ประสิทธิผลของการพอกเข่าด้วยตำรับสมุนไพรต่ออาการปวดเข่าในผู้ป่วย โรคจับโปงแห้งเข่า โรงพยาบาลบ้านโคก อำเภอบ้านโคก จังหวัดอุตรดิตถ์

บทคัดย่อ

โรคจับโปงแห้งเข่าหรือเทียบกับทางแผนปัจจุบันคือ โรคข้อเข่าเสื่อม คือการเสื่อมสภาพของผิวข้อ สัมพันธ์กับการเสื่อมของร่างกาย เนื่องจากอายุมากขึ้นหรืออาจมีสาเหตุจากเคยมีกระดูกหักหรือบาดเจ็บมาก่อน หรือมีการติดเชื้อที่ ข้อเข่ามาก่อน ทาให้ผิวข้อขรุขระไม่เรียบและมีกระดูกงอก ข้อเข่าเสื่อมที่สัมพันธ์กับอายุมากขึ้นเริ่มพบเมื่ออายุ 45 ปีขึ้นไป อาการมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษากึ่งทดลอง (Quasi-experimental research) มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการพอกเข่าด้วยตารับสมุนไพรต่ออาการปวดเข่าในผู้ป่วยโรคจับโปงแห้งเข่า โรงพยาบาล บ้านโคก ตำบลบ้านโคก อำเภอบ้านโคก จังหวัดอุตรดิตถ์ เพื่อบรรเทาอาการปวดเข่าในผู้ป่วยโรคจับโปงแห้งเข่า กลุ่มตัวอย่างทำการคัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) ได้รับการวินิจฉัยโรคว่าเป็นโรคข้อเข่าเสื่อมจริง เป็นข้อเข่าเสื่อมชนิดปฐมภูมิโดยมีความเจ็บปวดระดับปานกลางถึงมาก โดยผ่านการตรวจจากแพทย์แผนปัจจุบัน โรงพยาบาล บ้านโคก อำเภอบ้านโคก จังหวัดอุตรดิตถ์ จำนาน 32 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ แบบสอบถาม แบบประเมินความรู้สึกอาการปวดเข่า แบบบันทึกการวัดองศา การเคลื่อนไหวของข้อเข่า ตั้งแต่ขั้นตอนการตรวจก่อนและหลังการพอกรักษา ซึ่งผ่านการตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 3 ท่าน ผลการตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ โดยหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ โดยใช้สูตรแบบเพียร์สัน (Pearson product – moment correlation ) แบบบันทึก การวัดองศาการเคลื่อนไหวของเข่า ค่าสัมประสิทธิ์สหพันธ์เท่ากับ 0.95 โดยผู้ศึกษาเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยตนเอง ณ คลินิกแพทย์แผนไทย โรงพยาบาลบ้านโคก อำเภอบ้านโคก จังหวัดอุตรดิตถ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ใช้ในการศึกษาได้แก่ Paired sample t-test ผลการวิจัยพบว่า

ผลการศึกษาประสิทธิผลของการพอกเข่าด้วยตำรับสมุนไพรต่ออาการปวดเข่าในผู้ป่วยโรคจับโปงแห้งเข่า โรงพยาบาลบ้านโคก อำเภอบ้านโคก จังหวัดอุตรดิตถ์ ระดับอาการปวดเข่าของผู้ป่วยลดลง ค่าเฉลี่ยระดับอาการปวดเข่าของกลุ่มตัวอย่างระหว่างก่อนการพอกครั้งที่ 1 และหลังการพอครั้งที่ 5 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 ค่าเฉลี่ยองศาการเคลื่อนไหวของข้อเข่าของกลุ่มตัวอย่างระหว่างก่อนการพอกครั้งที่ 1 และหลังการพอกครั้งที่ 5 ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05