วัฒนธรรมการดูแลผู้สูงอายุระยะท้ายในชุมชน
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ก.ค. 18, 2019
คำสำคัญ:
วัฒนธรรมการดูแล ผู้สูงอายุระยะท้าย ชุมชน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวัฒนธรรมการดูแลผู้สูงอายุระยะท้ายในชุมชน ในตำบลของจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ตรงที่เกี่ยวข้องกับการดูแลได้แก่ กลุ่มผู้สูงอายุระยะท้าย และครอบครัว อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น แพทย์ พยาบาลวิชาชีพ ทีมการดูแลแบบประคับประคอง หมอพื้นบ้าน แพทย์พราหมณ์ พระสงฆ์ ที่อาศัยอยู่ในตำบลของจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 78 คน ที่ได้จากการเลือกผู้ให้ข้อมูลแบบเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยวิเคราะห์แก่นสาระ ผลการวิจัยสะท้อนวัฒนธรรมการดูแลผู้สูงอายุระยะท้ายในชุมชนเป็น 3 ลักษณะ ได้แก่ 1) การดูแลให้อยู่ดี 2) การดูแลรักษาดี และ 3) การดูแลให้ตายดี
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ทิพย์วงศ์ อ., & แสงชาติ บ. (2019). วัฒนธรรมการดูแลผู้สูงอายุระยะท้ายในชุมชน. วารสารพยาบาล, 68(1), 11–19. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TJN/article/view/203895
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข สำนักระบาดวิทยา. (2555). รายงานการเฝ้าระวังโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ปี พ.ศ.2555. สืบค้นเมื่อ
14 ตุลาคม 2560, จาก www.boe.moph.go.th/Annual/AESR2013/wesr_2556
ขนิษฐา นันทบุตร. (2550). สุขภาพชุมชน: จากแนวคิดสู่ปฏิบัติการ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยและพัฒนาระบบ
สุขภาพชุมชน (สพช).
ฉวีวรรณ สัตยธรรม, แผ จันทร์สุข, และศุกร์ใจ เจริญสุข. (2556). การพยาบาลจิตเวช และสุขภาพจิต (ฉบับปรับปรุง)
เล่มที่ 1. นนทบุรี: โครงการสวัสดิการวิชาการ สถาบันพระบรมราชชนก.
บำเพ็ญจิต แสงชาติ. (2557). ความผาสุกทางจิตวิญญาณและการตายดี. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 37(1), 147-56.
ประเสริฐ อัสสันตชัย (บ.ก.). (2552). ปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยในผู้สูงอายุและการป้องกัน. กรุงเทพมหานคร: ยูเนียนครีเอชั่น.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และมหาวิทยาลัยมหิดล สถาบันวิจัยประชากรและสังคม. (2558). สถานการณ์
ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ศรีนวล สถิตวิทยานันท์. (2552). การดูแลสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวม. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมชัย ใจดี, และยรรยง ศรีวิริยาภรณ์. (2553). ประเพณีและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. (2560). แผนยุทธศาสตร์ระดับชาติว่าด้วยการสร้างเสริมสุขภาวะในระยะท้ายของชีวิต
พ.ศ. 2557-2559. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2561, จาก https://www.healthstation.in.th/action/viewvideo/2367/
Kleiman, A. (1980). Patients and healers in the context of culture. Berkeley: University of California Press.
Lynn, J., & Adamson, D. M. (2003). Living well at the end of life: Adapting health care to serious chronic illness in
old age. Santa Monica, CA: RAND.
Thoonsen, B., Gerritzen, S. H. M., Vissers, K. C. P., Verhagen, S., van Weel, C., Groot, M., & Engels, Y. (2019).
Training general practitioners contributes to the identifif ication of palliative patients and to multidimensional
care provision: Secondary outcomes of an RCT. BMJ Supportive & Palliative Care, 9(1), 1-8. doi:10.1136/bmj
spcare-2015-001031.
14 ตุลาคม 2560, จาก www.boe.moph.go.th/Annual/AESR2013/wesr_2556
ขนิษฐา นันทบุตร. (2550). สุขภาพชุมชน: จากแนวคิดสู่ปฏิบัติการ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยและพัฒนาระบบ
สุขภาพชุมชน (สพช).
ฉวีวรรณ สัตยธรรม, แผ จันทร์สุข, และศุกร์ใจ เจริญสุข. (2556). การพยาบาลจิตเวช และสุขภาพจิต (ฉบับปรับปรุง)
เล่มที่ 1. นนทบุรี: โครงการสวัสดิการวิชาการ สถาบันพระบรมราชชนก.
บำเพ็ญจิต แสงชาติ. (2557). ความผาสุกทางจิตวิญญาณและการตายดี. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 37(1), 147-56.
ประเสริฐ อัสสันตชัย (บ.ก.). (2552). ปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยในผู้สูงอายุและการป้องกัน. กรุงเทพมหานคร: ยูเนียนครีเอชั่น.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และมหาวิทยาลัยมหิดล สถาบันวิจัยประชากรและสังคม. (2558). สถานการณ์
ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ศรีนวล สถิตวิทยานันท์. (2552). การดูแลสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวม. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมชัย ใจดี, และยรรยง ศรีวิริยาภรณ์. (2553). ประเพณีและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. (2560). แผนยุทธศาสตร์ระดับชาติว่าด้วยการสร้างเสริมสุขภาวะในระยะท้ายของชีวิต
พ.ศ. 2557-2559. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2561, จาก https://www.healthstation.in.th/action/viewvideo/2367/
Kleiman, A. (1980). Patients and healers in the context of culture. Berkeley: University of California Press.
Lynn, J., & Adamson, D. M. (2003). Living well at the end of life: Adapting health care to serious chronic illness in
old age. Santa Monica, CA: RAND.
Thoonsen, B., Gerritzen, S. H. M., Vissers, K. C. P., Verhagen, S., van Weel, C., Groot, M., & Engels, Y. (2019).
Training general practitioners contributes to the identifif ication of palliative patients and to multidimensional
care provision: Secondary outcomes of an RCT. BMJ Supportive & Palliative Care, 9(1), 1-8. doi:10.1136/bmj
spcare-2015-001031.
