Development of the case management model based on Islamic principles using digital technology system to reduce the level of aggressive behavior for psychiatric patients at serious mental illness with high risk to violence
Main Article Content
Abstract
This research and development aims to develop the case management model based on Islamic principles using digital technology system to reduce the level of aggressive behavior for psychiatric patients at serious mental illness with high risk to violence. (SMI-V). The sample of 15 multidisciplinary team and network of volunteers, 3 professional nurses at the psychiatric clinic, and 30 SMI-V psychiatric patients, were purposively selected. The research tools were a group discussion guideline, and an aggressive behavior assessment. Data were analyzed using descriptive statistics and t-test. The results were as follows. 1) the developed management model based on Islamic principles using digital technology system included 7 steps of case-by-case patient care with 4 dimensions of holistic nursing according to Islamic principles in 3 aspects of care and the follow-up of SMI-V psychiatric patients in community in 10 aspects. 2) After using the case management model for 1 year, SMI-V psychiatric patients had significantly the decreased level of aggressive behavior from before using the case management model at p < .05.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงสาธารณสุข กรมสุขภาพจิต. (2563). คู่มือระบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง สำหรับสถาบัน/โรงพยาบาล สังกัดกรมสุขภาพจิต. พรอสเพอรัสพลัส.
กระทรวงสาธารณสุข กรมสุขภาพจิต. (2566). มาตรฐานการปฏิบัติงานการดูแลผู้ป่วยจิตเวชและยาเสพติดที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง. บียอนด์ พับลิสชิ่ง.
กมลวรรณ สีเชียงสา, จันทร์ทิพย์ กาญจนศิลป์, และ สายทิพย์ สุทธิรักษา. (2561). การพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนโดยทีมสหวิชาชีพของเครือข่ายบริการสุขภาพอำเภอบ้านแท่น จังหวัดชัยภูมิ. วารสารเภสัชกรรมไทย, 11(2), 457-469.
กิตติกร นิลมานัต, เยาวรัตน์ มัชฌิม, จารุวรรณ มานะสุรการ, วราภรณ์ คงสุวรรณ, กรรทิมา มีสุนทร, และ ชุลีพร พรหมพาหกุล. (2559). การดูแลระยะท้ายในชุมชนมุสลิม: กรณีศึกษาในบริบทภาคใต้. วารสารสภาการพยาบาล, 31(3), 37-52.
พิทภรณ์ พลโคตร. (2567). ผลการพัฒนาแนวทางการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเวชที่เสี่ยงต่อการก่อความรุนแรงโดยการใช้การจัดการรายกรณีแบบมีส่วนร่วมในชุมชน. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน, 10(4), 184-194.
โรงพยาบาลหนองจิก. (2566). สถิติข้อมูลผู้ป่วยจิตเวชและยาเสพติดที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง โรงพยาบาลหนองจิก.
วิศรุต เลาะวิถี. (2563). การเสริมสร้างสุขภาวะตามแนวทางของศาสนทูตแห่งอิสลาม. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต, 15(2), 65-76.
ศรินรัตน์ จันทพิมพ์ และ ขนิษฐา นันทบุตร. (2561). การดูแลผู้ป่วยจิตเภทโดยชุมชน. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(2), 68-76.
อิสมาอีลลุตฟี จะปะกียา และ อิสมาแอ อาลี. (2555). อิสลามกับความท้าทายของโลกสมัยใหม่: มุมมองจากนักวิชาการชายแดนใต้. ภาพพิมพ์.
อังคณา วังทอง (2563). ผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกโดยระบบพี่เลี้ยงเพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจให้ความร่วมมือในการรับประทานยาในผู้ป่วยจิตเภทเรื้อรัง อำเภอหนอจิก จังหวัดปัตตานี. วารสารการปฏิบัติการพยาบาลและการผดุงครรภ์ไทย, 7(2), 92-109.
อังคณา วังทอง, ฮาลาวาตี สนิหวี, และ กิตติพัฒน์ ทุติยาสานติ์. (2563). แนวปฏิบัติการพยาบาลต่อการดูแลติดตามผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังในชุมชนตามหลักศาสนาอิสลาม อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี [รายงานวิจัย ไม่ได้ตีพิมพ์].
Finley, B. A., Shea, K, D., Maixner . R., & Slebodnik, M. (2020). Advanced practice registered nurses using synchronous telepsychiatry: An integrative systematic review. Journal of the American Psychiatric Nurses Association, 27(4), 271-282. https://doi.org/10.1177/1078390320939159
