Effectiveness of the cataract educational and behavioral skills program for patients undergoing cataract surgery and primary caregivers, Pathum Thani Hospital
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quasi-experimental research aims to compare knowledge of cataracts and behavioral skills after receiving the cataract educational and behavioral skills program in patients undergoing cataract surgery and their primary caregivers, Pathum Thani Hospital. A sample of 60 patients undergoing cataract surgery and 60 primary caregivers was purposively selected. They were equally divided into the experimental group and the control group. Research instruments include the educational program on knowledge of cataract disease and behavioral skills. Data were collected using the questionnaires on cataract knowledge and behavioral skills. The index of item-objective congruence were between .93 - .97 while the Kuder-Richardson 20 reliability coefficient was .60 and the inter-rater reliability was 1.00. Descriptive statistics and independent t-test were used in data analysis. The results found that after using the program, the experiment groups, including both the patients and the primary caregivers, had significantly greater cataract knowledge and behavioral skills compared to the control groups at p < .05.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงสาธารณสุข สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2563). แผนงาน/โครงการและตัวชี้วัด ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 ของกระทรวงสาธารณสุข. กระทรวงสาธารณสุข.
https://dmsic.moph.go.th/index/detail/9125กนกพร อริยภูวงศ์,
ศุภพร ไพรอุดม, และ ทานตะวัน สลีวงศ์. (2562). ผลของการพยาบาลระบบสนับสนุนและให้ความรู้ต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยผ่าตัดต้อกระจก โรงพยาบาลสุโขทัย.วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี, 2(3),17-30.
นิราศศิริ โรจนธรรมกุล. (2563). การพยาบาลผู้สูงอายุด้านการดูแลสุขภาพกายและสุขภาพจิต. คณะพยาบาลศาสตร์มิชชั่น มหาวิทยาลัยนานาชาติเอเชีย-แปซิฟิก. เอส เค เอส อินเตอร์ พริ้น.
พระราชบัญญัติวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2540 และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง. (2540, 23 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา ฉบับกฤษฎีกา. เล่ม 114 ตอนที่ 75 ก. หน้า 1.
ไพศาล ร่วมวิบูลย์สุข. (2559). ตาดีได้ตาร้ายไม่เสีย. ราชวิทยาลัยจักษุแพทย์แห่งประเทศไทย.
รังสรรค์ คีละลาย และ ประเสริฐ์ ประสมรักษ์. (2560). ผลของรูปแบบการส่งเสริมการดูแลตนเองในชุมชนของผู้ป่วยหลังผ่าตัดต้อกระจกในพื้นที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ตำบลนากอก อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 5(3), 242-258.
โรงพยาบาลปทุมธานี. (2564). รายงานประจำปี 2563. โรงพยาบาลปทุมธานี.
โรงพยาบาลปทุมธานี. (2565). รายงานประจำปี 2564. โรงพยาบาลปทุมธานี.
โรงพยาบาลปทุมธานี. (2566). รายงานประจำปี 2565. โรงพยาบาลปทุมธานี.
อมราภรณ์ ลาภชูรัต. (2561). ผลการใช้โปรแกรมส่งเสริมและป้องกันภาวะแทรกซ้อนจากการผ่าตัด ต่อความรู้และการปฏิบัติตัวของผู้สูงอายุที่เข้ารับการผ่าตัดต้อกระจก โรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี. วารสารวิชาการแพทย์เขต 11, 9(1), 1109-1112.
อรทัย เส็งกิ่ง และ ศุภิกษณา ตันชาว. (2560). ประสิทธิผลของ การให้ข้อมูลโดยการใช้สื่อวีดิทัศน์ต่อความรู้และความสามารถของครอบครัวในการดูแลผู้สูงอายุหลังผ่าตัดต้อกระจก. วารสารโรงพยาบาลนครพิงค์, 9(1), 22-32.
อังคนา อัศวบุญญาเดช, ดุจดาว ศุภจิตกุลชัย, และ วริศนันท์ ปุรณะวิทย์. (2565). ผลการสอนสุขศึกษาโดยใช้สื่อวีดิทัศน์เรื่องการปฏิบัติตัวหลังทำผ่าตัดต้อกระจกให้กับผู้ป่วยผ่าตัดต้อกระจก. บูรพาเวชสาร, 9(1), 13-27.
อารีย์ ธวัชวัฒนานันท์ และ วารินทร์ บินโฮเซ็น. (2563). ผลของการให้ข้อมูลโดยใช้สื่อวีดีทัศน์เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนผ่าตัดต่อความวิตกกังวลในผู้ที่ได้รับการผ่าตัดต้อกระจกแบบไม่ค้างคืน. นครศรีธรรมราชเวชสาร, 3(2), 19-29.
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191–215. https://doi.org/10.1037/0033-295X.84.2.191
Dale, E. (1965). Audio – visual methods teaching (2nd ed.). Hot, Rinchart and Winston.
Dale, E. (1969). Audiovisual methods in teaching (3rd ed.). Dryden Press.
Evans, J. S. B. T. (1989). Bias in human reasoning: Causes and consequences. Lawrence Erlbaum Associates.