ผลของการฝึกรำไทยร่วมกับการใส่น้ำหนักที่ข้อเท้าที่มีต่อความสามารถในการเดิน และการทรงตัวในผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ วัตถุประสงค์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาผลของการฝึกรำไทยร่วมกับการใส่น้ำหนักที่ข้อ เท้าที่มีต่อความสามารถในการเดินและการทรงตัวใน ผู้สูงอายุ วิธีดำเนินการวิจัย กลุ่มตัวอย่างคือกลุ่มผู้สูงอายุ ที่มีสุขภาพแข็งแรง ไม่มีข้อจำกัดในการเคลื่อนไหว อายุ 60-79 ปี ทั้งเพศหญิงและเพศชาย จำนวน 34 คน แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มทดลองจำนวน 17 คน และกลุ่มควบคุมจำนวน 17 คน โดยการสุ่ม แบบแบ่งชั้น ตามช่วงอายุ เพศ และความสามารถใน การทรงตัว (Timed up and go) กลุ่มทดลองทำการ ฝึกโปรแกรมรำไทยร่วมกับการใส่น้ำหนักที่ข้อเท้า 3 วันต่อสัปดาห์ เป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ และกลุ่ม ควบคุมให้ดำเนินชีวิตประจำวันตามปกติ แล้วทำการ ทดสอบความสามารถในการเดิน ความสามารถในการ ทรงตัวทั้งขณะอยู่นิ่งและขณะเคลื่อนไหว ความแข็ง แรง ความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและข้อต่อ ก่อนการ ฝึกและหลังการฝึกโปรแกรม นำผลที่ได้มาวิเคราะห์ ทางสถิติ โดยการหาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างก่อนและ หลังการทดลองโดยใช้สถิติทีแบบรายคู่ และเปรียบ เทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่มโดยใช้ สถิติที ผลการวิจัย หลังการทดลอง 12 สัปดาห์ กลุ่ม ทดลองที่ทำการฝึกการรำไทยร่วมกับการใส่น้ำหนักที่ ข้อเท้า มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเมื่อเทียบกับก่อนการ ทดลอง และกลุ่มควบคุม ได้แก่ ความกว้างของการ เดินปกติ ความเร็วและจำนวนก้าวในการเดิน การ ทรงตัวขณะอยู่นิ่ง การทรงตัวขณะเคลื่อนไหว ความ แข็งแรง ความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อ อย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .05 ขณะที่ในกลุ่มควบคุมไม่พบการ เปลี่ยนแปลง สรุปผลการวิจัย โปรแกรมการฝึกการรำไทย ร่วมกับการใส่น้ำหนักที่ข้อเท้าเป็นโปรแกรมที่ช่วย พัฒนาความสามารถในการเดิน การทรงตัวขณะอยู่นิ่ง การทรงตัวขณะเคลื่อนไหว ความแข็งแรงและความ ยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อในผู้สูงอายุ