อุบัติการณ์ของการเกิดฟันกร่อนในผู้ว่ายน้ำและการป้องกัน

บทคัดย่อ

 เป็นการสูญเสียเคลือบฟันและเนื้อฟันอันเนื่องมาจากปฏิกริยาทางเคมี เมื่อฟันต้องสัมผัสกับสารเคมี ที่มีภาวะเป็นกรดตั้งแต่ 5.5 หรือต่ํากว่านี้ ฟันกร่อนจากการว่ายน้ํา เกิดจากการที่ฟันสัมผัสน้ําในสระ ว่ายน้ําที่มีค่าพีเอชต่ําเนื่องจากการใช้คลอรีนชนิดกรดไทรคลอโรไอโซไซยานูริกหรือชนิดก๊าซ ซึ่งเมื่อ ละลายน้ําจะแตกตัวได้สารประกอบที่เป็นกรด นักกีฬาว่ายน้ํานับเป็นผู้มีความเสี่ยงต่อการเกิดฟันกร่อนสูง เพราะต้องสัมผัสน้ําบ่อยและมีระยะเวลาสัมผัสนนาน การป้องกันฟันกร่อนจากการว่ายน้ํา ทําได้โดย ตรวจวัดค่าพีเอชของสระว่ายน้ําอย่างสม่ําเสมอทุกวัน และควบคุมคุณภาพน้ําให้มีค่าพีเอชอยู่ระหว่าง 7.2 - 8.4 ตามมาตรฐานที่กําหนดโดยกระทรวงสาธารณสุข การป้องกันเฉพาะบุคคลอาจทําได้โดยการใช้เผือกฟัน นอกจากนี้การเฝ้าระวังโดยผู้ใช้สระว่ายน้ําด้วยการสังเกตความสะอาดทั่วไปของสระและอาการผิดปกติทาง ร่างกายที่อาจเกิดขึ้น เช่นอาการเข็ดฟัน เสียวฟัน แสบตา จะช่วยให้การควบคุมคุณภาพน้ําและป้องกัน ปัญหาฟันกร่อนทําได้ดียิ่งขึ้น