Effects of a preventive behaviors development program for Diabetes Mellitus risk at Kut Chum District, Yasothon Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this quasi-experimental research were to compare preventive behaviors and blood sugar of experimental group before and after experiment, and after experiment between experimental group and comparison group. The sample comprised 62 Diabetes Mellitus risks, who had fasting blood sugar for 8 hours 120-125 mg./dl. but not diagnosed DM by doctor, aged 35-60 yrs, lived in responsible area of Nonpuoy Tambon Health Promoting Hospital and Nongkae Tambon Health Promoting Hospital, Kut Chum District, Yasothon Province. They were selected by purposive sampling technique and equally devided into experimental group and comparative group using the matched-pairs method. The experimental tools were: 1) Preventive Behaviors Development Program for Diabetes Mellitus risk based on health belief model of Becker; 2) questionnaires with 2 parts: (1) general data, and (2) preventive behaviors (CVI 0.74, and reliability 0.98); and 3) glucometer. Data were analyzed by descriptive statistics, t-test, and Wilcoxon signed-rank test . The results found as follows. After the experiment, preventive behaviors and exercise behaviors of the experimental group were significantly higher than before experiment and that of the comparative group; eating behaviors of the experimental group were significantly higher than before experiment and increased more than the comparative group (p < .05). After the experiment, fasting blood sugar of the experimental group was significantly lower than before experiment and the comparative group (p < .05).
Article Details
References
กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค สํานักระบาดวิทยา. (2558). รายงานสถานการณ์โรคไม่ติดต่อที่สำคัญ.
นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค สํานักระบาดวิทยา. (2561). ตัวชี้วัดโรคเบาหวานระดับกระทรวงและการ
ตรวจราชการ. นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กิ่งเพชร แก้วสิงห์. (2562). ผลของโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวานกลุ่มเสี่ยง อำเภอพนม
ไพร จังหวัดร้อยเอ็ด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช,
นนทบุรี.
กันยิกา ชำนิประศาสตร์. (2559). การเรียนรู้เชิงลึก. สารแพทยศาสตร์ศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์,
(1), 2-4.
ชวพรพรรณ จันทร์ประสิทธิ์, และวิลาวัณย์ เสนารัตน์. (2553). การพยาบาลกับการส่งเสริมสุขภาพ. ใน
เอกสารการสอนชุดวิชา มโนมติและกระบวนการพยาบาล ฉบับปรับปรุง (พิมพ์ครั้งที่ 13, น. 1-57).
นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร:
ยู แอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย.
บัญญัติ อรรคศรีวร, รพีพร เทียมจันทร์, และวันทนีย์ ชวพงค์. (2558). การสร้างความตระหนักในการป้องกัน
โรคเบาหวาน ของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน ตำบลหนองล่อง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน ใน
รายงานสืบเนื่องจากการประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนองานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ เครือข่าย
บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 15. สืบค้นเมื่อ 11 เมษายน 2562, จาก
http://gs.nsru.ac.th/files/6/8%20บัญญัติ%20%20อรรคศรีวร.pdf
ประภาพร จินันทุยา. (2555). ทฤษฎีความสามารถของตนเอง. ใน ศิริพร ขัมภลิขิต, จุฬาลักษณ์ บารมี. (บ.ก.).
คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพในหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (พิมพ์ครั้งที่ 1, น. 50-57). ขอนแก่น:
คลังนานาวิทยา.
มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่. (2555). บุหรี่ตัวร้าย ทำลายหัวใจ. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2562, จาก
www.smokefreezone.or.th /site/uploads/
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลโนนเปือย. (2562). ผลการปฏิบัติงานประจำปี. ยโสธร: ผู้แต่ง.
ศิริพร ขัมภลิขิต, และจุฬาลักษณ์ บารมี (บ.ก.). (2555). คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพในหลักสูตร
พยาบาลศาสตรบัณฑิต. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทย, สมาคมต่อมไร้ท่อแห่งประเทศไทย, กรมการแพทย์ กระทรวง
สาธารณสุข และสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2554). แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน
พ.ศ. 2554. นนทบุรี: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
สิทธา พงษ์พิบูลย์. (2556). การออกกำลังกายสำหรับผู้ป่วยเบาหวาน. ใน สมเกียรติ โพธิสัตย์, วรรณี นิธิ
ยานันท์, อัมพา สุทธิจำรูญ, และยุพิน เบ็ญจสุรัตน์วงศ์ (บ.ก.). การให้ความรู้เพื่อจัดการโรคเบาหวาน
ด้วยตนเอง (พิมพ์ครั้งที่ 5, น. 57-66). กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุรินธร กลัมพากร. (2554). การประยุกต์ใช้แนวคิดและทฤษฎีในการสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคใน
ชุมชน. ใน อาภาพร เผ่าวัฒนา, สุรินธร กลัมพากร, สุนีย์ ละกำปั่น, และขวัญใจ อำนาจสัตย์ซื่อ
(บ.ก.). การสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคในชุมชน: การประยุกต์แนวคิดและทฤษฎีสู่การปฏิบัติ
(พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 29-68). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร. (2561). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร.
ยโสธร: ผู้แต่ง.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร. (2562). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร.
ยโสธร: ผู้แต่ง.
สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกุดชุม. (2561). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกุดชุม.
ยโสธร: ผู้แต่ง.
อรุณี สมพันธ์, แสงทอง ธีระทองคำ, นพวรรณ เปียซื่อ, และสมนึก สกุลหงส์โสภณ. (2558). ปัจจัยทำนาย
พฤติกรรมการป้องกันโรคเบาหวานในผู้ที่เสี่ยงต่อเบาหวาน. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 21(1), 96-109.
Action on Smoking and Health. (2012). Smoking and diabetes. Retrieved July 25, 2013, from http://ash.
org.uk/files/documents/ASH_128.pdf
American Diabetes Association. (2012). Standards of medical in diabetes - 2012. Diabetes Care, 35, S11-
S63.
Becker, M., Drochman, R., & Kirscht, J. A. (1974). New approoch to explain in sick-role behavior in low-
income population. American Journal of Public Health, 64, 205-215.
Bock, G., Man, C. D., Campoini, M., Chittilapilly, E., Basu, R., Toffolo, G.,. . . Rizza, R. (2006). Pathogenesis
of prediabetes: Mechanisms of fasting and postprandial hyperglycemia in people with impaired
fasting glucose and/ or impaired glucose tolerance. Diabetes, 55, 3536-3549.
Goldhaber-Fiebert, J. D., Goldhaber-Fiebert, S. N., Tristan, M. L., & Nalthan, D. M. (2003). Randomized
controlled community-based nutrition and exercise intervention improves glycemia and
cardiovascular risk factors in type 2 diabetic patients in rural Costa Rica. Diabetes Care, 26(1), 24-29.
International Diabetes Federation. (2015). IDF diabetes atlas (7th ed.). Retrieved March 4, 2015, from
Smith, R. (2002). Targeting people with pre-diabetes: Lifestyle interventions should also be aimed at
people with pre-diabetes. British Medical Journal, 3(25), 403-404.