Cultural care for older persons with end of life in community

Main Article Content

Araya Tipwong
Bumpenchit Sangchart

Abstract

This qualitative research aimed to describe cultural care for older persons with end of life in the community at Northeastern of Thailand. The informants were those with direct experiences related to care, including older persons with end of life and their family members,  community volunteers,  local administrative organization officers,  physicians, nurses, palliative care team, folk healers,  Brahmin and priests. They altogether were 78 people and were selected by purposive sampling. Data were collected by in-depth interview.  Data were analyzed by thematic analysis. The findings revealed three patterns of cultural care of older persons with end of life including the care for: 1) being in a good condition, 2) having a good cure, and 3) having a good death.

Article Details

How to Cite
Tipwong, A. ., & Sangchart, B. . (2019). Cultural care for older persons with end of life in community. Thai Journal of Nursing, 68(1), 11–19. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TJN/article/view/203895
Section
Research Article

References

กระทรวงสาธารณสุข สำนักระบาดวิทยา. (2555). รายงานการเฝ้าระวังโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ปี พ.ศ.2555. สืบค้นเมื่อ
14 ตุลาคม 2560, จาก www.boe.moph.go.th/Annual/AESR2013/wesr_2556
ขนิษฐา นันทบุตร. (2550). สุขภาพชุมชน: จากแนวคิดสู่ปฏิบัติการ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยและพัฒนาระบบ
สุขภาพชุมชน (สพช).
ฉวีวรรณ สัตยธรรม, แผ จันทร์สุข, และศุกร์ใจ เจริญสุข. (2556). การพยาบาลจิตเวช และสุขภาพจิต (ฉบับปรับปรุง)
เล่มที่ 1. นนทบุรี: โครงการสวัสดิการวิชาการ สถาบันพระบรมราชชนก.
บำเพ็ญจิต แสงชาติ. (2557). ความผาสุกทางจิตวิญญาณและการตายดี. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 37(1), 147-56.
ประเสริฐ อัสสันตชัย (บ.ก.). (2552). ปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยในผู้สูงอายุและการป้องกัน. กรุงเทพมหานคร: ยูเนียนครีเอชั่น.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และมหาวิทยาลัยมหิดล สถาบันวิจัยประชากรและสังคม. (2558). สถานการณ์
ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ศรีนวล สถิตวิทยานันท์. (2552). การดูแลสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวม. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมชัย ใจดี, และยรรยง ศรีวิริยาภรณ์. (2553). ประเพณีและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. (2560). แผนยุทธศาสตร์ระดับชาติว่าด้วยการสร้างเสริมสุขภาวะในระยะท้ายของชีวิต
พ.ศ. 2557-2559. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2561, จาก https://www.healthstation.in.th/action/viewvideo/2367/
Kleiman, A. (1980). Patients and healers in the context of culture. Berkeley: University of California Press.
Lynn, J., & Adamson, D. M. (2003). Living well at the end of life: Adapting health care to serious chronic illness in
old age. Santa Monica, CA: RAND.
Thoonsen, B., Gerritzen, S. H. M., Vissers, K. C. P., Verhagen, S., van Weel, C., Groot, M., & Engels, Y. (2019).
Training general practitioners contributes to the identifif ication of palliative patients and to multidimensional
care provision: Secondary outcomes of an RCT. BMJ Supportive & Palliative Care, 9(1), 1-8. doi:10.1136/bmj
spcare-2015-001031.