Relationship between health literacy and COVID-19 preventive behaviors in new normal era among working-age people in the Bangkok Metropolitan and its suburbs
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this descriptive research was to study the relationship between health literacy and COVID-19 preventive behaviors in the “ new normal ” era among working-age people in the Bangkok Metropolitan and its suburbs. The sample comprised 421 people aged 18-59 years who lived in the Bangkok Metropolitan and its suburbs. They were selected by convenience sampling. The research tool was a Google form questionnaire with 3 parts; 1) personal data, 2) health literacy about COVID-19, and 3) COVID-19 preventive behaviors. Data were collected by sharing OR code and analyzed by descriptive statistics, Phi Correlation and Odds Ratio. The results were as follows. 1) Overall and all subsets of health literacy about COVID-19 were at the high level. 2) Overall and 1 subset of COVID-19 prevention behaviors in the new normal era were at the high level, and two subsets were at the highest level. 3) Overall and subsets of health literacy were significantly correlated with overall and subsets of COVID-19 preventive behaviors in the new normal era at the lowest, low, and moderate levels (p< .05).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2563). แนวทางปฏิบัติด้านสาธารณสุขเพื่อการจัดการภาวะระบาดของโรคโควิด 19 ในข้อกำหนดออกตามความในมาตรา 9 แห่งพระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548 (ฉบับที่ 1). นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2558). การประเมินและการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพ (Health Literacy) (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2561). การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ กลุ่มเด็กและเยาวชนอายุ 7-14 ปี และกลุ่มประชากรที่มีอายุ 15 ปี ขึ้นไป (ฉบับปรับปรุงปี 2561). นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมอนามัย. (2563). แนวทางการปฏิบัติด้านสุขวิทยาส่วนบุคคลในสถานการณ์การระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564, จาก https://covid19. anamai. moph.go.th/web- upload/2xdccaaf3d7f6ae30ba6ae1459eaf3dd66/m_document/ 6734/34102/ file_download/1de901350353497134d36d3a9585cfbe.pdf
กิตติพร เนาว์สุวรรณ, นภชา สิงห์วีรธรรม, และนวพร ดำแสงสวัสดิ์. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความรุนแรงของโรคต่อบทบาทการดำเนินงานควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในชุมชนของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ในประเทศไทย. วารสารสถาบันบำราศนราดูร, 14(2), 92-103.
ทวิติยา สุจริตรักษ์. (2564). ประเด็นน่ารู้เกี่ยวกับไวรัส SARS-CoV-2: ไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคโควิด 19. สืบค้นเมื่อ 29 เมษายน 2564, จาก https://pidst.or.th/A966.html
ธานี กล่อมใจ, จรรยา แก้วใจบุญ, และทักษิกา ชัชชวรัตน์. (2563). ความรู้และพฤติกรรมของประชาชนเรื่องการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ 2019. วารสารวิจัยการพยาบาลและสุขภาพ, 21(2), 29-39.
นภชา สิงห์วีรธรรม, วัชรพล วิวรรศน์ เถาว์พันธ์, กิตติพร เนาว์สุวรรณ, เฉลิมชัย เพาะบุญ, และสุทธิศักดิ์ สุริรักษ์. (2563). การรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของทันตาภิบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข. วารสารสถาบันบำราศนราดูร, 14(2), 104-115.
นันทวรรณ สุวรรณรูป. (2555). แนวคิดและหลักการสร้างเสริมสุขภาพ. ใน ศิริพร ขัมภลิขิต และจุฬาลักษณ์ บารมี. (บ.ก.). คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพ ในหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 3-33). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย.
รจนารถ ชูใจ, ชลธิชา บุญศิริ, และกมลพร แพทย์ชีพ. (2563). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันโรคโควิด-19 ต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ตำบลดอนตะโก อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 8(1), 250-262.
วาริณี เอี่ยมสวัสดิกุล. (2549). หน่วยที่ 8 การนำเสนอผลการวิจัยในการทำวิทยานิพนธ์. ใน มุกดา หนุ่ยศรี (บ.ก.). ประมวลสาระชุดวิชา วิทยานิพนธ์ 2 (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 1-85). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
ศูนย์ข้อมูล COVID-19. (2564). สถานการณ์การติดเชื้อ COVID-19 ในประเทศ. สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2564, จาก https://www.facebook.com/informationcovid19/posts/416665026618494/
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). สถิติแรงงาน. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2563, จาก https://statbbi.nso.go.th
อาภรณ์ ดีนาน. (2555). การส่งเสริมสุขภาพวัยผู้ใหญ่. ใน ศิริพร ขัมภลิขิต, และจุฬาลักษณ์ บารมี. (บ.ก.). คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพ ในหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 367-388). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
Daniel, W. W. (2010). Biostatics: Basic concepts and methodology for the health science (9th ed.). New York: Asia John Wiley & Son.
Green, L. W., & Kreuter, M. W. (2005). Health program planning: An educational and ecological
approach (4th ed.). New York: McGraw-Hill.
World Health Organization. (2021a). WHO Coronavirus (Covid19) dashboard. Retrieved September 29, 2021, from https://covid19.who.int/table
World Health Organization. (2021b). WHO Coronavirus (Covid19) dashboard. Retrieved September 29, 2021, from https://covid19.who.int
Yuki, K., Fujiogi, M., & Koutsogiannaki, S. (2020). COVID-19 pathophysiology: A review. Clinical Immunology, 215, 108427. doi: 10.1016/j.clim.2020.108427