ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ยาเสพติดของผู้ต้องขังคดียาเสพติด ในจังหวัดสุพรรณบุรี

Main Article Content

วราภรณ์ ประทีปธีรานันต์

บทคัดย่อ

               การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ยาเสพติดของผู้ต้องขังคดียาเสพติดในจังหวัดสุพรรณบุรี กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ต้องขังคดียาเสพติด จำนวน 290 คน เลือกโดยการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และการทดสอบไคส์แควร์  ผลการวิจัย พบว่า ผู้ต้องขังคดียาเสพติดร้อยละ 60.69 ใช้สารเสพติดมากกว่า 3 ปีขึ้นไป ร้อยละ 55.17 ใช้ยาเสพติดครั้งละ 2-3 เม็ดมากที่สุด  ร้อยละ 57.84 ใช้ยาเสพติด 1-2 วันต่อสัปดาห์  ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ยาเสพติดมีดังนี้  อายุมีความสัมพันธ์กับระยะเวลา และความถี่ของการใช้ยาเสพติด  ระดับการศึกษา และอาชีพมีความสัมพันธ์กับระยะเวลา และปริมาณการใช้ยาเสพติด  สถานภาพสมรสของบิดามารดามีความสัมพันธ์กับปริมาณการใช้ยาเสพติด ความรู้เรื่องยาเสพติดมีความสัมพันธ์กับระยะเวลา ปริมาณ และความถี่ของการใช้ยาเสพติด การเห็นคุณค่าในตนเอง มีความสัมพันธ์กับระยะเวลาและปริมาณการใช้ยาเสพติด การรับรู้ความสามารถในตนเองมีความสัมพันธ์กับปริมาณ และความถี่ในการใช้ยาเสพติด พฤติกรรมต่อต้านสังคมมีความสัมพันธ์กับปริมาณการใช้ยาเสพติด ที่ตั้งของบ้านมีความสัมพันธ์กับปริมาณการใช้ยาเสพติด และสัมพันธภาพในครอบครัวมีความสัมพันธ์กับปริมาณ และความถี่ในการใช้ยาเสพติดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ประทีปธีรานันต์ ว. (2019). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ยาเสพติดของผู้ต้องขังคดียาเสพติด ในจังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารพยาบาล, 68(1), 49–57. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TJN/article/view/203982
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

คม เหล่าบุตรสา. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อการเสพยาเสพติดของผู้ต้องหาในคดียาเสพติด
ประเภท 1 (ยาบ้า) ในพื้นที่สถานีตำรวจสำโรงเหนือ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้
ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยรังสิต, ปทุมธานี.

จิราพันธ์ รุจิระพงศ์. (2550). สภาพ และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเสพยาเสพติดของ
เยาวชนในพื้นที่อำเภอวังชิ้น จังหวัดแพร่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยราชภัฏ อุตรดิตถ์, อุตรดิตถ์.

จิราภรณ์ ลิ่มนิจสรกุล. (2546). ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยปกป้องการเสพติดสารแอมเฟตามีนในวัยรุ่น
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.

ณรงค์ หมื่นอภัย. (2552). ปัจจัยทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อการใช้สารเสพติดของเยาวชนในอำเภอ
บ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัย
เชียงใหม่, เชียงใหม่.

ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2536). ทฤษฏีองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

ผกามาศ สุฐิติวนิช. (2547). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยสิ่งแวดล้อม
กับการเสพยาบ้าของเยาวชน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

เพียงตะวัน อ่อนกำปัง. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะส่วนบุคคล พฤติกรรมต่อต้านสังคม
และรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูกับการเสพยาบ้าของวัยรุ่นในศูนย์ฝึก และอบรมเด็กเยาวชนบ้าน
กรุณาบ้านมุทิตา บ้านอุเบกขาและบ้านปราณี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตี
พิมพ์). มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพมหานคร.

เรือนจำจังหวัดสุพรรณบุรี. (2558). รายงานการประชุมคณะกรรมการศูนย์อำนวยการป้องกัน
ปัญหายาเสพติดจังหวัดสุพรรณบุรี และคณะกรรมการรักษาความมั่นคงและความสงบ
เรียบร้อยจังหวัดสุพรรณบุรี วันที่ 19 พฤศจิกายน 2558 [เอกสารอัดสำเนา]. สุพรรณบุรี:
ผู้แต่ง.

ลิขิต กาญจนาภรณ์. (2554). จิตวิทยาสภาวะแวดล้อม [ เอกสารประกอบการสอน]. นครปฐม:
คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ลลิตา เดชาวุธ. (2548). ปัจจัยเสี่ยง และปัจจัยป้องกันต่อการใช้สารแอมเฟตามีนของนักเรียนวัย
รุ่นภาคตะวันออก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยบูรพา,
ชลบุรี.

วราภรณ์ มั่งคั่ง. (2558). ปัจจัยครอบครัวที่มีผลต่อการใช้สารเสพติดของวัยรุ่นชายในศูนย์ฝึกและ
อบรมเด็กและเยาวชนบ้านบึง อำเภอบ้านบึง จังหวัดชลบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต
ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.

วัชรพงศ์ หาความสุข .(2550). พฤติกรรมการใช้สารเสพติดของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่ง
หนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.

สมิต วัฒนธัญญกรรม. (2554). ปัจจัยทางเศรษฐกิจสังคมต่อการติดยา และสารเสพติด. ใน
วิโรจน์ วีรชัย, ล่ำซ่ำ ลักขณาภิชนชัช, อังกูร ภัทรากร, นิภา กิมสูงเนิน, และฉวีวรรณ
ปัญจบุศย์. ตำราเวชศาสตร์การเสพติด (น. 29-134). กรุงเทพมหานคร: วัชระอินเตอร์พริ้น
ติ้ง.

โสภา ชูพิกุลชัย, จิตตินันท์ เตชะคุปต์, นิภา แก้วศรีงาม, รัตนา บรรณาธรรม, อาภาศิริ สุวรรณา
นนท์, และจินตนา ตันสุวรรรณนนท์. (2553). แรงกระตุ้นนำสู่การกระทำผิดของเด็กและ
เยาวชน. กรุงเทพมหานคร: สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย.

สำเนา นิลบรรพ์, บุญเรือง ศรีเหรัญ, และอุษา คงทอง (2559). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของ
ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเสพยาซ้ำของผู้เสพแมทแอมเฟตามีน. วารสารบัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 10(1), 82-84.

Taft, D. R., & England, R. W. (1964). Criminology. London: The Macmillan.