Health literacy and health behavior of the people at Ban Yang Sub-district, Mueang District, Buriram Province

Main Article Content

kitipong Ruanphet
Thawaree Saengngam
Supisa Khamanek
Punnathut Bonkhunthod
Panittanan Sealim
Yuwadee Ngomsangad

Abstract

This survey research aims to study health literacy, health behavior, and factors related to health behavior.  A sample of  417 people at Ban Yang Subdistrict in Buriram Province, was selected using  two-stages sampling method. The research tools were  questionnaires on health literacy and  health behavior.  Their reliability coefficients were 0.96 and 0.82 respectively.  Data were analyzed using descriptive statistics,  chi-square test, and Pearson correlation. The results showed that people at Ban Yang Subdistrict, had overall health literacy at a good level, and their health behaviors were at a fair level.  Factors related to  health behaviors of people at Ban Yang sub-district, were gender, age, education level and overall health literacy.

Article Details

How to Cite
Ruanphet, kitipong, Saengngam, T. . ., Khamanek, S. ., Bonkhunthod, P. . ., Sealim, P. ., & Ngomsangad , Y. . . (2023). Health literacy and health behavior of the people at Ban Yang Sub-district, Mueang District, Buriram Province. Thai Journal of Nursing, 72(3), 21–29. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TJN/article/view/260739
Section
Research Article

References

กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค. (2563). รายงานสถานการณ์โรค NCDs เบาหวาน ความดันโลหิตสูง และปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้อง พ.ศ. 2562. อักษรกราฟฟิคแอนด์ดีไซน์.

กระทรวงสาธารณสุข กรมอนามัย. (2561). แนวคิดหลักการขององค์กรรอบรู้ด้านสุขภาพ. สํานักงานโครงการขับเคลื่อนกรมอนามัย.

กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กองสุขศึกษา. (2562). เครื่องมือสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในสถานบริการสุขภาพ. กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพกองสุขศึกษา.

กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กองสุขศึกษา. (2565). แบบประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของประชาชนเพื่อป้องกันโรคติดเชื้อและโรคไร้เชื้อที่สำคัญของประชาชนวัยทำงานในหมู่บ้านปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ ปี 2565 รอบที่ 1. http://hed.go.th/linkHed/437

กระทรวงสาธารณสุข ระบบคลังข้อมูลสุขภาพ. (2565). สาเหตุการเจ็บป่วยของผู้ป่วยนอก 10 อันดับแรกตามกลุ่มโรค. https://hdcservice.moph.go.th/hdc/main/index.php

ขวัญเมือง แก้วดำเกิง. (2561). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: เข้าถึง เข้าใจ และการนำไปใช้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.

ณรงค์ฤทธิ์ คงสมาน และ พยุง พุ่มกลิ่น. (2559). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ ของแรงงานในสถานประกอบการ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดขอนแก่น, 23(1), 62-75.

ดาวรุ่ง เยาวกูล, ปาจรีย์ อับดุลลากาซิม, และ นิภา มหารัชพงศ์. (2565). ความรอบรู้ด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในเขตสุขภาพที่ 6. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 15(1), 257-272.

นพมาศ โกศล, ประนอม อุบลกาญจน์, เชาวลิต ลิ่มวิจิตรวงศ์, และ นิติยา ศิริแก้ว. (2562). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ 3อ.2ส. ของกลุ่มวัยทำงาน สำหรับหมู่บ้านจัดการสุขภาพ: กรณีศึกษาชุมชนบ้านวังหิน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช. การประชุมหาดใหญวิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 10, 1600-1611. https://shorturl.asia/tMQ72

พลอยฌญารินทร์ ราวินิจ. (2559). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับภาวะอ้วนลงพุงในประชากร ตำบลชะแมบ อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 5(1), 33-47.

ระวิ แก้วสุกใส, รังสฤษฎ์ แวดือราแม, พรทิวา คงคุณ, อัชฌา สุวรรณกาญจน์, และ กรรณภา ไชยประสิทธิ์. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้และการรับรู้กับพฤติกรรมการดำเนินชีวิตแบบวิถีใหม่เพื่อการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา2019 (COVID-19). วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 8(2), 67-79.

วรางคณา บุญยงค์ และ สุวลี โล่วิรกรณ์. (2561). พฤติกรรมการบริโภคอาหารและภาวะโภชนาการของวัยแรงงานที่ทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมสิ่งทอ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 11(4), 1-9.

วัชราพร เชยสุวรรณ. (2560). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ : แนวคิดและการประยุกต์สู่การปฏิบัติการพยาบาล. วารสารแพทย์นาวี, 44(3), 183-197.

วีระศักดิ์ จงสู่วิวัฒน์วงศ์. (2565). นักระบาดฯ มั่นใจ ‘ไทย’ ไม่วิกฤต แนะไม่ต้องเน้นตัวเลขผู้ติดเชื้อโควิด แต่ให้ดูยอด ‘ตาย’ สะท้อนภาพจริง. https://www.thecoverage.info/news/content/3419

ศรุตานนท์ ชอบประดิษฐ์. (2563). วิกฤตโควิด 19 ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอย่างไร. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์, 3(2), 1-14.

สมาน อัศวภูมิ. (2560). ทบทวนนิยามการศึกษาและการเรียนรู้: จุดเริ่มต้นการแก้ปัญหาคุณภาพการศึกษา. วารสารราชธานีนวัตกรรมทางสังคมศาสตร์, 1(3), 1-7.

Berkman, N. D., Sheridan, S. L., Donahue, K., Halpern, D., & Crotty, K. (2011). Low health literacy and health outcomes: An updated systematic review. Annals of Internal Medicine, 155(2), 97-107. doi:10.1059/0003-4819-155-2-201107190-00005

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.

Liu, Y. B., Liu, L., Li, Y. F., & Chen, Y. L. (2015). Relationship between health literacy, health-related behaviors and health status: A survey of elderly Chinese. International Journal of Environmental

Research and Public Health, 12, 9714-9725.

Pender, N. J., Carolyn L., Murdaugh, C. L., & Parsons, M. N. (2006). Health promotion in nursing practice (5th ed.). Pearson Prentice Hall.

Suka, M., Odajima, T., Okamoto, M., Sumitani, M., Igarashi, A., Ishikawa, H., Kusama, M., Yamamoto, M., Nakayama, T., & Sugimori, H. (2015). Relationship between health literacy, health

information access, health behavior, and health status in Japanese people. Patient Education and Counseling, 98(5), 660-668. doi: 10.1016/j.pec.2015.02.013