ปัจจัยทำนายพฤติกรรมข่มเหงรังแกผู้อื่นในเด็กวัยเรียนตอนปลาย
คำสำคัญ:
ปัจจัยทำนาย , พฤติกรรมข่มเหงรังแกผู้อื่น , เด็กวัยเรียนตอนปลายบทคัดย่อ
ปัญหาพฤติกรรมข่มเหงรังแกกันพบมากในเด็กวัยเรียนตอนปลาย ส่งผลกระทบต่อผู้ที่ข่มเหงรังแกผู้อื่นและผู้ที่ตกเป็นเหยื่อทั้งทางร่างกาย จิตใจ และสังคม การวิจัยครั้งนี้เป็นแบบหาความสัมพันธ์เชิงทำนาย
มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายพฤติกรรมข่มเหงรังแกผู้อื่นในเด็กวัยเรียนตอนปลาย กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5-6 ในโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1 จำนวน 170 ราย ได้มาโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น เครื่องมือวิจัยที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง แบบสอบถามการใช้สื่อที่มีความรุนแรง แบบสอบถามรูปแบบการอบรมเลี้ยงดู แบบสอบถามอิทธิพลจากเพื่อนที่มีพฤติกรรมข่มเหงรังแก และแบบสอบถามพฤติกรรมข่มเหงรังแกผู้อื่น มีค่าความเชื่อมั่นของแอลฟาครอนบาค เท่ากับ .84, .70, .86, .77 และ .93 ตามลำดับ เก็บรวบรวมข้อมูลในเดือนพฤศจิกายน ถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2564 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และสถิติสมการถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่สามารถร่วมทำนายพฤติกรรมข่มเหงรังแกผู้อื่น ได้แก่ รูปแบบการอบรมเลี้ยงดู (b = -.273, p < .001) รองลงมาคือ การใช้สื่อที่มีความรุนแรง (b = .225, p < .01) อิทธิพลจากเพื่อนที่มีพฤติกรรมข่มเหงรังแก (b = .200, p < .01) และความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง (b = -.179, p < .05) ตามลำดับ โดยสามารถร่วมกันทำนายได้ร้อยละ 33.4 (R2= .334, p < .001) จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่า พยาบาล บุคลากรด้านสุขภาพ และบุคลากรในโรงเรียน ควรนำผลการวิจัยไปใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการวางแผนพัฒนารูปแบบหรือจัดโปรแกรม/กิจกรรม เพื่อช่วยเหลือและป้องกันพฤติกรรมข่มเหงรังแกผู้อื่นในเด็กวัยเรียนตอนปลาย
References
Abu-Baker, N. N., & Ayyd, S. N. (2018). The relationship between exposure to media violence and school bullying in Jordan. Global Journal of Health Science, 10(5), 154-166.
Anuthato, A., Chularut, P., & Prayai, N. (2021). The factors affecting of bullying behavior of lower secondary students. Journal of Education Measurement, 38(103), 158-170. [In Thai]
Baumrind, D. (1971). Current patterns of parental authority. Developmental Psychology Monongraphs.4(1), 1-103.
Chaiya, N., Hutabaedya, B., & Siansalai, S. (2017). The factors related to bullying behaviors of secondary school students in Lampang province. The 7th STOU National Research conference, 1-12. Sukhothai Thammathirat Open University. [In Thai]
Child and Adolescent Mental Health Institute. (2018). Practical guide for preventing and managing bullying behavior in school. Bangkok: Beyond Publishing. [In Thai]
Carson, R. (2014). Adolescent cyberbullying in New Zealand and the implications of parenting styles. Master’s Thesis, Arts in Psychology, University of Canterbury.
Chatchawalanon, S., Ularntinon, S., Empremsilapa, S., & Piyasilapa, V. (2020). Guide for parents about child care and development at school age children (6-12 year). Bangkok: The Royal College Pediatricians of Thailand. [In Thai]
Chung, Y. J., Sun, M. S., & Kim, H. J. (2018). What makes bullies and victims in Korean elementary schools?. Children and Youth Service Review, 94(1), 132-139.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences. New York: Lawrence Erlbaum Associates.
Department of Mental Health. (2018). Thailand is the second of bullying behavior in school. Retrieved from https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=27485 [In Thai]
Department of Mental Health. (2021). 6 Signs of social addiction. Retrieved from https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=30815
Green, L. W., & Kreuter, M. W. (2005). Health program planning: An educational and ecological approach (4th ed.). New York: McGraw-Hill.
Kaipriwan, C. (2017). Bullying behavior among senior high school students in Ratchathewi district, Bangkok metropolitan. Master’s Thesis, Faculty of Public Health, Mahidol University. [In Thai]
Kiatsiri, E. (2017). Factors associated with cyberbullying behavior among middle school students. Master’s Thesis, Nursing Science (Community Nurse Practitioner), Mahidol University. [In Thai]
Kittitussaranee, S. (2008). The relationship between parenting styles and depression of the fourth level students in Nonthaburi Education Service Area Office Zone 1. Master’s Thesis, Department of Psychology, Kasetsart University. [In Thai]
Laeheem, K. (2013). Student’s bullying behavior. Songkla: Faculty of Science, Prince of Songkla University. [In Thai]
Luxenberg, H., Limber, P. S., & Olweus, D. (2019). Bullying in U.S. schools (2019 Status report). Retrieved from http://olweus.sites.clemson.edu
Niamesri, A. (2020). Discussion on the topic “Bullying”. Retrieved from https://www.dmh.go.th [In Thai]
Piyasil, W. (2020). Bullying in child and youth. Retrieved from http://www.thaipediatrics.org [In Thai]
Puranachaikere, T., Punyapas, S., & Kaewpornsawan, T. (2015). Coping strategies of grade 4-6 primary school students in response to being bullied. Journal of the Psychiatric Association of Thailand, 60(4), 275-286. [In Thai]
Rokoyah, N. F. A., & Hastuti, D. (2019). Mother's parenting style and television media access determining bullying behavior on elementary school children. Jurnal llmu Keluarga dan Konsumen, 12(1), 52-62.
Rosenberg, M. (1965). Society and the adolescent self-image. Princeton: University Press.
Sakarinkhul, C., & Wacharasindhu, A. (2014). Prevalence of bullying and associated psychosocial factors among lower secondary school students in Muang, Chiangmai. Journal of the Psychiatric Association of Thailand, 59(3), 221-230. [In Thai]
Wongpakaran, T., & Wongpakaran, N. (2012). A comparison of reliability and construct validity between the original and revised versions of the Rosenberg self-esteem scale. Psychiatry Investig, 9(1), 54-58.
World Health Organization [WHO]. (2020 a). Violence against children. Retrieved from http://www.who.int
World Health Organization [WHO]. (2020 b). Global status report on preventing violence against children 2020. Retrieved from http://www.who.int
Yaowabut, A. (2015). Factors influencing early adolescent bullying in the Bangkok area. Master’s Thesis, Public Health, Mahidol University. [In Thai]
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
