
Article Details
References
ACSM (American College of Sports Medicine), (2006), Preparticipation health screening and risk Stratification, in ACSM’s Guidelines for Exercise Testing and Prescription. 8th ed. Philadelphia Lippincot: Williams & Wilkins.
Buranruk, O. (2009). Effects of Thai yoga on metabolism, cardiovascular and autonomic nervous systems in dabetes. Doctoral dissertation, Faculty of Public Health, Khon Kaen University, Khon Kaen.
Bureau of Policy and Strategy, MOPH (Ministry of Public Health), Thailand, (2016). Strategies, KPI and Collecting Data Guideline of Ministry of Public Health 2016. (Online). Retrieved December 16, 2017, from Ministry of Public Health Website: http://kpo.moph.go.th/webkpo/download/Strategy/And KPI 2558.
Chaudhury, H., Campo,M., Michael, Y., and Mahmood, A. (2016). Neighbourhood environment and physical activity in older Adults. Social Science & Medicine, 149, 104-113.
Deibert, P., König, D, Vitolins, M.Z., Landmann, U., Frey, I., Zahradnik, H., and Berg, A., (2007). Effect of a weight loss intervention on anthropometric measures and metabolic risk factors in pre- versus postmenopausal women. Nutrition Journal, 6(31), 1-7.
Field, T. (2011). Yoga clinical research review. Complement Therapy in Clinical Practice, 17(1), 1-8.
Jone, J. and Rikli, R. (2002). Measuring functional fitness of older adults. (Online). Retrieved December 1, 2016, from: http://www.dnbm.univr.it/documenti/OccorrenzaIns/matdid/matdid182478.pdf.
Khongprasert, S. (2011). The Effect of Thai dance exercise program on functional performance and quality of life in the patients with parkinson’s disease. Doctoral dissertation, Faculty of Sports Science, Chulalongkorn University. Bangkok.
Leszczynska, A., Daniszewska, B., Pruszynska, M., and Przedborska, A.(2016). Effect of a health improvement programme on quality of life in elderly people after fall. Polish Annals of Medicine, 23(2), 129-134.
Mahutnirunkul, S., Tuntiphiwattanasakul, W., Phumpisarnchai, V., Wongsuwon, K., and Ponmanarungkul, R. (2002). The WHOQOLBREF-Thai (26 items), (Online). Retrieved September 28, 2015, from Department of Mental Health Website: https://www.dmh.go.th/test/whoqol/
Ngowsiri, K. (2013). The Effects of holistic health promotion program on quality of life in peri-and postmenopausal women. Doctoral dissertation, Faculty of Sports Science, Chulalongkorn University. Bangkok.
NHSO (National Health Security Office). (2016). Long Term Care Guidline in Public Health for Dependent Elderly in the CommunityBased under National Health Security System, 2016.
Nick, N., Petramfar, P., Ghodsbin, F., Keshavarzi, S., and Jahanbin, I. (2016). The Effect of yoga on balance and fear of falling in older adults. PM&R, 8(2), 145-51.
Noolord, R. (2013). A Development of physical exercise program in the Thai hermit exercise style to reinforce physical flexibility for matthayomsuksa 1 students. Master’s Thesis, Faculty of Education, Thepsatri Rajabhat University, Lopburi.
Pattanakit, A. (1994). Rusie Dutton traditional Thai exercise. Bangkok, Pechkarut.
Peepathum P. (2005). The effects of applied ascetics exercise on flexibility and health. Master’s Thesis. Faculty of Sport Science, Srinakharinwirot University, Bangkok.
Ponzio, E., Sotte, L., Errico, M., Berti, S., Barbadoro, P, Prospero, E., and Minelli, A. (2015). Qi-gong training reduces basal and stress-elicited cortisol secretion in healthy older adults. European Journal of Integrative Medicine, 7(3), 194-201.
Wang, Y.F. (2014). Assessing age-friendly features and needs of elderly toward age-friendly city in Amphoe Muang Ratchaburi province, Thailand. Master’s Thesis, College of Public Health Sciences. Chulalongkorn University. Bangkok.
Yagli, N.V., and Ulger, O. (2015). The effects of yoga on the quality of life and depression in elderly breast cancer patients. Complementary Therapy in Clinical Practice. 21, 7-10.
Yodmai, K. (2013). The Effect of Home-based Lifestyle Change Intervention Toward Quality of Life Among Elderly in Samsung District, Khonkean Province, Thailand. Master’s Thesis, College of Public Health Sciences. Chulalongkorn University. Bangkok.