ประสิทธิผลของโปรแกรมการจัดการอาการถอนนิโคตินสำหรับพนักงานอุตสาหกรรมที่มีความตั้งใจในการเลิกสูบบุหรี่ในระยะลังเลใจและระยะพร้อมปฏิบัติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยแบบกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการจัดการอาการถอนนิโคตินสำหรับพนักงานอุตสาหกรรมที่มีความตั้งใจในการเลิกสูบบุหรี่ในระยะลังเลใจและระยะพร้อมปฏิบัติ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 60 คน เลือกแบบเจาะจง โดยเป็นพนักงานชายที่ปฏิบัติงานในโรงงานอุตสาหกรรมในเขตกรุงเทพมหานคร สุ่มแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ กลุ่มละ 30 คน ใช้แบบสอบถามในการประเมินอาการถอนนิโคติน ความอยากบุหรี่ และการรับรู้ความสามารถในการจัดการอาการถอนนิโคติน โปรแกรมใช้ระยะเวลาการเข้าร่วม 3 สัปดาห์ ระยะติดตาม 1 สัปดาห์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ Mann-Whitney U Test ผลการศึกษาพบว่า ภายหลังได้รับโปรแกรมการจัดการอาการถอนนิโคติน พนักงานอุตสาหกรรมในระยะลังเลใจและระยะพร้อมปฏิบัติในกลุ่มทดลอง มีอาการถอนนิโคติน ความอยากบุหรี่ และการรับรู้ความสามารถในการจัดการอาการถอนนิโคตินดีกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัย สำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 หลังการทดลองและติดตามผล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชีวนันท์ เลิศพิริยสุวัฒน์, อริยะ บุญงามชัยรัตน์ และไผท จุนทะเกาศลย์. (บ.ก.). (2559). แผนยุทธศาสตร์การ
วิจัยและพัฒนาด้านการป้องกัน ควบคุมโรคและภัยสุขภาพของประเทศไทย พ.ศ. 2560 - 2564.
กรุงเทพมหานคร: นิวธรรมดาการพิมพ์.
นิยม จันทร์นวล, และศิริญญา วิลาศรี. (2560). ผลการประยุกต์ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถตนเองในการ
ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการสูบบุหรี่ ของเจ้าหน้าที่ตำรวจ สถานีตำรวจภูธรเมืองชัยภูมิ. วารสารสุขภาพ
และการศึกษาพยาบาล, 23(1), 44-58.
ปรัชพร กลีบประทุม. (2559). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการเลิกสูบบุหรี่สำหรับผู้สูบบุหรี่ในตำบลบางแก้ว
อำเภอเมืองอ่างทอง จังหวัดอ่างทอง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัย
มหิดล, กรุงเทพมหานคร.
พรรณี ปานเทวัญ. (2560). ทฤษฎีความสามารถของตนเองกับการเลิกสูบบุหรี. วารสารพยาบาลทหารบก, 18
(3), 35-43.
ศรัณยพิชญ์ ปาประลิต, สุรินธร กลัมพากร และจุฑาธิป ศีลบุตร. (2559). ผลของโปรแกรมการให้ความรู้เพื่อ
ช่วยเลิกบุหรี่แบบกระชับ ร่วมกับการใช้โทรศัพท์ติดตามผลการเลิกบุหรี่ของพนักงานอุตสาหกรรม
ผลิตภัณฑ์หลังคา จังหวัดสระบุรี. วารสารพยาบาล, 65(1), 28-38.
สุปาณี เสนาดิสัย, และสุรินธร กลัมพากร. (2555). บุหรี่กับสุขภาพ: พยาบาลกับการควบคุมการบริโภค
ยาสูบ. กรุงเทพมหานคร: เครือข่ายพยาบาลเพื่อการควบคุมยาสูบแห่งประเทศไทย.
อรอนงค์ ส่งทวน. (2552). ผลของการช่วยเหลือเพื่อเลิกบุหรี่ร่วมกับผ่อนคลายด้วยวิธีการหายใจแบบลึกต่อ
อาการขาดนิโคติน ความอยากบุหรี่และการกลับมาสูบบุหรี่ซ้ำในผู้ป่วยศัลยกรรม (วิทยานิพนธ์
ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
เอมหทัย ศรีจันทร์หล้า. (2556). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการ
เลิกสูบบุหรี่ของผู้ป่วยจิตเภท(วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
Bandura, A. (1999). A social cognitive theory of personality. In Handbook of personality (2nd ed., pp
-196). New York: Guilford.
Clyde, M., Pipe, A., Reid, R., Els, C., & Tulloch, H. (2018). A bidirectional path analysis model of
smoking cessation self-efficacy and concurrent smoking status: Impact on abstinence outcomes.
Addiction Biology, 24(5), 1034-1043. doi: 10.1111/adb.12647
Haasova, M. (2014). The effects of physical activity on cigarette cravings (Unpublished doctoral
dissertation). University of Exeter, UK.
Piper, M. E. (2015). Withdrawal: Expanding a key addiction construct. Nicotine & Tobacco Research,
(12), 1405–1415. https://doi.org/10.1093/ntr/ntv048
Polit, D. F., & Beck, C. T. (2003). Nursing research: Principles and methods (7th.ed.). Philadelphia:
Lippincott Williams and Wilkins.
Prochaska, J. O., Velicer, W. F., DiClemente, C. C., & Fava, J. (1988). Measuring processes of change:
Applications to the cessation of smoking. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 56(4),
-528. doi:10.1037/0022-006X.56.4.520
