ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของกลุ่มงานการพยาบาล โรงพยาบาลชุมชน เขตสุขภาพที่ 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของกลุ่มงานการพยาบาล ได้แก่การสื่อสารในองค์การ การทำงานเป็นทีม และการประสานงานระหว่างทีม (2) ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของกลุ่มงานการพยาบาล และ (3) อิทธิพลของการสื่อสารในองค์การ การทำงานเป็นทีมและการประสานงานระหว่างทีม ต่อความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของกลุ่มงานการพยาบาล โรงพยาบาลชุมชน เขตสุขภาพที่ 5 กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในกลุ่มงานการพยาบาล โรงพยาบาลชุมชน เขตสุขภาพที่ 5 จำนวน 19 แห่ง ที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นตามจำนวนเตียงที่ให้บริการ จำนวน 118 คน เครื่องมือวิจัย เป็นแบบสอบถาม 3 ตอน ได้แก่ (1) ข้อมูลส่วนบุคคล (2) ปัจจัยที่มีผลต่อความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ ได้แก่ การสื่อสารในองค์การ การทำงานเป็นทีมและการประสานงานระหว่างทีม และ (3) ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ แบบสอบถามตอนที่ 2-3 มีค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาเท่ากัน คือ 1.00 และมีค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยง เท่ากับ 0.99 และ 0.90 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัย พบว่า (1) การสื่อสารในองค์การ การทำงานเป็นทีม และการประสานงานระหว่างทีม อยู่ในระดับมาก (2) ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้โดยรวมและรายด้านทุกด้าน อยู่ในระดับมาก และ (3) การสื่อสารในองค์การ การทำงานเป็นทีมและการประสานงานระหว่างทีมมีอิทธิพลทางบวก และร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของกลุ่มงานการพยาบาลได้ ร้อยละ 81.5 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001
Article Details
เอกสารอ้างอิง
(ปรับปรุงครั้งที่ 2). นนทบุรี: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
กระทรวงสาธารณสุข กองการพยาบาล. (2560). แนวทางการจัดเก็บตัวชี้วัด การพัฒนาคุณภาพ
บริการพยาบาล ประจำปีงบประมาณ 2561. ปทุมธานี: สื่อตะวัน.
จริยาวัตร คมพยัคฆ์, ปนัดดา ปริยทฤฆ, และวาริณี เอี่ยมสวัสดิกุล. (2559). ระบบบริการ
พยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน. ใน ประมวลสาระชุดวิชา นโยบายและระบบสุขภาพ ภาวะผู้นำ
แนวคิดทฤษฎีทางการพยาบาลและบทบาทของพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน. นนทบุรี: สำนัก
พิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ทัศนา บุญทอง, และอรพรรณ โตสิงห์. (2554). ทักษะจำเป็นในการบริหารจัดการทางการ
พยาบาล 2. ในเอกสารการสอนชุดวิชาประสบการณ์วิชาชีพการพยาบาล หน่วยที่ 9-15
ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1 (พิมพ์ครั้งที่ 7, หน้า 71-133). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย
สุโขทัยธรรมาธิราช.
พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546. (2546,
9 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา, 120(ตอนที่ 100 ก), 1-16.
มหาวิทยาลัยมหิดล สถาบันวิจัยประชากรและสังคม . (2556). สุขภาพคนไทย 2556: ปฏิรูป
ประเทศไทย ปฏิรูปโครงสร้างอำนาจเพิ่มพลังพลเมือง. นครปฐม: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์
พับลิชชิ่ง.
วาริณี เอี่ยมสวัสดิกุล. (2554). ประเด็นและแนวโน้มการบริการพยาบาล. ใน เอกสารการสอนชุด
วิชาประสบการณ์วิชาชีพการพยาบาล หน่วยที่ 9-15 ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1 (พิมพ์ครั้งที่ 7,
หน้า 339-392). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2557). การปฏิบัติการส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินระหว่างสถาน
พยาบาล. นครปฐม: อัลทิเมท พริ้นติ้ง.
สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล (องค์การมหาชน). (2558). มาตรฐานโรงพยาบาลและ
บริการสุขภาพ ฉบับเฉลิมพระเกียรติฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี (ภาษาไทย) ปรับปรุงครั้ง
ที่ 2 (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: หนังสือดีวัน.
สภาการพยาบาล. (2551). แนวทางการส่งเสริมการปฏิบัติการพยาบาลตามจรรยาบรรณวิชาชีพ
(ฉบับปรับปรุง) (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: จุดทอง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2556). ยุทธศาสตร์ปี 2556-2561. สืบค้นเมื่อ
1 เมษายน 2560, จาก https://www.opdc.go.th/special.phpspc_id=6&content_id
=2659
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2555). คู่มือหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ปีงบประมาณ
2556 (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพมหานคร: ศรีเมืองการพิมพ์.
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2557). คู่มือปฏิบัติงานกองทุนหลักประกันสุขภาพ ใน
ระดับท้องถิ่นหรือพื้นที่ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2557) (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร:
สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
อรวรรณ น้อยวัฒน์. (2557). การพัฒนาสมรรถนะในการทำงานชุมชนด้านสาธารณสุข. ใน เอกสาร
สอนชุดวิชาการทำงานชุมชนด้านสาธารณสุข หน่วยที่ 8-15 (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 8-1 -
8-35). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อิศเรศ ศันสนีย์วิทยกุล. (2554). บุคคล กลุ่มและทีมงาน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาพฤติกรรม
มนุษย์ในองค์การ. หน่วยที่ 8-15 (พิมพ์ครั้งที่ 1, หน้า 10-1 - 10-45). นนทบุรี: สำนักพิมพ์
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Belasen, A. T. (2000). Leading the learning organization: Communication and
competencies for managing change (1sted.). New York: State University of
New York.
Frahm, J. A., & Brown, K. A. (2006). Developing communicative competencies for a
learning organization. Journal of Management Development, 25(3), 201-212.
Garvin, D. A., Edmondson, A. C., & Gino, F. (2008). Is yours a learning
organization? Harvard Business Review, 86(3), 109-116.
O’Daniel, M., & Rosenstein, A. H. (2008). Professional communication and team
collaboration. In R. G. Hughes (Ed.). Patient safety and quality: An evidence-
based handbook for nurses. Rockville, MD: Agency for Healthcare Research
and Quality[AHRQ] Publication.
Rijal, S. (2010). Leadership style and organizational culture in learning organizarion:
A comparative study. International Journal of Management & Information
Systems, 14(5), 199-127.
Schermerhorn, J. R., Osborn, R. N., Uhl-Bien, M., & Hunt, J. G. (2012).
Organizational behaviour: Experience, grow, contribute (12th ed.). New Jersey:
John Wiley & Sons.
