ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลเด็กโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจของผู้ดูแล
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ก.ย. 3, 2019
คำสำคัญ:
การรับรู้สมรรถนะแห่งตน ผู้ดูแล พฤติกรรมการดูแล เด็กโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลเด็กโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจของผู้ดูแล กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลเด็กโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยกุมารเวชกรรม โรงพยาบาลสมเด็จพระบรมราชเทวี ณ ศรีราชา จังหวัดชลบุรี จำนวน 40 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 ราย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตน ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือวิจัย ได้แก่ โปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตน แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป และแบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลเด็กโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ ผลการวิจัยพบว่า ผู้ดูแลกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตน มีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลเด็กโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจ ภายหลังการทดลองทันที และระยะติดตามหลังการทดลอง 1 สัปดาห์ สูงกว่าก่อนการทดลอง และสูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001)
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
เปียงใจ ช., ธีระรังสิกุล น., & สนั่นเรืองศักดิ์ ศ. (2019). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลเด็กโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจของผู้ดูแล. วารสารพยาบาล, 67(3), 1–9. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TJN/article/view/214412
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
เอกสารอ้างอิง
กมลทิพย์ ด่านชัย. (2540). การรับรู้สมรรถนะตนเองในการดูแลบุตรและพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพบุตรใน
มารดาที่มีบุตรวัย 1 – 3 ปี. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก,
มหาวิทยาลัยมหิดล.
จุฑาภรณ์ ข่าขันธ์มาลี. (2553). ผลของกระบวนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมต่อความรู้และพฤติกรรมของ
มารดาในการดูแลบุตรอายุ 0-5 ปี ที่ป่วยด้วยโรคติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ. วิทยานิพนธ์พยาบาล
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชนัดดา ศระโสม. (2554). ประสิทธิผลของวิธีการป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจส่วนล่างเฉียบพลันใน
เด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี: การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหา
บัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชมรมโรคระบบหายใจและเวชบำบัดวิกฤตในเด็กแห่งประเทศไทย. (2551). แนวทางการดูแลรักษาโรคติด
เชื้อเฉียบพลันระบบหายใจในเด็ก (พิมพ์ครั้งที่ 2 ). กรุงเทพมหานคร: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์.
ณัฎฐินี ปัณฑวังกูร. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้เกี่ยวกับโรคติดเชื้อระบบหายใจเฉียบพลันกับ
พฤติกรรมของมารดาในการดูแลบุตร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการ
ให้คำปรึกษา, คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธัญญภรณ์ อริยฤทธิ์ และขนิษฐา อินธิบาล. (2547). ประเมินการควบคุมโรคติดเชื้อเฉียบพลัน ทางเดิน
หายใจในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ระดับชุมชนในจังหวัดราชบุรี นครปฐม และกาญจนบุรี. วารสาร
ควบคุมโรค, 30(4), 409-416.
พวงทิพย์ วัฒนะ. (2550). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมของผู้ปกครองในการ
ป้องกัน อาการหอบหืดในเด็ก. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาล
กุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยศรวีร์ กีรติภควัต. (2553). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลของ
มารดาในการป้องกันการกลับเป็นซ้ำของโรคปอดอักเสบในบุตรปฐมวัย. วิทยานิพนธ์พยาบาล
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุจิรา ตระกูลพัว. (2544). ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาในการเสริมสร้างพฤติกรรมการป้องกันโรค
ติดเชื้อ เฉียบพลันระบบหายใจในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ของผู้ดูแลเด็กในเขตอำเภอเมืองปทุมธานี.
วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักระบาดวิทยา. (2558). สรุปรายงานการเฝ้าระวังโรค. ค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2558, จาก
https://203.157.15.4/Annual/Annual%202551/Annual_index.html
สุคนทา คุณาพันธ์. (2545). การปฏิบัติของมารดาในการดูแลบุตรเจ็บป่วยเฉียบพลันขณะเข้ารับการรักษาใน โรงพยาบาล. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์,
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุจรรยา ทั่งทอง. (2541). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันและดูแลบุตรขณะเจ็บป่วยด้วย
โรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจในเด็กของมารดาในชนบท. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลชุมชน, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
หทัยชนก บัวเจริญ. (2544). การสังเคราะห์งานวิจัยที่เกี่ยวกับโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจใน
เด็กก่อนวัยเรียน (อายุแรกเกิด-5ปี) ในชุมชนแออัด. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 24(3),
23-34.
อัจฉรา รัตนวงศ์. (2551). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนร่วมกับการสนับสนุนทาง
สังคมต่อพฤติกรรมการดูแลของมารดาที่มีบุตรป่วยด้วยโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจ.
วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman.
Hockenberry, M. J., & Wilson, D. (2011). Wong’s nursing care of infants and children (9th ed.).
