การตอบสนองทางสรีรวิทยาในการแข่งขันยูยิตสูประเภทต่อสู้ชายของประเทศไทย

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการตอบสนองทางสรีรวิทยาก่อนและหลัง การแข่งขันกีฬายูยิตสูประเภทต่อสู้ชาย รุ่นน้ำหนักไม่เกิน 62 กิโลกรัม

วิธีดำเนินการวิจัย
กลุ่มตัวอย่างนักกีฬายูยิตสูประเภทต่อสู้ชาย ระดับสายน้ำตาลขึ้นไป อายุ 18 – 24 ปี รุ่นน้ำหนัก ไม่เกิน 62 กิโลกรัม คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling) จากคะแนนสะสมของการแข่งขัน 5 รายการที่ได้รับการรับรองจากสมาคมกีฬายูยิตสูแห่งประเทศไทย จำนวน 8 คน ทำการแข่งขัน 5 รอบ แบ่งเป็นรอบคัดเลือกถึงรอบชิงชนะเลิศ รวม 16 ครั้ง ทดสอบสมรรถภาพทางกาย 2 วันก่อนการแข่งขัน เก็บข้อมูลการตอบสนองทางสรีรวิทยา ได้แก่ อัตราการเต้นของหัวใจ ความเข้มข้นของแลคเตทในเลือด และระดับออกซิเจนในเลือด วิเคราะห์ความแตกต่างก่อนการแข่งขันและหลังการแข่งขันด้วยสถิติ Paired Sample t-test (อัตราการเต้นของหัวใจและความเข้มข้นของแลคเตทในเลือด) หากข้อมูลมีการกระจายตัวไม่เป็นโค้งปกติใช้สถิติ Wilcoxon Sign Rank test (ระดับออกซิเจนในเลือด) และวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างผู้ชนะและผู้แพ้ด้วยสถิติ Independent Sample t-test (อัตราการเต้นของหัวใจและความเข้มข้นของแลคเตทในเลือด) หากข้อมูลมีการกระจายตัวไม่เป็นโค้งปกติใช้สถิติ Man-Whitney U test (ระดับออกซิเจนในเลือด) กำหนดความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

ผลการวิจัย
อัตราการเต้นของหัวใจ ความเข้มข้นของแลคเตทในเลือด และระดับออกซิเจนในเลือดของนักกีฬายูยิตสูประเภทต่อสู้ชาย รุ่นน้ำหนักไม่เกิน 62 กิโลกรัม มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ระหว่างก่อนและหลังการแข่งขัน โดยอัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้นร้อยละ 57.46 ความเข้มข้นของแลคเตทในเลือดเพิ่มขึ้นร้อยละ 92.48 และระดับออกซิเจนในเลือดลดลงร้อยละ 1.50 เมื่อพิจารณาแยกตามผลการแข่งขัน พบว่า ผู้ชนะมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผู้ชนะมีการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาทั้งสามตัวแปรอย่างมีนัยสำคัญ ส่วนผู้แพ้แตกต่างเฉพาะอัตราการเต้นของหัวใจและแลคเตทเท่านั้น โดยไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มในทุกตัวแปร ทั้งก่อนและหลังการแข่งขัน อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบค่าทางสรีรวิทยาเหล่านี้ระหว่างผู้ชนะและผู้แพ้ทั้งก่อนและหลังการแข่งขัน ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในทุกตัวแปร นอกจากนี้ ยังพบว่าผู้ชนะมีสมรรถภาพทางกายสูงกว่าในทุกด้าน โดยเฉพาะแรงบีบมือ พลังกล้ามเนื้อขา และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อส่วนบนและล่าง

สรุปผลการวิจัย
หลังการแข่งขันนักกีฬายูยิตสูมีอัตราการเต้นของหัวใจและความเข้มข้นของแลคเตทในเลือดเพิ่มขึ้น ขณะที่ระดับออกซิเจนในเลือดลดลง แสดงให้เห็นว่ากีฬายูยิตสูเป็นกีฬาที่ใช้ความหนักสูงและต้องอาศัยสมรรถภาพทางด้านพลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจน รวมถึงความสามารถในการฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ไม่พบความแตกต่างทางสรีรวิทยาระหว่างผู้ชนะและผู้แพ้ แสดงให้เห็นว่าทั้งสองฝ่ายใช้ศักยภาพร่างกายอย่างเต็มที่ การฝึกจึงควรมุ่งพัฒนาระบบฟื้นตัวและการกำจัดแลคเตทเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการแข่งขันรอบต่อไป