ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล แรงจูงใจในการทำงาน กับสมรรถนะการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงานของพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลชุมชน จังหวัดสุพรรณบุรี

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงสำรวจนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ปัจจัยส่วนบุคคล  แรงจูงใจในการทำงาน และ สมรรถนะการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงาน และ (2) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล  และแรงจูงใจในการทำงาน กับสมรรถนะการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงาน ของพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลชุมชน จังหวัดสุพรรณบุรี  ประชากร คือ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลชุมชน จังหวัดสุพรรณบุรี กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 115 คน ได้จากสุ่มแบบชั้นภูมิตามจำนวนพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในแต่ละโรงพยาบาล เครื่องมือวิจัย คือแบบสอบถามแรงจูงใจในการทำงานและสมรรถนะการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงาน หาค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยงได้เท่ากับ 0.955 และ 0.960 ตามลำดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ใช้ค่า ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบไคสแควร์ และสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า (1) พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลชุมชนจังหวัดสุพรรณบุรี มีอายุเฉลี่ย 43.14 ปี มีระยะเวลาที่ปฏิบัติงานการพยาบาลเฉลี่ย 20.81 ปี ส่วนใหญ่สมรสแล้ว ไม่ได้ศึกษาต่อหลังสำเร็จการศึกษาจากหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต และได้รับการอบรมเพิ่มเติม   แรงจูงใจในการทำงาน และสมรรถนะการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงานโดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง และ (2) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ ระยะเวลาปฏิบัติงาน สถานภาพสมรส การศึกษาต่อ และการอบรมเพิ่มเติม ไม่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงานโดยภาพรวม ส่วนแรงจูงใจในการทำงานมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับสมรรถนะการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงานโดยภาพรวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .001