ประสิทธิผลของโปรแกรมการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ในนักศึกษาพยาบาล

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนหลัง เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณในนักศึกษาพยาบาล สถาบันการศึกษาพยาบาลแห่งหนึ่ง จังหวัดกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่าง คือนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 เรียนรายวิชาปฏิบัติการพยาบาลเด็กและวัยรุ่น จำนวน 53 คน คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างตามเกณฑ์คัดเข้า ได้รับการสอนด้วยโปรแกรมการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ประกอบด้วย การศึกษาด้วยตนเองผ่านสื่อ กรณีศึกษาเป็นฐานและวางแผนการพยาบาล การอภิปรายกลุ่ม การใช้ข้อคำถามกระตุ้นความคิด การฝึกประสบการณ์ภาคปฏิบัติ และการสะท้อนคิด เป็นเวลา 4 สัปดาห์ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบประเมินทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ฉบับภาษาไทย (CCTST-TT) ระหว่างเดือนธันวาคม พ.ศ. 2564 ถึงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2565 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติบรรยาย และสถิติ Paired sample t-test

     ผลการวิจัยพบว่าหลังเข้าร่วมโปรแกรมการสอน กลุ่มตัวอย่างมีคะแนนเฉลี่ยทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง และมีคะแนนเฉลี่ยสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมการสอนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 3.713, p < .05) เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่าคะแนนเฉลี่ยด้านการอ้างอิงปัญหา
ด้านการประเมินผล ด้านการให้เหตุผลแบบอุปนัย และด้านการให้เหตุผลแบบนิรนัยสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมการสอนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่าโปรแกรมการสอนในการศึกษาครั้งนี้มีประสิทธิผลในการพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และสามารถนำมาใช้ในการพัฒนาการจัดการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณให้กับนักศึกษาพยาบาล