Factors related to narcotic-used behavior among addicted inmates in Suphanburi Province
Main Article Content
Abstract
The purpose of this descriptive research was to study factors related to narcotic-used behavior among addicted inmates in Suphanburi Province. A sample of 290 addicted inmates, was selected using a simple random sampling method. Research tools were questionnaires. Data were analyzed by descriptive statistics and Chi-square test. The result revealed that narcotic-used behavior of addicted inmates were as follows. The length of narcotic-used time was longer than three years (60.69%). The maximum number of narcotic-used drug, was 2-3 tablets per each time (55.17%). The frequency of narcotic use, was 1-2 days per week (57.84%). Factors related to narcotic-used behavior were as follows. Age was related to the length of time and frequency of narcotic use. Educational level and occupation were related to the length of time and the amount of narcotic-used drug. Parent’s marital status was related to the amount of narcotic-used drug. Knowledge was related to the length of time, frequency of narcotic use, and the amount of narcotic-used drug. Perceived self-esteem was related to the length of time and the amount of narcotic-used drug. Perceived self-efficacy was related to the amount of narcotic-used drug and frequency of narcotic use. Anti-social behavior was related to the amount of narcotic-used drug. The residential location was related to the amount of narcotic-used drug. Family relation was related to the amount of narcotic-used drug and frequency of narcotic use at p< .05.
Article Details
References
ประเภท 1 (ยาบ้า) ในพื้นที่สถานีตำรวจสำโรงเหนือ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้
ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยรังสิต, ปทุมธานี.
จิราพันธ์ รุจิระพงศ์. (2550). สภาพ และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเสพยาเสพติดของ
เยาวชนในพื้นที่อำเภอวังชิ้น จังหวัดแพร่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยราชภัฏ อุตรดิตถ์, อุตรดิตถ์.
จิราภรณ์ ลิ่มนิจสรกุล. (2546). ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยปกป้องการเสพติดสารแอมเฟตามีนในวัยรุ่น
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
ณรงค์ หมื่นอภัย. (2552). ปัจจัยทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อการใช้สารเสพติดของเยาวชนในอำเภอ
บ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัย
เชียงใหม่, เชียงใหม่.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2536). ทฤษฏีองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ผกามาศ สุฐิติวนิช. (2547). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยสิ่งแวดล้อม
กับการเสพยาบ้าของเยาวชน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
เพียงตะวัน อ่อนกำปัง. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะส่วนบุคคล พฤติกรรมต่อต้านสังคม
และรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูกับการเสพยาบ้าของวัยรุ่นในศูนย์ฝึก และอบรมเด็กเยาวชนบ้าน
กรุณาบ้านมุทิตา บ้านอุเบกขาและบ้านปราณี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตี
พิมพ์). มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพมหานคร.
เรือนจำจังหวัดสุพรรณบุรี. (2558). รายงานการประชุมคณะกรรมการศูนย์อำนวยการป้องกัน
ปัญหายาเสพติดจังหวัดสุพรรณบุรี และคณะกรรมการรักษาความมั่นคงและความสงบ
เรียบร้อยจังหวัดสุพรรณบุรี วันที่ 19 พฤศจิกายน 2558 [เอกสารอัดสำเนา]. สุพรรณบุรี:
ผู้แต่ง.
ลิขิต กาญจนาภรณ์. (2554). จิตวิทยาสภาวะแวดล้อม [ เอกสารประกอบการสอน]. นครปฐม:
คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ลลิตา เดชาวุธ. (2548). ปัจจัยเสี่ยง และปัจจัยป้องกันต่อการใช้สารแอมเฟตามีนของนักเรียนวัย
รุ่นภาคตะวันออก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยบูรพา,
ชลบุรี.
วราภรณ์ มั่งคั่ง. (2558). ปัจจัยครอบครัวที่มีผลต่อการใช้สารเสพติดของวัยรุ่นชายในศูนย์ฝึกและ
อบรมเด็กและเยาวชนบ้านบึง อำเภอบ้านบึง จังหวัดชลบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต
ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
วัชรพงศ์ หาความสุข .(2550). พฤติกรรมการใช้สารเสพติดของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่ง
หนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
สมิต วัฒนธัญญกรรม. (2554). ปัจจัยทางเศรษฐกิจสังคมต่อการติดยา และสารเสพติด. ใน
วิโรจน์ วีรชัย, ล่ำซ่ำ ลักขณาภิชนชัช, อังกูร ภัทรากร, นิภา กิมสูงเนิน, และฉวีวรรณ
ปัญจบุศย์. ตำราเวชศาสตร์การเสพติด (น. 29-134). กรุงเทพมหานคร: วัชระอินเตอร์พริ้น
ติ้ง.
โสภา ชูพิกุลชัย, จิตตินันท์ เตชะคุปต์, นิภา แก้วศรีงาม, รัตนา บรรณาธรรม, อาภาศิริ สุวรรณา
นนท์, และจินตนา ตันสุวรรรณนนท์. (2553). แรงกระตุ้นนำสู่การกระทำผิดของเด็กและ
เยาวชน. กรุงเทพมหานคร: สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย.
สำเนา นิลบรรพ์, บุญเรือง ศรีเหรัญ, และอุษา คงทอง (2559). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของ
ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเสพยาซ้ำของผู้เสพแมทแอมเฟตามีน. วารสารบัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 10(1), 82-84.
Taft, D. R., & England, R. W. (1964). Criminology. London: The Macmillan.