ผลของการฝึกโปรแกรมแบบวงจรที่ส่งผลต่อความคล่องแคล่วว่องไวในกีฬาวอลเลย์บอลชายระดับมหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์
เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการใช้โปรแกรมการฝึกแบบวงจรที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาวอลเลย์บอลชายระดับมหาวิทยาลัย

วิธีดำเนินการวิจัย
กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลชายจากชมรมกีฬาวอลเลย์บอลมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตศรีสะเกษ อายุ 19-22 ปี จำนวน 40 คน จากนั้นทําการสุ่มจําแนกเข้ากลุ่ม (Random assignment) โดยใช้ค่าจากการทดสอบอิลลินอยส์ (Illinois agility test) นำคะแนนมาเรียงสลับแบบซิกแซก และแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลองทำการฝึกเป็นระยะเวลา
8 สัปดาห์ๆละ 3 วัน โดยโปรแกรมการฝึกแบบวงจร (Circuit training) มี 8 สถานี แต่ละสถานีประกอบด้วย ท่าการออกกำลังกายดังต่อไปนี้ (1) วิ่งสลับก้าวกระโดดขาเดียว (2) วิ่งเข่าสูงขาเดียว (3) ก้าวกระโดดสูง (4) กระโดดหกเหลี่ยม (5) กระโดดยกเข่าสูงด้วยยางยึด (6) บันไดฝึกความคล่องตัว (7) วิ่งเก็บของ 3 จุด และ (8) ก้าวเต้นด้วยตารางเก้าช่อง 20 วินาที ขณะที่กลุ่มควบคุมทำการฝึกซ้อมตามโปรแกรมฝึกวอลเลย์บอลปกติ ทำการวิเคราะห์หาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มโดยใช้สถิติ Independent Sample T-test และเปรียบเทียบความแตกต่างก่อนการทดลองและหลังการทดลองสัปดาห์ที่ 8 ใช้สถิติ Paired Sample T-test กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ผลการวิจัย
หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 พบว่า ค่าเฉลี่ยความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย ก่อนการฝึกมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 18.01±1.01 วินาที และภายหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 16.36±0.42 วินาที แตกต่างจากก่อนการฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มหลังการฝึก พบว่า กลุ่มทดลองที่ได้รับการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกแบบวงจร มีค่าเฉลี่ยความคล่องแคล่วว่องไวที่เร็วกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

สรุปผลการวิจัย
การฝึกโปรแกรมแบบวงจร 8 สัปดาห์ ช่วยพัฒนาความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาวอลเลย์บอลชายได้ดีขึ้น