St. Louis: Mosby.
Meng, A., & McConnell, S. (2002). Decision-making in children with asthma and their parents.
Journal of the American Academy of Nurse Practitioners, 14(8), 363-371.
Sakdapetchsiri, J. (2002). Factor influencing maternal behaviors in promotion toddlers’ health at
Rayong province (Unpublished master’s thesis). Mahidol University.
Wilson, D. (2009). The child with respiratory dysfunction. In M. J. Hockenberry & D. Wilson (Eds.).
Wong’s essentials of pediatric nursing (pp. 243-265). St. Louis: Mosby Elsevier.
มารดาที่มีบุตรวัย 1 – 3 ปี. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก,
มหาวิทยาลัยมหิดล.
จุฑาภรณ์ ข่าขันธ์มาลี. (2553). ผลของกระบวนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมต่อความรู้และพฤติกรรมของ
มารดาในการดูแลบุตรอายุ 0-5 ปี ที่ป่วยด้วยโรคติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ. วิทยานิพนธ์พยาบาล
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชนัดดา ศระโสม. (2554). ประสิทธิผลของวิธีการป้องกันการติดเชื้อทางเดินหายใจส่วนล่างเฉียบพลันใน
เด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี: การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหา
บัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชมรมโรคระบบหายใจและเวชบำบัดวิกฤตในเด็กแห่งประเทศไทย. (2551). แนวทางการดูแลรักษาโรคติด
เชื้อเฉียบพลันระบบหายใจในเด็ก (พิมพ์ครั้งที่ 2 ). กรุงเทพมหานคร: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์.
ณัฎฐินี ปัณฑวังกูร. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้เกี่ยวกับโรคติดเชื้อระบบหายใจเฉียบพลันกับ
พฤติกรรมของมารดาในการดูแลบุตร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการ
ให้คำปรึกษา, คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธัญญภรณ์ อริยฤทธิ์ และขนิษฐา อินธิบาล. (2547). ประเมินการควบคุมโรคติดเชื้อเฉียบพลัน ทางเดิน
หายใจในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ระดับชุมชนในจังหวัดราชบุรี นครปฐม และกาญจนบุรี. วารสาร
ควบคุมโรค, 30(4), 409-416.
พวงทิพย์ วัฒนะ. (2550). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมของผู้ปกครองในการ
ป้องกัน อาการหอบหืดในเด็ก. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาล
กุมารเวชศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยศรวีร์ กีรติภควัต. (2553). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลของ
มารดาในการป้องกันการกลับเป็นซ้ำของโรคปอดอักเสบในบุตรปฐมวัย. วิทยานิพนธ์พยาบาล
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุจิรา ตระกูลพัว. (2544). ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาในการเสริมสร้างพฤติกรรมการป้องกันโรค
ติดเชื้อ เฉียบพลันระบบหายใจในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ของผู้ดูแลเด็กในเขตอำเภอเมืองปทุมธานี.
วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักระบาดวิทยา. (2558). สรุปรายงานการเฝ้าระวังโรค. ค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2558, จาก
https://203.157.15.4/Annual/Annual%202551/Annual_index.html
สุคนทา คุณาพันธ์. (2545). การปฏิบัติของมารดาในการดูแลบุตรเจ็บป่วยเฉียบพลันขณะเข้ารับการรักษาใน โรงพยาบาล. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์,
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุจรรยา ทั่งทอง. (2541). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันและดูแลบุตรขณะเจ็บป่วยด้วย
โรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจในเด็กของมารดาในชนบท. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลชุมชน, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
หทัยชนก บัวเจริญ. (2544). การสังเคราะห์งานวิจัยที่เกี่ยวกับโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจใน
เด็กก่อนวัยเรียน (อายุแรกเกิด-5ปี) ในชุมชนแออัด. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 24(3),
23-34.
อัจฉรา รัตนวงศ์. (2551). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนร่วมกับการสนับสนุนทาง
สังคมต่อพฤติกรรมการดูแลของมารดาที่มีบุตรป่วยด้วยโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจ.
วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman.
Hockenberry, M. J., & Wilson, D. (2011). Wong’s nursing care of infants and children (9th ed.).
St. Louis: Mosby.
Meng, A., & McConnell, S. (2002). Decision-making in children with asthma and their parents.
Journal of the American Academy of Nurse Practitioners, 14(8), 363-371.
Sakdapetchsiri, J. (2002). Factor influencing maternal behaviors in promotion toddlers’ health at
Rayong province (Unpublished master’s thesis). Mahidol University.
Wilson, D. (2009). The child with respiratory dysfunction. In M. J. Hockenberry & D. Wilson (Eds.).
Wong’s essentials of pediatric nursing (pp. 243-265). St. Louis: Mosby Elsevier.
