การพัฒนารูปแบบการจัดการดูแลแบบบูรณาการสำหรับผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทียกสูง ห้องอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โรงพยาบาลราชวิถี

บทคัดย่อ

     การวิจัยและพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของการใช้รูปแบบการจัดการดูแลแบบบูรณาการสำหรับผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทียกสูง ห้องอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โรงพยาบาลราชวิถี กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทียกสูง 90 คน และพยาบาลวิชาชีพ/นักปฏิบัติการฉุกเฉินการแพทย์ 46 คน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ รูปแบบการจัดการดูแลแบบบูรณาการสำหรับผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทียกสูง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบสอบถามความพึงพอใจ แบบสังเกตการปฏิบัติการพยาบาล แบบทดสอบความรู้ และแบบบันทึกข้อมูล เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนมิถุนายน 2567- มกราคม 2568 วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติไคสแควร์ และสถิติที

     ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบฯ ที่พัฒนาขึ้นมี 3 ช่องทาง ได้แก่ 1) กู้ชีพนเรนทรโรงพยาบาลราชวิถี  2) ผู้ป่วยมาเอง/ญาติ และ 3) รับย้าย ภายหลังการใช้รูปแบบฯ ด้านผู้ป่วย พบว่า ผู้ป่วยได้รับการทำคลื่นไฟฟ้าหัวใจภายใน 10 นาทีสูงกว่าก่อนใช้รูปแบบฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) ผู้ป่วยได้รับการรักษาด้วย PPCI ภายใน 90 นาที และได้รับยาละลายลิ่มเลือดภายใน 30 นาที ก่อนและหลังการใช้รูปแบบฯ พบว่า ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p > 0.05) ด้านผู้ให้บริการ พบว่า การคัดแยกผิดพลาดลดลงและความรู้เรื่อง ผู้ป่วย STEMI สูงกว่าก่อนใช้รูปแบบฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) และความพึงพอใจของผู้ให้บริการต่อการใช้รูปแบบฯ อยู่ในระดับมาก (M = 4.44, SD = .62)

     จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่า พยาบาลและทีมสหสาขาวิชาชีพสามารถนำรูปแบบฯ ไปใช้เป็นแนวทางสำคัญในการปรับปรุงคุณภาพและประสิทธิภาพของการดูแลผู้ป่วย STEMI