ความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมป้องกันโรคโควิด 19 ในยุคชีวิตวิถีใหม่ของกลุ่มวัยทำงานในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมป้องกันโรคโควิด 19 ในยุคชีวิตวิถีใหม่ของกลุ่มวัยทำงานในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล กลุ่มตัวอย่างเเป็นกลุ่มวัยทำงานที่มีอายุ 18-59 ปี จำนวน 421 คน ที่ได้จากการเลือกตัวอย่างแบบสะดวก เครื่องมือวิจัย เป็นแบบสอบถามออนไลน์ 3 ตอน ได้แก่ 1) ข้อมูลส่วนบุคคล 2) ความรอบรู้ด้านสุขภาพเรื่องโรคโควิด 19 และ 3) พฤติกรรมป้องกันโรคโควิด 19 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา สหสัมพันธ์ฟาย และอัตราส่วนออด ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความรอบรู้ด้านสุขภาพโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก มีพฤติกรรมป้องกันโรคโควิด 19 โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก ถึงมากที่สุด ความรอบรู้ด้านสุขภาพโดยรวมและรายด้านมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมป้องกันโรคโควิด 19 โดยรวมและรายด้านในระดับต่ำมาก ต่ำ และปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข. (2563). แนวทางปฏิบัติด้านสาธารณสุขเพื่อการจัดการภาวะระบาดของโรคโควิด 19 ในข้อกำหนดออกตามความในมาตรา 9 แห่งพระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548 (ฉบับที่ 1). นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2558). การประเมินและการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพ (Health Literacy) (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2561). การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ กลุ่มเด็กและเยาวชนอายุ 7-14 ปี และกลุ่มประชากรที่มีอายุ 15 ปี ขึ้นไป (ฉบับปรับปรุงปี 2561). นนทบุรี: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข กรมอนามัย. (2563). แนวทางการปฏิบัติด้านสุขวิทยาส่วนบุคคลในสถานการณ์การระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564, จาก https://covid19. anamai. moph.go.th/web- upload/2xdccaaf3d7f6ae30ba6ae1459eaf3dd66/m_document/ 6734/34102/ file_download/1de901350353497134d36d3a9585cfbe.pdf
กิตติพร เนาว์สุวรรณ, นภชา สิงห์วีรธรรม, และนวพร ดำแสงสวัสดิ์. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความรุนแรงของโรคต่อบทบาทการดำเนินงานควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในชุมชนของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ในประเทศไทย. วารสารสถาบันบำราศนราดูร, 14(2), 92-103.
ทวิติยา สุจริตรักษ์. (2564). ประเด็นน่ารู้เกี่ยวกับไวรัส SARS-CoV-2: ไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคโควิด 19. สืบค้นเมื่อ 29 เมษายน 2564, จาก https://pidst.or.th/A966.html
ธานี กล่อมใจ, จรรยา แก้วใจบุญ, และทักษิกา ชัชชวรัตน์. (2563). ความรู้และพฤติกรรมของประชาชนเรื่องการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ 2019. วารสารวิจัยการพยาบาลและสุขภาพ, 21(2), 29-39.
นภชา สิงห์วีรธรรม, วัชรพล วิวรรศน์ เถาว์พันธ์, กิตติพร เนาว์สุวรรณ, เฉลิมชัย เพาะบุญ, และสุทธิศักดิ์ สุริรักษ์. (2563). การรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของทันตาภิบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข. วารสารสถาบันบำราศนราดูร, 14(2), 104-115.
นันทวรรณ สุวรรณรูป. (2555). แนวคิดและหลักการสร้างเสริมสุขภาพ. ใน ศิริพร ขัมภลิขิต และจุฬาลักษณ์ บารมี. (บ.ก.). คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพ ในหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 3-33). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย.
รจนารถ ชูใจ, ชลธิชา บุญศิริ, และกมลพร แพทย์ชีพ. (2563). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันโรคโควิด-19 ต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ตำบลดอนตะโก อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 8(1), 250-262.
วาริณี เอี่ยมสวัสดิกุล. (2549). หน่วยที่ 8 การนำเสนอผลการวิจัยในการทำวิทยานิพนธ์. ใน มุกดา หนุ่ยศรี (บ.ก.). ประมวลสาระชุดวิชา วิทยานิพนธ์ 2 (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 1-85). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
ศูนย์ข้อมูล COVID-19. (2564). สถานการณ์การติดเชื้อ COVID-19 ในประเทศ. สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2564, จาก https://www.facebook.com/informationcovid19/posts/416665026618494/
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). สถิติแรงงาน. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2563, จาก https://statbbi.nso.go.th
อาภรณ์ ดีนาน. (2555). การส่งเสริมสุขภาพวัยผู้ใหญ่. ใน ศิริพร ขัมภลิขิต, และจุฬาลักษณ์ บารมี. (บ.ก.). คู่มือการสอนการสร้างเสริมสุขภาพ ในหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 367-388). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
Daniel, W. W. (2010). Biostatics: Basic concepts and methodology for the health science (9th ed.). New York: Asia John Wiley & Son.
Green, L. W., & Kreuter, M. W. (2005). Health program planning: An educational and ecological
approach (4th ed.). New York: McGraw-Hill.
World Health Organization. (2021a). WHO Coronavirus (Covid19) dashboard. Retrieved September 29, 2021, from https://covid19.who.int/table
World Health Organization. (2021b). WHO Coronavirus (Covid19) dashboard. Retrieved September 29, 2021, from https://covid19.who.int
Yuki, K., Fujiogi, M., & Koutsogiannaki, S. (2020). COVID-19 pathophysiology: A review. Clinical Immunology, 215, 108427. doi: 10.1016/j.clim.2020.108427
