ผลของโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวานกลุ่มเสี่ยง อำเภอกุดชุม จังหวัดยโสธร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวาน และระดับน้ำตาลในเลือดของกลุ่มทดลอง ก่อนและหลังได้รับโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวานกลุ่มเสี่ยง และระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ หลังได้รับโปรแกรมฯ กลุ่มตัวอย่างเป็นกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวานที่มีค่าระดับน้ำตาลในเลือด 100-125 มก./ดล. และยังไม่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นโรคเบาหวาน มีอายุ 35-60 ปี อาศัยอยู่ในเขตรับผิดชอบของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลโนนเปือยและหนองแก จำนวน 62 คน เลือกแบบเจาะจง แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ กลุ่มละ 31 คนโดยการจับคู่ เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวานกลุ่มเสี่ยงที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นตามรูปแบบความเชื่อด้านสุขภาพ 2) แบบสอบถาม มี 2 ส่วน ได้แก่ (1) ข้อมูลทั่วไป (2) พฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวาน มีค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหา 0.74 มีค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยง 0.98 และ 3) เครื่องตรวจระดับน้ำตาลในเลือด วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา การทดสอบที และการทดสอบวิลคอกซันซายน์แรงค์ ผลการวิจัยพบว่าหลังได้รับโปรแกรมฯ กลุ่มทดลองมีพฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวานโดยรวม และพฤติกรรมการออกกำลังกาย สูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ และกลุ่มเปรียบเทียบ มีพฤติกรรมการรับประทานอาหาร สูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ และเพิ่มขึ้นมากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ มีระดับน้ำตาลในเลือดต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ และกลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค สํานักระบาดวิทยา. (2558). รายงานสถานการณ์โรคไม่ติดต่อที่สำคัญ.
นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค สํานักระบาดวิทยา. (2561). ตัวชี้วัดโรคเบาหวานระดับกระทรวงและการ
ตรวจราชการ. นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กิ่งเพชร แก้วสิงห์. (2562). ผลของโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมป้องกันโรคเบาหวานกลุ่มเสี่ยง อำเภอพนม
ไพร จังหวัดร้อยเอ็ด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช,
นนทบุรี.
กันยิกา ชำนิประศาสตร์. (2559). การเรียนรู้เชิงลึก. สารแพทยศาสตร์ศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์,
(1), 2-4.
ชวพรพรรณ จันทร์ประสิทธิ์, และวิลาวัณย์ เสนารัตน์. (2553). การพยาบาลกับการส่งเสริมสุขภาพ. ใน
เอกสารการสอนชุดวิชา มโนมติและกระบวนการพยาบาล ฉบับปรับปรุง (พิมพ์ครั้งที่ 13, น. 1-57).
นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร:
ยู แอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย.
บัญญัติ อรรคศรีวร, รพีพร เทียมจันทร์, และวันทนีย์ ชวพงค์. (2558). การสร้างความตระหนักในการป้องกัน
โรคเบาหวาน ของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน ตำบลหนองล่อง อำเภอเวียงหนองล่อง จังหวัดลำพูน ใน
รายงานสืบเนื่องจากการประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนองานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ เครือข่าย
บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 15. สืบค้นเมื่อ 11 เมษายน 2562, จาก
http://gs.nsru.ac.th/files/6/8%20บัญญัติ%20%20อรรคศรีวร.pdf
ประภาพร จินันทุยา. (2555). ทฤษฎีความสามารถของตนเอง. ใน ศิริพร ขัมภลิขิต, จุฬาลักษณ์ บารมี. (บ.ก.).
คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพในหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (พิมพ์ครั้งที่ 1, น. 50-57). ขอนแก่น:
คลังนานาวิทยา.
มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่. (2555). บุหรี่ตัวร้าย ทำลายหัวใจ. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2562, จาก
www.smokefreezone.or.th /site/uploads/
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลโนนเปือย. (2562). ผลการปฏิบัติงานประจำปี. ยโสธร: ผู้แต่ง.
ศิริพร ขัมภลิขิต, และจุฬาลักษณ์ บารมี (บ.ก.). (2555). คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพในหลักสูตร
พยาบาลศาสตรบัณฑิต. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทย, สมาคมต่อมไร้ท่อแห่งประเทศไทย, กรมการแพทย์ กระทรวง
สาธารณสุข และสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2554). แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน
พ.ศ. 2554. นนทบุรี: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
สิทธา พงษ์พิบูลย์. (2556). การออกกำลังกายสำหรับผู้ป่วยเบาหวาน. ใน สมเกียรติ โพธิสัตย์, วรรณี นิธิ
ยานันท์, อัมพา สุทธิจำรูญ, และยุพิน เบ็ญจสุรัตน์วงศ์ (บ.ก.). การให้ความรู้เพื่อจัดการโรคเบาหวาน
ด้วยตนเอง (พิมพ์ครั้งที่ 5, น. 57-66). กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุรินธร กลัมพากร. (2554). การประยุกต์ใช้แนวคิดและทฤษฎีในการสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคใน
ชุมชน. ใน อาภาพร เผ่าวัฒนา, สุรินธร กลัมพากร, สุนีย์ ละกำปั่น, และขวัญใจ อำนาจสัตย์ซื่อ
(บ.ก.). การสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคในชุมชน: การประยุกต์แนวคิดและทฤษฎีสู่การปฏิบัติ
(พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 29-68). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร. (2561). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร.
ยโสธร: ผู้แต่ง.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร. (2562). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร.
ยโสธร: ผู้แต่ง.
สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกุดชุม. (2561). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกุดชุม.
ยโสธร: ผู้แต่ง.
อรุณี สมพันธ์, แสงทอง ธีระทองคำ, นพวรรณ เปียซื่อ, และสมนึก สกุลหงส์โสภณ. (2558). ปัจจัยทำนาย
พฤติกรรมการป้องกันโรคเบาหวานในผู้ที่เสี่ยงต่อเบาหวาน. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 21(1), 96-109.
Action on Smoking and Health. (2012). Smoking and diabetes. Retrieved July 25, 2013, from http://ash.
org.uk/files/documents/ASH_128.pdf
American Diabetes Association. (2012). Standards of medical in diabetes - 2012. Diabetes Care, 35, S11-
S63.
Becker, M., Drochman, R., & Kirscht, J. A. (1974). New approoch to explain in sick-role behavior in low-
income population. American Journal of Public Health, 64, 205-215.
Bock, G., Man, C. D., Campoini, M., Chittilapilly, E., Basu, R., Toffolo, G.,. . . Rizza, R. (2006). Pathogenesis
of prediabetes: Mechanisms of fasting and postprandial hyperglycemia in people with impaired
fasting glucose and/ or impaired glucose tolerance. Diabetes, 55, 3536-3549.
Goldhaber-Fiebert, J. D., Goldhaber-Fiebert, S. N., Tristan, M. L., & Nalthan, D. M. (2003). Randomized
controlled community-based nutrition and exercise intervention improves glycemia and
cardiovascular risk factors in type 2 diabetic patients in rural Costa Rica. Diabetes Care, 26(1), 24-29.
International Diabetes Federation. (2015). IDF diabetes atlas (7th ed.). Retrieved March 4, 2015, from
Smith, R. (2002). Targeting people with pre-diabetes: Lifestyle interventions should also be aimed at
people with pre-diabetes. British Medical Journal, 3(25), 403-404.