Effect of perceived self-eff icacy enhancement program on caring behaviors among caregivers of children with acute respiratory infection
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this quasi-experimental research was to examine the effect of perceived self-efficacy
enhancement program on caring behaviors among caregivers of children with acute respiratory infection. The sample included 40 caregivers of children with acute respiratory infection receiving care at the pediatric ward of Queen Savang Vadhana Memorial Hospital, Chonburi province. Samples were assigned to either the experimental (n = 20) or control group (n = 20). The experimental group received the perceived self-efficacy enhancement program whereas the control group received usual nursing care. Research instruments consisted of the perceived self-efficacy enhancement program, demographic questionnaire and questionnaire of caring behaviors for children with acute respiratory infection. Data were analyzed by descriptive statistics and repeated-measures analysis of variance. The result revealed that mean scores of caring behavior of caregivers in experiment group immediately after the experiment and at one week follow-up, was signifificantly higher than those before receiving the program and higher than those in the control group (p < .001).
Article Details
References
มารดาที่มีบุตรวัย 1 – 3 ปี. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก,
มหาวิทยาลัยมหิดล.
จุฑาภรณ์ ข่าขันธ์มาลี. (2553). ผลของกระบวนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมต่อความรู้และพฤติกรรมของ
มารดาในการดูแลบุตรอายุ 0-5 ปี ที่ป่วยด้วยโรคติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ. วิทยานิพนธ์พยาบาล
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชนัดดา ศระโสม. (2554). ประสิทธิผลของวิธีการป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจส่วนล่างเฉียบพลันใน
เด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี: การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหา
บัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชมรมโรคระบบหายใจและเวชบำบัดวิกฤตในเด็กแห่งประเทศไทย. (2551). แนวทางการดูแลรักษาโรคติด
เชื้อเฉียบพลันระบบหายใจในเด็ก (พิมพ์ครั้งที่ 2 ). กรุงเทพมหานคร: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์.
ณัฎฐินี ปัณฑวังกูร. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้เกี่ยวกับโรคติดเชื้อระบบหายใจเฉียบพลันกับ
พฤติกรรมของมารดาในการดูแลบุตร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการ
ให้คำปรึกษา, คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธัญญภรณ์ อริยฤทธิ์ และขนิษฐา อินธิบาล. (2547). ประเมินการควบคุมโรคติดเชื้อเฉียบพลัน ทางเดิน
หายใจในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ระดับชุมชนในจังหวัดราชบุรี นครปฐม และกาญจนบุรี. วารสาร
ควบคุมโรค, 30(4), 409-416.
พวงทิพย์ วัฒนะ. (2550). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมของผู้ปกครองในการ
ป้องกัน อาการหอบหืดในเด็ก. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาล
กุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยศรวีร์ กีรติภควัต. (2553). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลของ
มารดาในการป้องกันการกลับเป็นซ้ำของโรคปอดอักเสบในบุตรปฐมวัย. วิทยานิพนธ์พยาบาล
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุจิรา ตระกูลพัว. (2544). ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาในการเสริมสร้างพฤติกรรมการป้องกันโรค
ติดเชื้อ เฉียบพลันระบบหายใจในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ของผู้ดูแลเด็กในเขตอำเภอเมืองปทุมธานี.
วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักระบาดวิทยา. (2558). สรุปรายงานการเฝ้าระวังโรค. ค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2558, จาก
https://203.157.15.4/Annual/Annual%202551/Annual_index.html
สุคนทา คุณาพันธ์. (2545). การปฏิบัติของมารดาในการดูแลบุตรเจ็บป่วยเฉียบพลันขณะเข้ารับการรักษาใน โรงพยาบาล. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์,
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุจรรยา ทั่งทอง. (2541). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันและดูแลบุตรขณะเจ็บป่วยด้วย
โรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจในเด็กของมารดาในชนบท. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลชุมชน, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
หทัยชนก บัวเจริญ. (2544). การสังเคราะห์งานวิจัยที่เกี่ยวกับโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจใน
เด็กก่อนวัยเรียน (อายุแรกเกิด-5ปี) ในชุมชนแออัด. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 24(3),
23-34.
อัจฉรา รัตนวงศ์. (2551). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนร่วมกับการสนับสนุนทาง
สังคมต่อพฤติกรรมการดูแลของมารดาที่มีบุตรป่วยด้วยโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจ.
วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman.
Hockenberry, M. J., & Wilson, D. (2011). Wong’s nursing care of infants and children (9th ed.).
St. Louis: Mosby.
Meng, A., & McConnell, S. (2002). Decision-making in children with asthma and their parents.
Journal of the American Academy of Nurse Practitioners, 14(8), 363-371.
Sakdapetchsiri, J. (2002). Factor influencing maternal behaviors in promotion toddlers’ health at
Rayong province (Unpublished master’s thesis). Mahidol University.
Wilson, D. (2009). The child with respiratory dysfunction. In M. J. Hockenberry & D. Wilson (Eds.).
Wong’s essentials of pediatric nursing (pp. 243-265). St. Louis: Mosby Elsevier.