A Comparison of Knee Functional Ability between Pre and Post Knee Strengthening Program in Patients with Osteoarthritis Knee, Chaophrayayommarat Hospital, Suphanburi
Keywords:
knee strengthening program, knee functional ability, patients with osteoarthritis kneeAbstract
This study was quasi-experimental research (one group pretest-posttest design). The objective was to compare the knee functional ability between receiving pre and post knee strengthening program in patients with osteoarthritis knee at Chaophrayayommarat hospital, Suphanburi. The samples were 30 with osteoarthritis patients receiving treatment at outpatient orthopaedics unit, Chaophrayayommarat hospital, were recruited by purposive sampling method. Research instruments were knee strengthening program and Thai WOMAC index questionnaire. Thai WOMAC index questionnaire was distributed for data collection at pre and post at the 4thweek and the 8thweek. Data were analysed by using frequency, percentage, mean, standard deviation and repeated measures one way ANOVA.
The results showed that the knee functional ability is better after receiving knee strengthening program at week 4th and improved constantly at week 8th compared with before receiving knee strengthening program statistically significant difference.(p< 0.05)
Suggestions : The knee strengthening program can promote health in appropriate way among patients with osteoarthritis knee by apply daily at home.
References
ธนบดี ชุ่มกลาง และรุจิรา ดวงสงค์.(2555).ผลของโปรแกรมส่งเสริมออกกำลังกายโดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถแห่งตนร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมในการบรรเทาความปวดของผู้สูงอายุที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อม อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา.วารสารวิจัยมข.,12(1), 45-56.
นงพิมล นิมิตอานันท์.(2557). สถานการณ์ทางระบาดวิทยาและการประเมินความเสี่ยงโรคข้อเข่าเสื่อมในคนไทย.วารสารพยาบาลทหารบก, 15(3), 185-194.
นารีรัตน์ สังวรวงษ์พนา.(2560). การบริหารข้อเข่าเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อในผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อมอำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี. การประชุมวิชาการระดับชาติราชภัฎเพชรบุรีวิจัยเพื่อแผ่นดินไทยที่ยั่งยืน ครั้งที่ 7 สหวิทยาการสู่ไทยแลนด์ 4.0 เล่ม 2,15 กรกฎาคม 2560 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฎเพชรบุรี.เพชรบุรี: สถาบันวิจัยและส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
นัยนา สังคม.(2551). ประสิทธิผลของโปรแกรมส่งเสริมการออกกำลังกายร่วมกับการให้ความรู้ต่อความรุนแรงของอาการของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมวัยผู้ใหญ่.(วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
เบญจมาศ ม่วงทอง.(2544). ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาในการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า.(วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล).
ปารวีร์ มั่นฟัก, ราตรี สุพรมมา, สุวัฒนา เกิดม่วง, อนุสรา คงบัว และอรนุช นุ่นละออง.(2561).ผลของโปรแกรมการบริหารกล้ามเนื้อเข่าด้วยยางยืดต่อการบรรเทาความรุนแรงของภาวะข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุ อำเภอหนองมะโมง จังหวัดชัยนาท. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6(1),93-109.
ราชวิทยาลัยแพทย์ออร์โธปิดิกส์แห่งประเทศไทย.(2554). แนวปฏิบัติบริการสาธารณสุขโรคข้อเข่าเสื่อมพ.ศ.2554.สืบค้นเมื่อ20 มกราคม 2561, จาก www.chiangmaihealth.go.th/cmpho_web/document/1606610146554495425.pdf
โรงพยาบาลศูนย์เจ้าพระยายมราช.(2560).เวชสถิติทะเบียนผู้ป่วย สุพรรณบุรี: โรงพยาบาลศูนย์เจ้าพระยายมราช.
วิโรจน์ กวินวงศ์โกวิท และคณะ.(ม.ป.ป.).คู่มือโรคข้อเข่าเสื่อม-คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี. สืบค้นเมื่อ 15 มกราคม2561.จาก https://med.mahidol.ac.th/ortho/sites/default/files/public/file/pdf/knee_book_0.pdf
ศูนย์สมเด็จพระสังฆราชญาณสังวรเพื่อผู้สูงอายุ จังหวัดชลบุรี กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข.(2554).คู่มือการดูแลตนเองโรคข้อเข่าเสื่อม ฉบับการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยสูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อมโดยสหวิชาชีพ.ชลบุรี: บริษัท บียอนด์ พับลิสชิ่ง จากัด.
สุชิตา ปักสังคเน, อุดมศักดิ์ มหาวีรวัฒน์ และปิติ ทั้งไพศาล.(2554).การประยุกต์ใช้ทฤษฎีการดูแลตนเองต่อการลดความเจ็บปวดและความพึงพอใจของผู้สูงอายุข้อเข่าเสื่อม.วารสารวิจัยมช., 16(1), 1-10.
สุภาพ อารีเอื้อ และนภาภรณ์ ปิยขจรโรจน์.(2551).ผลลัพธ์ของโปรแกรมการให้ข้อมูลและการออกกำลังกายที่บ้านสำหรับผู้ป่วยโรคเข่าเสื่อม.วารสารสภาการพยาบาล,23(3),72-83.
สุรวุฒิ ปรีชานนท์ และสุรศักดิ์ นิลกานุวงศ์.(2548). ตำราโรคข้อ.พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:เอส.พี.เอ็น.การพิมพ์.
Bandura, A. (1977). Self-Efficacy: Toward unifying theory of behavioral change. Phychological Review, Journal TOC,84(2),191-215.
Bandura, A. (1997).Self-Efficacy: The exercise of control. New York: W.H.Freeman and Company.
Damush, T.M.,Perkins, S.M.,Mikesky, A.E. & Roberts M.(2005). Motivational factors influencing older adults diagnosed with knee osteoarthritis to join and maintain an exercise program. Journal of Aging and Physical Activity,13(1), 45-60.
Lee,L.L., Artur,A. & Avis, M.(2008). Using self-efficacy theory to develop interventions that help older people overcome psychological barriers to physical activity: a discussion paper. Internation Journal of Nusing Studies, 45(11),1690-1699.
Team Lumenis.(12 ธันวาคม 2554).My Body Now: ประเมินดัชนีมวลกาย.สืบค้นเมื่อ 15 มกราคม2561. จาก www.thelumenis.com
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2019 Boromarajonani College of Nursing, Suphanburi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
