เมื่อไรจึงควรส่งตรวจภาพถ่ายทางรังสีในภาวะเนื้อเยื่ออ่อนบวมช้ำที่ได้รับบาดเจ็บบริเวณแขนขา โดยไม่มีลักษณะกระดูกหักชัดเจน

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อหาข้อบ่งชี้ในการส่งตรวจภาพทางถ่ายรังสีในผู้ป่วยได้รับบาดเจ็บบริเวณแขนขาและมีภาวะเนื้อเยื่ออ่อนบวมช้ำโดยไม่มีลักษณะกระดูกหัก

วัสดุและวิธีการ: เป็นการศึกษาแบบเหตุและผลณจุดเวลาใดเวลาหนึ่ง สุ่มตรวจผู้ป่วยอายุมากกว่า 15 ปีขึ้นไป ระหว่าง มกราคม 2550 ถึงธันวาคม 2552 ซึ่งมาตรวจที่แผนกอุบัติเหตุฉุกเฉิน ด้วยภาวะเนื้อเยื่ออ่อนบวมช้ำจากการบาดเจ็บบริเวณแขนขาภายใน 2 วันโดยไม่มีลักษณะกระดูกหักชัดเจน โดยการตรวจร่างกายอย่างละเอียด และให้การวินิจฉัยว่ามีกระดูกหักหรือไม่ จากนั้นส่งตรวจภาพถ่ายทางรังสีทุกราย นำผลการตรวจร่างกายที่ได้นำไปทดสอบความถูกต้องของการวินิจฉัยภาวะกระดูกหักด้วยภาพถ่ายทางรังสี

ผลการศึกษา: จากผู้ป่วย 400 รายพบความชุกของกระดูกหักในภาวะเนื้อเยื่ออ่อนบวมช้ำจากบาดเจ็บบริเวณแขนขาโดยไม่มีกระดูกหักชัดเจนร้อยละ 17.25 การตรวจร่างกายด้วยวิธีเคาะบริเวณปลายของอวัยวะเพื่อให้แรงสะเทือนถ่ายทอดตามแนวแกนไปทำให้เกิดความเจ็บปวดบริเวณที่สงสัย และหรือการกดเจ็บบริเวณกระดูกเป็นข้อบ่งชี้ในการส่งตรวจภาพถ่ายทางรังสี ผลความถูกต้องในการวินิจฉัยกระดูกหักจากการเคาะ และการกดเจ็บบริเวณกระดูกมีค่าร้อยละ 88.50 และ 73.50 ตามลำดับ

สรุป: ควรส่งตรวจภาพถ่ายทางรังสีในภาวะเนื้อเยื่ออ่อนบวมช้ำที่ได้รับบาดเจ็บบริเวณแขนขาโดยไม่มีลักษณะกระดูกหักชัดเจน เมื่อการตรวจร่างกายด้วยวิธีเคาะบริเวณปลายของอวัยวะทำให้เกิดความเจ็บปวดบริเวณที่สงสัย และหรือ การพบตำแหน่งที่กดเจ็บบริเวณกระดูก