การสังเคราะห์องค์ความรู้เพื่อให้ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายจากหลักสูตรการปฐมพยาบาลฉุกเฉินและการกู้ชีพขั้นพื้นฐานในระบบการแพทย์ฉุกเฉินของประเทศไทย ภายใต้ชีวิตวิถีใหม่

บทคัดย่อ

     บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์การดำเนินงานหลักสูตรและให้ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายการจัดหลักสูตรปฐมพยาบาลฉุกเฉินและการกู้ชีพขั้นพื้นฐานที่ดำเนินงานโดยสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ ระเบียบวิธีวิจัย : การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงนโยบาย เพื่อศึกษาสถานการณ์การอบรมหลักสูตรปฐมพยาบาลฉุกเฉิน และนำมาร่างข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อสรุปเป็นข้อเสนอเชิงนโยบาย

     ผลการวิจัยพบว่าการฝึกอบรมหลักสูตรปฐมพยาบาลฉุกเฉินและการกู้ชีพขั้นพื้นฐานที่ดำเนินงานโดยสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ ได้รับความร่วมมือจากภาครัฐและเอกชน ผลการประเมินความพึงพอใจต่อหลักสูตรอยู่ในระดับมาก เนื่องจากการเรียนการสอนมุ่งเน้นพัฒนาผู้เรียนทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติ ความรู้ทันสมัยอยู่เสมอ มีรูปแบบเดียวกัน และนำไปใช้ได้จริง จากข้อมูลเชิงคุณภาพได้ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ดังนี้ 1) การปฐมพยาบาลฉุกเฉินและการกู้ชีพขั้นพื้นฐานควรเป็นสมรรถนะหลักสำหรับประชาชน 2) บรรจุการปฐมพยาบาลฉุกเฉินและการกู้ชีพพื้นฐานในทุกระดับการศึกษา 3) ใบประกาศนียบัตรผู้ผ่านการอบรมนำไปต่ออายุผู้ปฏิบัติการในระบบการแพทย์ฉุกเฉินได้ 4) ขับเคลื่อนโครงการพัฒนาทักษะการปฐมพยาบาลฉุกเฉินด้วยชุมชนเอง 5) ผลักดันให้เกิด “ศูนย์การเรียนรู้ด้านการกู้ชีพขั้นพื้นฐานประจำตำบล” ทุกพื้นที่ 6) ภาคเอกชนเข้าร่วมดำเนินงาน 7) ภาครัฐและเอกชนควรกำหนดให้เป็นสมรรถนะหลักของบุคคลที่จะรับเข้าทำงาน 8) ผลักดันให้บรรจุวิชา “การกู้ชีพขั้นพื้นฐาน” อยู่ในการระบบศึกษาหรือกิจกรรมลูกเสือและเนตรนารี 9) หน่วยงานร่วมมือจัดทำบันทึกความร่วมมือ (MOU) ให้บุคคลเข้ารับการฝึกอบรมและ 10) สนับสนุนให้ทุกโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพประจำตำบลพัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านการปฐมพยาบาลฉุกเฉินและการกู้ชีพขั้นพื้นฐาน โดยปัจจัยความสำเร็จในการจัดหลักสูตรเกิดจากการดำเนินงานภายใต้แนวคิดของจิตอาสา สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติสามารถนำข้อเสนอแนะเชิงนโยบายนี้ไปปรับปรุงหลักสูตรและพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมให้เหมาะสมกับสถานการณ์ภายใต้ชีวิตวิถีใหม่