ความรอบรู้ด้านสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. ของประชาชนกลุ่มเสี่ยงต่อโรคไม่ติดต่อ ตำบลนาฝาย จังหวัดชัยภูมิ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรอบรู้ด้านสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. (อาหาร ออกกำลังกาย อารมณ์ ลดการสูบบุหรี่ ลดการดื่มสุรา) ของประชาชนกลุ่มเสี่ยงโรคไม่ติดต่อ ตำบลนาฝาย จังหวัดชัยภูมิ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 394 คน เลือกโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือวิจัยเป็นแบบวัดความรอบรู้ด้านสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. ของคนไทยกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน/ความดันโลหิตสูงที่มีอายุ 15 ปีขึ้นไป ผลการวิจัยพบว่า ประชาชนกลุ่มเสี่ยงมีความรอบรู้ด้านสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส. อยู่ในระดับน้อย ได้แก่ ด้านความรู้ ความเข้าใจทางสุขภาพที่ถูกต้องเกี่ยวกับหลักปฏิบัติตน การเข้าถึงข้อมูลและบริการสุขภาพ และการมีส่วนร่วมกิจกรรมสุขภาพทางสังคม (37.6%, 40.1%, และ 46.6% ตามลำดับ) ส่วนที่มีอยู่ในระดับปานกลาง ได้แก่ ด้านการสื่อสารเพื่อเพิ่มความเชี่ยวชาญทางสุขภาพ การจัดการเงื่อนไขของตนเองเพื่อเสริมสร้างสุขภาพ การรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศเพื่อเสริมสร้างสุขภาพ และการตัดสินใจเลือกปฏิบัติที่ถูกต้อง (59.6%, 48.7%, 39.3% และ 74.9%. ตามลำดับ) ผู้ที่คงดูแลรักษาสุขภาพตนเองมีพฤติกรรมการรับประทานอาหาร การออกกำลังกาย และอารมณ์อยู่ระดับปานกลาง มีร้อยละ 76.9 58.1 และ75.4 ตามลำดับ ผู้ที่สูบบุหรี่อยู่ในระดับน้อย มีร้อยละ 47.0 และดื่มสุราอยู่ในระดับมาก มีร้อยละ 45.4
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค กองโรคไม่ติดต่อ. (2563). ข้อมูลโรคไม่ติดต่อ. สืบค้นเมื่อ 24 มิถุนายน 2563, จาก http://www.thaincd.com /2016/mission/documents-detail.php?id=14220&tid =32&gid=1-020
เกศินี สราญฤทธิชัย. (2564). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: แนวคิด ทฤษฎีและการประยุกต์ใช้. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
ชาญยุทธ พรหมประพัฒน์. (3 มีนาคม 2561). ห่างไกลโรคNCD ด้วยหลัก 3อ. 2ส. ในมหกรรมสุขภาพโรค ไม่ติดต่อ (NCD Forum 2017) จัดโดยกระทรวงสาธารณสุข. ThaiHealth Official.
ธัญชนก ขุมทอง, วิราภรณ์ โพธิศิริ, และขวัญเมือง แก้วดำเกิง. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพของประชากรกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวานและความดันโลหิต สูงในจังหวัดอุทัยธานีและอ่างทอง. วารสารสาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 3(6), 67-85.
นริศรา แก้วบรรจักร, ประไพจิตร ชุมแวงวาปี, และกฤชกันทร สุวรรณพันธุ์. (2563). ปัจจัยความรอบรู้ทางสุขภาพที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมสุขภาพ ของผู้สูงอายุที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงตำบลโคกสี อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วารสารสาธารณสุขและวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 3(3), 1-15.
วรรณี นิธิยานันท์ (8 พฤศจิกายน 2562) .งานแถลงข่าววันเบาหวานโลก 2562 World Diabetes Day Thailand 2019 Together Fight Diabetes. สืบค้นเมื่อ 24 มิถุนายน 2563, จาก https://www.hfocus.org/content/2019/11/18014
สุพัตรา ศรีวณิชชากร. (2564). การจัดการโรคไม่ ติดต่อ เรื้อรัง (NCDs) ในประเทศไทย และความท้าทายของหน่วย บริการปฐมภูมิ. วารสารระบบบริการปฐมภูมิและเวชศาสตร์ครอบครัว, 4(2), 4-7.
สมใจ วินิจกุล, และนุศทิพย์ แสนคำ. (2559). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพผู้ป่วยโรคเรื้อรังในชุมชน. วารสารสาธารณสุขศาสตร์, 46(1), 5-15.
เสาวภา ดงหงษ์, รุ่งรัตน์ ศรีสุริยเวศน์, และพรนภา หอมสินธุ์. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรอบรู้ ด้านสุขภาพของทหารกองประจำการ จังหวัดชลบุรี. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 29(2), 15-23.
อรวรรณ นามมนตรี. (2561). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ (Health literacy). วารสารทันตาภิบาล, 29(1), 122-128.
อารีย์ แร่ทอง. (2562). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ 3อ. 2ส. ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน กรณีศึกษาตำบลหินตก อำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ, 15(3), 62-70.
Ungsinun Intarakamhang, & Yuttapong Kwanchuen. (2016). The development and application of the ABCDE-health literacy scale for Thais. Asian Biomedicine, 10(6), 587-594.
World Health Organization. (1998 ). Health promotion glossary. Geneva: Author. Retrieved December 27, 2020, from http://www.who.int/healthpromotion/about/HPR% 20Glossary%201998.pdf
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd.ed.). New York: Harper & Row.
