ประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติการหย่าเครื่องช่วยหายใจสำหรับผู้ป่วยบาดเจ็บหลายระบบ หอผู้ป่วยหนักศัลยกรรม 1 โรงพยาบาลอุดรธานี

บทคัดย่อ

            การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติการหย่าเครื่องช่วยหายใจสำหรับผู้ป่วยบาดเจ็บหลายระบบ หอผู้ป่วยหนักศัลยกรรม 1 โรงพยาบาลอุดรธานี กลุ่มตัวอย่าง คือ พยาบาล จำนวน 12 คน และผู้ป่วยบาดเจ็บหลายระบบ ซึ่งแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มละ 30 คน กลุ่มควบคุมเป็นกลุ่มก่อนใช้แนวปฏิบัติ และกลุ่มทดลองเป็นกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติ โดยคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย คู่มือการปฏิบัติงานและแนวปฏิบัติการหย่าเครื่องช่วยหายใจสำหรับผู้ป่วยบาดเจ็บหลายระบบ แบบบันทึกการประเมินผู้ป่วยระยะหย่าเครื่องช่วยหายใจ แบบบันทึกผลลัพธ์ทางคลินิก แบบประเมินความเป็นไปได้ในการใช้แนวปฏิบัติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณา และ Independent T-test

            ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มทดลองมีความสําเร็จในการหย่าเครื่องช่วยหายใจสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (p=0.001)  รวมทั้งมีระยะเวลาในการหย่าเครื่องช่วยหายใจน้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p=0.000)  กลุ่มควบคุมพบการติดเชื้อในระบบทางเดินปัสสาวะ 2 คน และติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจจากการใช้เครื่องช่วยหายใจ 3 คน ส่วนกลุ่มทดลองไม่พบภาวะแทรกซ้อน พยาบาลประเมินความเป็นไปได้ในการใช้แนวปฏิบัติภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด คะแนนเฉลี่ย 4.80 ดังนั้นควรนำแนวปฏิบัติไปใช้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งจะทําให้ผลลัพธ์ทางสุขภาพของผู้ป่วยบาดเจ็บหลายระบบดีขึ้น