ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพการนอนกับภาวะซึมเศร้าของอาจารย์ นิสิต และพนักงานของมหาวิทยาลัยบูรพา

บทคัดย่อ

     การวิจัยภาคตัดขวางเชิงสำรวจนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบคุณภาพการนอนและภาวะซึมเศร้าระหว่าง อาจารย์ นิสิต พนักงาน 2) หาความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพการนอนและภาวะซึมเศร้า 3) สำรวจยาการใช้ยานอนหลับและยาลดความซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ อาจารย์ นิสิต และพนักงาน รวมทั้งสิ้น 243 คน ซึ่งได้มาด้วยการสุ่มแบบอย่างง่าย  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบวัดคุณภาพการนอน และแบบวัดภาวะซึมเศร้า เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือน สิงหาคม ถึงตุลาคม พ.ศ.2563 วิเคราะห์ข้อมูลด้วย สถิติพรรณนา  สถิติ ANOVA และ สถิติสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน

     ผลการวิจัยพบว่า คุณภาพการนอนของกลุ่มตัวอย่างอาจารย์ นิสิต พนักงาน  แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์พบว่า คุณภาพการนอนมีความสัมพันธ์ในทางลบกับภาวะซึมเศร้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r=-0.536, P <.05) ยาที่กลุ่มตัวอย่างใช้ช่วยเพิ่มคุณภาพการนอนมากที่สุด คือ Lorazepam 0.5 mg (4.45%) รองลงมา ได้แก่ Lorazepam 1 mg (2.06%) และ Clonazepam 0.5 mg (1.65%) ตามลำดับ และยาที่กลุ่มตัวอย่างใช้ช่วยลดภาวะซึมเศร้ามากที่สุด ได้แก่ Amitriptyline 10 mg (4.49%) รองลงมา ได้แก่ Fluoxetine 20 mg (3.70%) และ Clonazepam 0.5 mg (2.47%) ตามลำดับ จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่า บุคคลของมหาวิทยาลัยบูรพาควรเพิ่มความสนใจและเฝ้าระวังรวมทั้งจัดกิจกรรมเพื่อเพิ่มคุณภาพการนอนและลดความซึมเศร้า เพื่อลดการใช้ยานอนหลับและยาลดความซึมเศร้า