การประดิษฐ์อุปกรณ์ป้องกันรังสีจากยางธรรมชาติผสมบิสมัทปริมาณสูงสำหรับงานรังสีวินิจฉัย

บทคัดย่อ

ปัจจุบันมีการนำรังสีเอกซ์มาใช้ประโยชน์ในทางการแพทย์ทั้งด้านการวินิจฉัยและการรักษา แต่อย่างไรก็ตามรังสีเอกซ์อาจจะก่อให้เกิดผลกระทบต่อร่างกาย เช่น คลื่นไส้ อาเจียนและการเพิ่มอัตราเสี่ยงการเกิดโรคมะเร็ง เป็นต้น ในการทำงานที่เกี่ยวข้องด้านรังสีจึงต้องมีการใช้อุปกรณ์ป้องกันรังสีอย่างเหมาะสมซึ่งโดยทั่วไปนิยมใช้ตะกั่วหรืออุปกรณ์ที่มีตะกั่วเป็นองค์ประกอบเพราะมีประสิทธิภาพในการลดทอนปริมาณรังสี ถึงอย่างไรก็ตามตะกั่วจัดเป็นสารที่อันตรายเนื่องจากในกระบวนการผลิตอาจจะปล่อยของเสียที่เป็นอันตรายแก่สิ่งแวดล้อมและนำไปสู่การเกิดปัญหาสุขภาพได้ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประดิษฐ์แผ่นป้องกันรังสีที่มีส่วนผสมของยางธรรมชาติและบิสมัทปริมาณสูงทดแทนการใช้ตะกั่วเป็นส่วนผสม และเปรียบเทียบประสิทธิภาพในการลดทอนรังสีของแผ่นป้องกันรังสีที่มีส่วนผสมของยางแท่งและบิสมัทปริมาณต่าง ๆ กับอุปกรณ์ป้องกันรังสีที่มีสมมูลตะกั่ว 0.5 มิลลิเมตร โดยทำการทดลองตัวอย่างแผ่นยางทีเตรียมจากสูตรยางธรรมชาติผสมบิสมัททั้งหมด 6 สูตร คือ 0, 100, 200, 300, 400 และ 500 phr (หน่วยการผสมยางโดยคิดสัดส่วนปริมาณสารต่าง ๆ เมื่อเทียบกับยาง 100 ส่วน โดยน้ำหนัก) โดยที่ตัวอย่างแผ่นยางมีความหนาตั้งแต่ 1 ถึง 5 มิลลิเมตร ทำการทดสอบประสิทธิภาพในการลดทอนปริมาณรังสีโดยใช้ค่าเอกซโพเชอร์ที่ความต่างศักย์ในช่วง 50 ถึง 120 เควีพี และค่ากระแสหลอด-เวลา 20 เอ็มเอเอส จากผลการทดลองพบว่าร้อยละการลดทอนปริมาณรังสีมีค่าเพิ่มขึ้นตามปริมาณของบิสมัทที่เพิ่มขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับอุปกรณ์ป้องกันรังสีที่มีสมมูลตะกั่ว 0.5 มิลลิเมตร กับแผ่นป้องกันรังสีที่ประดิษฐ์ขึ้นพบว่าแผ่นยางสูตรที่ผสมตะกั่ว 300 phr ที่มีความหนา 3 มิลลิเมตร มีค่าร้อยละการลดทอนปริมาณรังสีเท่ากับ 97.33 ที่ 100 เควีพี ซึ่งใกล้เคียงกับกับอุปกรณ์ป้องกันรังสีที่มีความหนาสมมูลตะกั่ว  0.5 มิลลิเมตร และเมื่อเพิ่มปริมาณบิสมัทเป็น 400 และ 500 phr ประสิทธิภาพการลดทอนปริมาณรังสีได้ดีกว่าอุปกรณ์เปรียบเทียบที่มีความหนา 3 มิลลิเมตร