แนวทางปฏิบัติ จรรยาบรรณนักวิจัย

Abstract

ความเป็นมา

ปัจจุบันนี้ผลการวิจัยมีความสําคัญต่อการ พัฒนาเศรษฐกิจและสังคมเป็นอย่างยิ่ง หากงาน วิจัยที่ปรากฏสู่สาธารณชน มีความเที่ยงตรง นําเสนอ สิ่งที่เป็นความเป็นจริงสะท้อนให้เห็นสภาพปัญหาที่ เกิดขึ้นอย่างแท้จริง ก็จะนําไปสู่การแก้ไขปัญหาได้ ตรงจุดและมีประสิทธิภาพ การที่จะให้ได้มาซึ่งงาน วิจัยที่ดีมีคุณภาพ จําเป็นต้องมีส่วนประกอบสําคัญ หลายประการ นอกจากการดําเนินตามระเบียบวิธี การวิจัยอย่างมีคุณภาพแล้ว คุณธรรมหรือจรรยา บรรณของนักวิจัยเป็นปัจจัยสําคัญยิ่งประการหนึ่ง

คณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ สาขาสังคม วิทยาตระหนักถึงความสําคัญของจรรยาบรรณนัก วิจัยดังกล่าว จึงได้ริเริ่มดําเนินการยกร่างจรรยาบรรณนักวิจัยเพื่อเป็นมาตรฐานเดียวกันทั้งประเทศ เพื่อให้นักวิจัย นักวิชาการ ในสาชาวิชาการต่างๆ สามารถนําไปปฏิบัติได้ โดยผ่านกระบวนการขอรับ ความคิดเห็นจากนักวิจัย ผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาวิชา การต่างๆ และได้ปรับปรุงให้เหมาะสมรัดกุมชัดเจน จนกระทั่งได้รับความเห็นชอบจากคณะกรรมการ บริหารสภาวิจัยแห่งชาติ ประกาศใช้เป็นหลักเกณฑ์ ควรประพฤติของนักวิจัยทั่วไป

วัตถุประสงค์

เพื่อเป็นแนวทางในการประพฤติปฏิบัติของ นักวิจัยทั่วไปโดยมีลักษณะเป็นข้อพึงสังวรณ์มาก กว่าจะเป็นข้อบังคับ อันจะนําไปสู่การเสริมสร้าง จรรยาบรรณในหมู่นักวิจัยต่อไป

นิยาม

นักวิจัย หมายถึง ผู้ที่ดําเนินการค้นคว้าหา ความรู้อย่างเป็นระบบ เพื่อตอบประเด็นที่สงสัย โดยมีระเบียบวิธีอันเป็นที่ยอมรับในแต่ละศาสตร์ที่ เกี่ยวข้อง ซึ่งครอบคลุมทั้งแนวคิด มโนทัศน์และวิธี การที่ใช้ในการวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล

จรรยาบรรณ หมายถึง หลักความประพฤติ อันเหมาะสมแสดงถึงคุณธรรมและจริยธรรมในการ ประกอบอาชีพ ที่กลุ่มบุคคลแต่ละสาขาอาชีพประ มวลขึ้นไว้เป็นหลัก เพื่อให้สมาชิกในสาขาวิชาชีพ นั้นๆ ยึดถือปฏิบัติ เพื่อรักษาชื่อเสียงและส่งเสริม เกียรติคุณของสาขาวิชาชีพของตน

จรรยาบรรณนักวิจัย หมายถึง หลักเกณฑ์ ความประพฤติปฏิบัติของนักวิจัยทั่วไป เพื่อให้การ ดําเนินงานวิจัยตั้งอยู่บนพื้นฐานของจริยธรรมและ หลักวิชาการที่เหมาะสม ตลอดจนประกันมาตรฐานของการศึกษาค้นคว้าให้เป็นไปอย่างสมศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิของนักวิจัย