ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของนักเรียนประถมศึกษาตอนหลายโรงเรียนวัดศรีวารีน้อย ตำบลศีรษะจระเข้ใหญ่ อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพ และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของนักเรียนประถมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนวัดศรีวารีน้อย ตำบลศีรษะจระเข้ใหญ่ อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย (ป. 4-6)   เลือกโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย จำนวน  167 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามการรับรู้ประโยชน์ของพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพ (ค่าความเชื่อมั่น .81)  แบบสอบถามการรับรู้อุปสรรคของพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพ (ค่าความเชื่อมั่น .87)  แบบสอบถามการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านการสร้างเสริมสุขภาพ (ค่าความเชื่อมั่น .83) แบบสอบถามการรับรู้อิทธิพลความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเกี่ยวกับการสร้างเสริมสุขภาพ (ค่าความเชื่อมั่น .83) และแบบสอบถามพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพด้านอนามัยส่วนบุคคล  (ค่าความเชื่อมั่น .88)  วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่า ความถี่  ร้อยละ ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ

ผลการวิจัยพบว่า

                1. กลุ่มตัวอย่าง มีพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพรายข้อและโดยภาพรวม อยู่ในระดับดี แต่เมื่อพิจารณารายข้อ พบว่า ส่วนใหญ่มีพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพอยู่ในระดับดี (M = 2.36,    SD =  .72)

                2.  การรับรู้ความสามารถของตนเองเกี่ยวกับพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพด้านอนามัยส่วนบุคคลตามสุขบัญญัติแห่งชาติ เป็นปัจจัยที่สามารถทำนายพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของกลุ่มตัวอย่างได้ร้อยละ 9.50 (R² =  .095, p < .01) 

ผลการวิจัยสามารถใช้เป็นแนวทางในการจัดกิจกรรมเพื่อสร้างเสริมพฤติกรรมสุขภาพด้านอนามัยส่วนบุคคลตามสุขบัญญัติแห่งชาติ ของนักเรียนประถมศึกษาตอนปลาย  โดยเน้นที่กลยุทธ์การรับรู้ความสามารถของตนเองเกี่ยวกับการสร้างเสริมสุขภาพเป็นหลัก 

The purpose of this  research was to examine  health  promoting  behavior and factors influencing on  health promoting behaviors of prathom 4-6 students in Watsrivareenoi School,BangSoathongSubdistrict,  Samutprakran. The sample was 167 students in prathom 4-6.           The instruments were perceive benefit, perceive  barrier,  perceive  self-efficacy, interpersonal influence,  and  health promoting behavior questionnaires. The reliability coefficients of these questionnaires were .81, .87, .83, .83 and .88., respectively.  Frequency, percent, mean, standard deviation and multiple regression were employed  to  analyze the data.

                The results of the study were as follows :

                1. The students inWatsrivareenoiSchool, Bang Soathong District, Samutprakran showed a good level in the overall of personal hygiene health-promoting behavior based on  National Health Recommendation.

                2. Perceived  self-efficacy of  health promoting behavior was significantly predictors of the health promoting behavior  among  prathom 4-6 students in  Watsrivareenoi  School, Bang Soathong District,  Samutprakran at the percentage of  9.50 (R² =  .095, p < .01). 

                The  results can be guidelines for developing health promoting behavior among  prathom 4-6 students in Watsrivareenoi School, Bang Soathong District, Samutprakran.  It should address as strategy  in  perceived self-efficacy  in a health  promotion.