Effects of a self-care behavior development program for Diabetes Mellitus patients at Kut Chum district, Yasothon province

Main Article Content

Jirawan Suwannasri
Warinee Iemsawasdikul
Chuenjit Potisupsuk

Abstract

The objectives of this quasi-experimental research were to compare self-care behavior, blood sugar and blood pressure of an experimental group before and after experiment, and after experiment between the experimental group and the comparison group. The sample of 70 Diabetes Mellitus patients who could not control blood sugar, attended at the chronic disease clinic in Non Mi and Phon Ngam subdistrict health promoting hospital, Kut Chum district, Yasothon province, were selected by the purposive sampling technique and equally divided into the experimental group and the comparison group using matched-pairs method. The research  tools were:  1)  the Self-care Behavior Development Program based on Orem’s self-care theory,  2) a questionnaire on  general data and  self-care behavior,  its  CVI was  0.96 and Cronbach s alpha coefficient was  0.92,  3) glucometer and digital sphygmomanometer.  Data were analyzed by descriptive statistics,  t-test, Wilcoxon Matched -Pairs Signed  rank  test, and Mann-Whitney U test. The results found as follows. 1) After experiment, overall self-care behaviors of the experimental group was significantly higher than before experiment and increase more than the comparison group (p < .05).  Self-care behaviors on the subparts of eating and exercise  of the experimental group were significantly higher than before experiment and the comparison group, but there was no  significant difference  on the subpart of taking medicine. 2) After experiment, blood sugar from finger tip and HbA1C of the experimental group were significantly lower than before experiment and the comparison group (p < .05). Systolic blood pressure of the experimental group was significantly lower than  before experiment, but it was not significantly different from the comparison group.  Diastolic blood pressure of the experimental group was significantly higher than before experiment, but it was not significantly different from the comparison group (p < .05).

Article Details

How to Cite
Suwannasri, J., Iemsawasdikul, W. ., & Potisupsuk, C. (2020). Effects of a self-care behavior development program for Diabetes Mellitus patients at Kut Chum district, Yasothon province . Thai Journal of Nursing, 69(4), 40–49. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TJN/article/view/246339
Section
Research Article

References

กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค. (2558). รายงานสถานการณ์โรคไม่ติดต่อที่สำคัญ. นนทบุรี: ผู้แต่ง.

กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค สำนักโรคไม่ติดต่อ. (2558). อัตราป่วยด้วยโรคไม่ติดต่อที่สำคัญ

นนทบุรี: ผู้แต่ง.

ชัยนิตย์ อินทร์งาม. (2553). การสร้างเสริมพลังเกี่ยวกับการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวาน จังหวัดอุบลราชธานี (วิทยานิพนธ์

ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี, อุดรธานี.

บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ยู แอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย.

มยุรี สมอาษา. (2551). รูปแบบการสร้างพลังต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานชนิดไม่

พึ่งอินซูลิน ศูนย์สุขภาพชุมชนหนองแก้ว ตำบลหนองแก้ว อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด

(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลหนองหมี. (2560). ผลการปฏิบัติงานประจำปี. ยโสธร: ผู้แต่ง.

สมคิด อ่อนปรางค์. (2552). ประสิทธิผลของรูปแบบการเสริมสร้างพลังอำนาจในการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานในคลินิกเบา

หวาน อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร. (2561). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร. ยโสธร: พิมพ์ดีการพิมพ์.

สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกุดชุม. (2561). ผลการปฏิบัติงานประจำปี สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกุดชุม.

ยโสธร: กุดชุมการพิมพ์.

American Diabetes Association. (2017). Classification and diagnosis of diabetes. Diabetes Care, 40(Supplement

, S11 - S24.

Deakin, T., Mcshane, C., Cade, J., & Williams, R. (2005). Group based training for self-management strategies in

people with type 2 Diabetes Mellitus. Cochrane Database Systematic Reviews.18(2). CD003417.

Retrieved May 29, 2018, from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3418213/

Fritz, T., & Rosenqvist, U. (2006). Walking for exercise immediate effect on blood glucose level in type 2 diabetes.

Scandinavian Journal of Primary Health Care, 19(1), 31-33.

International Diabetes Federation. (2015). IDF diabetes atlas (7th ed.). Retrieved March 10, 2018 from

http://www.diabetesatlas.org

Loreto, C., Fanelli, C., Lucidi, P., Murdolo, G., Cicco, A., Parlanti, N., . .. Feo, P. (2005). Make your diabetic patients

walk: Long-term impact of different amounts of physical activity on type 2 diabetes. Diabetes Care,

(6), 295-302.

Orem, E., Taylor, S. G., & Renpenning. K. M. (2001). Nursing: Concepts of practice (6th ed). St. Louis: Mosby.

Shi, Q., Ostwald, S. K., & Wang, S. (2009). Improving glycaemic control self-efficacy and glycaemic control

behavior in Chinese patients with Type 2 diabetes mellitus: Randomised controlled trial. Journal of

Clinical Nursing, 19(1), 398-404.