ปัจจัยทำนายความรอบรู้ในการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัยและพฤติกรรมเตรียมความพร้อมรับมืออุทกภัยของผู้สูงอายุในชุมชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยแบบพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายความรอบรู้ในการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัยและพฤติกรรมเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัยของผู้สูงอายุในชุมชน และการรับรู้การสนับสนุน และความต้องการการสนับสนุนให้เกิดการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัยของผู้สูงอายุ ครอบครัว ผู้นำชุมชน และเจ้าหน้าที่สาธารณสุข กลุ่มตัวอย่าง จํานวน 138 คน เลือกแบบเจาะจงโดยเป็นผู้สูงอายุในชุมชน 2 แห่งในจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ผู้นำชุมชน และเจ้าหน้าที่สาธารณสุข เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบประเมินการทำกิจวัตรประจำวันโดยใช้อุปกรณ์ แบบสอบถามความรอบรู้ในการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัย แบบสอบถามพฤติกรรมเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัย และแนวคำถามการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์การถดถอยพหุแบบขั้นตอน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยมีดังนี้ 1) ปัจจัยทีทำนายความรอบรู้ในการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัย ได้แก่ อายุ การทำกิจวัตรประจำวันโดยใช้อุปกรณ์ และจำนวนโรคประจำตัว ซึ่งร่วมกันทำนายได้ร้อยละ 15.5 2) ปัจจัยทำนายพฤติกรรมเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัย ได้แก่ ความสามารถในการมองเห็น และรายได้ครอบครัว ซึ่งร่วมกันทำนายได้ร้อยละ 15 และ 3) การสนับสนุนจากครอบครัว ผู้นำชุมชน และเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ทำให้มีการเตรียมพร้อมที่ดี แต่ยังต้องการการสื่อสารข้อมูลที่ทันต่อเหตุการณ์ และการช่วยเหลือเคลื่อนย้ายสิ่งของ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัณฐิมาภรณ์ บุญประกอบ. (2559). การเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติของชุมชนในพื้นที่ประสบอุทกภัย จังหวัดสุราษฎร์ธานี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นารถลดา ขันธิกุล, อังคณา แซ่เจ็ง, ประยุทธ สุดาทิพย์, และ สุรเชษฐ์ อรุโณทอง. (2562). การเตรียมความพร้อมของผู้สูงอายุในการรับสถานการณ์ภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ ในภาคเหนือประเทศไทย. วารสารสาธารณสุขล้านนา, 14(2), 1-12.
ปาณิศา บุณยรัตกลิน, สุภามาศ ผาติประจักษ์, และ นพวรรณ เปียซื่อ (2562). ความรอบรู้ในการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัยและพฤติกรรมการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัยของผู้สูงอายุในชุมชน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปาณิศา บุณยรัตกลิน, สมจินดา ชมพูนุท, และ ศิริมล คัมภีร์พันธุ์. (2565). การสังเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรอบรู้ในการเตรียมพร้อมรับมืออุทกภัย และพฤติกรรมของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารพยาบาล, 71(2), 38-47.
มุทิตา พนาสถิตย์. (2560). การศึกษาความตรงและความเที่ยงของแบบสอบถาม Lawton Instrumental Activities of Daily Living Scale (I-LADL) และ Older People’s Quality of Life Questionnaire (OPQOL-Brief) ฉบับภาษาไทย. โรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ. doi: 10.13140/RG.2.2.27779.58407
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
วรรณเพ็ญ อินทร์แก้ว, และ สมจินดา ชมพูนุท. (2557). การพยาบาลสาธารณภัย. บียอนด์พับลิสซิ่ง.
Boonyaratkalin, P., Partiprajak, S., & Piaseu, N. (2021). Flood preparedness literacy and behaviors in community dwelling older adults. Disaster Medicine and Public Health Preparedness, 15(4), 452-457.
Brown, L., Haun, J., & Peterson, L. (2014). A proposed disaster literacy model. Disaster Medicine and Public Health Preparedness, 8(3), 267-275.
Cefalu, C. A. (Ed.). (2014). Disaster preparedness for seniors: A comprehensive guide for healthcare professionals. Springer.
Cox, K., & Kim, B. (2018). Race and income disparities in disaster preparedness in old age. Journal of Gerontological Social Work, 61(7), 719-734.
Mace, S. E., & Doyle, C. J. (2017). Patients with access and functional needs in a disaster. Southern Medical Journal, 110(8), 509-515.
Nutbeam, D. (2000). Health literacy as a public health goal: A challenge for contemporary health education and communication strategies into the 21st century. Health Promotion International, 15(3), 259-267.
Sri-On, J., Vanichkulbodee, A., Sinsuwan, N., Rojsaengroeng, R., Kamsom, A., & Liu, S. W. (2019). Disaster preparedness among Thai elderly emergency department patients: A survey of patients’ perspective. BMC Emergency Medicine, 19(1), 1-7.
