ผลการเปรียบเทียบการคาดคะเนน้ำหนักทารกในครรภ์ในระยะรอคลอดด้วยวิธีของ Dare และ Johnson

บทคัดย่อ

        บทนำ: การคาดคะเนน้ำหนักทารกมีหลายวิธี การเลือกวิธีที่ถูกต้องจะส่งผลต่อการวางแผนการคลอดในหญิงตั้งครรภ์ได้เหมาะสมและอย่างปลอดภัย

        วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อเปรียบเทียบการคาดคะเนน้ำหนักตัวทารกในครรภ์ในระยะรอคลอดด้วยวิธีแบบแดร์และวิธีแบบจอห์นสัน กลุ่มตัวอย่างเป็นหญิงตั้งครรภ์เดี่ยวที่มารอคลอด อายุครรภ์ระหว่าง 24-41⁺⁶ สัปดาห์และมีศีรษะทารกเป็นส่วนนำ จำนวน 200 คน โดยทุกรายจะได้รับการคาดคะเนความถูกต้องของน้ำหนักตัวทารกในครรภ์ทั้ง 2 วิธี โดยใช้สถิติ Exact probability test  สำหรับ  P-value estimated from Exact McNemar testหลังจากนั้นนำมาเปรียบเทียบกับน้ำหนักทารกแรกคลอดด้วย Modified Bland-Altman’s plot

         ผลการวิจัย: พบว่ากรณีที่มีการคาดคะเนน้ำหนักทารกในครรภ์ได้น้อยกว่า 3,500 กรัม วิธีแบบแดร์สามารถประเมินน้ำหนักทารกในครรภ์ได้ใกล้เคียงกับน้ำหนักทารกแรกคลอดมากกว่าวิธีแบบจอห์นสัน โดยมีค่าที่แตกต่างกัน ± ไม่เกิน 200 กรัมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p=0.020)   และเมื่อมีการคาดคะเนน้ำหนักทารกในครรภ์ได้มากกว่า 3,500 กรัม พบว่าวิธีการทั้ง 2 วิธี สามารถประเมินน้ำหนักทารกในครรภ์ได้ไม่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับน้ำหนักทารกแรกคลอด (p=0.503) 

          สรุปผล: สามารถเลือกใช้วิธีแบบแดร์ ในการประเมินน้ำหนักตัวทารกในครรภ์ที่ไม่เกิน 3,500 กรัม ในน้ำหนักตัวของทารกแรกคลอดมากกว่าวิธีแบบจอห์นสัน

         ข้อเสนอแนะ: ผลการวิจัยครั้งนี้ พยาบาลประจำในห้องคลอดสามารถใช้เป็นแนวทางคัดกรองความเสี่ยงเบื้องต้นต่อภาวะคลอดติดไหล่หรือคลอดยาก โดยใช้การคาดคะเนน้ำหนักของทารกในครรภ์ระหว่างรอคลอด  หากพบว่าทารกในครรภ์น้ำหนักตัวมาก จะได้ใช้ประกอบการรายงานสูติแพทย์พิจารณาชนิดการคลอดต่อไป