The development of a discharge planning model for elderly patients with Pneumonia at Central Chest Institute of Thailand

Main Article Content

Chanakarn Taeviriyakul
Aree Cheevakasemsook
Wanpen Pinyopasakul

Abstract

The purposes of this research and development were: 1) to study problem situations of  discharge planning model for elderly patients with pneumonia at Central Chest Institute of Thailand, 2) to develop a  discharge planning model for elderly patients with pneumonia and 3) to compare caregivers’ perception on self-efficacy and satisfaction toward the discharge planning model before and after developing the model. The samples whom were purposive sampling were: 1) nine professional nurses,  2) seventy six caregivers of elderly patients with pneumonia. The research tools were as follows. Questionnaires on caregivers’ perception of self-efficacy and satisfaction  toward the discharge planning model, and the discharge planning model.  The reliability coefficient  of  the questionnaires was  0.96.  Data were analyzed by descriptive statistics and t-test.  The research findings were as follows. 1) Problem situations of the discharge planning model  for elderly patients with pneumonia revealed  into 3 aspects including (1) Structure:  the hospital had a discharge planning policy and unclear guidelines, caregivers’ non-participation and shortage of related  tools,  (2) Process:  lack of systematic procedures and recording.  (3) Outcome:  there was no comprehensive evaluation. 2) The developed discharge planning model embraces systematic steps; patients and caregivers assessment, diagnosis, planning with nurses, patients and caregivers participation, implementation,  evaluation using the D-METHOD and empowerment along with discharge planning records. 3) The mean score of perception on self-efficacy and satisfaction toward the discharge planning model of caregivers after developing the model were significantly higher than before development at  p < .05.

Article Details

How to Cite
Taeviriyakul, C., Cheevakasemsook, A. . ., & Pinyopasakul, W. (2020). The development of a discharge planning model for elderly patients with Pneumonia at Central Chest Institute of Thailand. Thai Journal of Nursing, 69(3), 35–43. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TJN/article/view/245154
Section
Research Article

References

กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค, สำนักงานระบาดวิทยา. (2561). สรุปรายงานการเฝ้าระวังโรคทางระบาด

วิทยา ประจำปี 2561. นนทบุรี: ผู้แต่ง.

กำธร มาลาธรรม. (2550). โรคติดเชื้อในผู้สูงอายุ. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 13(3), 272-287.

ชไมพร บัวพิน. (2562). ประสิทธิผลของแนวปฏิบัติทางการพยาบาลการวางแผนจำหน่ายต่อคุณภาพชีวิตของ

ผู้ป่วยสูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 6(1),

- 62.

นวลตา โพธิ์สว่าง. (2557). การพัฒนารูปแบบการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง. วารสารการ

พยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 32(1), 165-175.

บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร:

ยูแอนไออินเตอร์มีเดีย.

ประคอง กรรณสูต. (2542). สถิติเพื่อการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์(พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร:

สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เพ็ญจันทร์ แสนประสาน. (2560). การวางแผนจําหน่ายผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์

ผ่านสายสวน: มุมมองของผู้ป่วยสูงอายุโรคหัวใจขาดเลือดและญาติผู้ดูแล. วารสารพยาบาลโรคหัวใจ

และทรวงอก, 28(1), 142-153.

เรวดี ศรีสุข. (2558). ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองและภาวะสุขภาพ

ของผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลศูนย์เขตภาคกลาง.

วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี อุตรดิตถ์, 7(1), 13-30.

วันเพ็ญ พิชิตพรชัย, และอุษาวดี อัศดรวิเศษ. (2546). การวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยแนวคิดและการประยุกต์

ใช้ (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

สถาบันโรคทรวงอก, งานเวชระเบียนและสถิติ. (2562). สถิติผู้ป่วยที่มารับบริการปี 2561. นนทบุรี:

ผู้แต่ง.

สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล (องค์กรมหาชน). (2561). มาตรฐานโรงพยาบาลและบริการสุขภาพ

ฉบับที่ 4. กรุงเทพมหานคร: หนังสือวันดี.

สุรีย์ ธรรมิกบวร. (2554). การพยาบาลองค์รวม: กรณีศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ธนาเพรส.

โสพิศ สุมานิต. (2554). ผลของการเสริมสร้างการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อการรับรู้สมรรถนะการมีส่วนร่วมดูแลผู้ป่วยเด็ก

ภาวะวิกฤตของผู้ดูแล. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 17(1), 66-74.

Aday, L A., & Andersen, R. (1975). Development of indices of access to medical care. Ann Arbor, MI:

Health Administration Press.

Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action. New York: Prentice Hall.

Chen, G., Gully, S. M., & Eden, D. (2001). Validation of a new general self-efficacy scale.

Organizational Research Methods, 4(1), 62-83. doi: 10.1177/109442810141004

Kanter, R. M. (1993). Men and women of the corporation. New York: Basic Books.

Lin, C. (2012). Discharge planning. International Journal of Gerontology, 6(4), 237-240.

Mckeehan, E. M. (1981). Continuing care: A multidisciplinary approach to discharge

planning. St. Louis: The C.V.Mosby.

Wong, E. L., Yam,C. H., Cheung, A. W., Leung, M. C., Chan, F. W., Wong, F. Y., & Yeoh, E.

K. (2011). Barriers to effective discharge planning: A qualitative study investigating the

perspectives of frontline healthcare professionals. BMC Health Services Research, 11(1), 242.

doi: 10.1186/1472-6963-11-242