การเปรียบเทียบปัจจัยเชิงนิเวศวิทยาและการใช้พืชสมุนไพร ของผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 ในชุมชนเมืองและชนบท
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงบรรยายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยเชิงนิเวศวิทยาและการใช้สมุนไพร ของผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 ในชุมชนเมืองและชนบท กลุ่มตัวอย่าง คือผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 จำนวน 300 คน เลือกแบบเจาะจง ใช้กรอบแนวคิดระบบนิเวศวิทยาของบรอนเฟรนเบนเนอร์ เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล พฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการรักษาโรคเบาหวาน ความรอบรู้ด้านสุขภาพสำหรับผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 การจัดการตนเอง และแรงสนับสนุนทางสังคมในการใช้พืชสมุนไพรเพื่อการรักษาโรค เบาหวาน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ Mann -Whitney U test และ Chi – square test ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 ในชุมชนเมืองและชนบท มีค่าเฉลี่ยความรอบรู้ด้านสุขภาพโดยรวมและรายด้านของสุขภาพขั้นพื้นฐาน ปฏิสัมพันธ์ และวิจารณญาณ รวมทั้งแรงสนับสนุนทางสังคม และการใช้พืชสมุนไพรเพื่อการรักษาเบาหวาน ไม่แตกต่างกัน (p > .05) 2) การจัดการตนเองโดยรวม และด้านการดูแลเท้าและสุขอนามัย มีความแตกต่างกัน (p < .05) และ 3) การจัดการตนเองด้านการออกกำลังกาย ด้านการรับประทานอาหารและด้านการรับประทานยาไม่แตกต่างกัน (p > .05)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข กลุ่มงานอายุรศาสตร์โรงพยาบาลราชวิถี. (2557). การดูแลผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ยาก
ต่อการรักษา. กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
กระทรวงสาธารณสุข คณะกรรมการอำนวยการจัดทำแผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ฉบับที่ 12. (2555).
แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). นนทบุรี: ผู้แต่ง.
จารุวรรณ ศรีสร้อย. (2555). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรรักษาโรคของประชาชน
ในเขต 11 กระทรวงสาธารณสุข. วารสารเกื้อการุณย์, 19(2), 60-74.
มูลนิธิหมอชาวบ้าน. (2559). สมุนไพรรักษาเบาหวาน. สืบค้นเมื่อ 16 มกราคม 2559, จาก
https://www.doctor.or.th/article/detail/11212.
วงศ์สถิตย์ ฉั่วกุล, และอรัญญา ศรีบุศราคัม. (2551). จุลสารข้อมูลสมุนไพร มหาวิทยาลัยมหิดล, 25(4).
-49.
วิชัย เอกพลากร. (2553). การสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยตรวจร่างกายครั้งที่ 5 พ.ศ.2557.
นนทบุรี: เดอะกราฟิโก ซิสเต็มส์ .
วิภา อุทยานินทร์, เสาวนันท์ บำเรอราช, และกาญจนา นิ่มสุนทร. (2556). พฤติกรรมการใช้สมุนไพรใน การ
ลดระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวาน: ข้อมูลพื้นฐานเพื่อนำไปสู่การพัฒนาระบบบริการ
เบาหวานในอำเภอห้วยแถลง. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชนหาวิทยาลัยขอนแก่น, 1(1), 11-24.
วิไลวรรณ ชัยณรงค์. (2554). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรเพื่อการรักษาเบื้องต้น
ของประชาชน ในเขตอำเภอธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
Bronfenbrenner, U. (Ed.). (2005). Making human beings human bioecological perspectives on human
development. Thousand Oaks, CA: Sage.
Damnjanovic, I., Kitic, D., Stefanovic, N., Zlatkovic-Guberinic, S., Catic-Djordjevic, A.,
Velickovic, R., & Radovanovic, R. (2015). Herbal self-medication use in patients with diabetes
mellitus type 2. Turkish Journal of Medical Sciences, 45(4), 964-971.
Hinder, S., & Greenhalgh, T. (2012). “This does my head in “ Ethnographic study of self-management by
people with diabetes. BMC Health Services Research, 12(1), 83.
Ishikawa, H., & Yano, E. (2008). Patient health literacy and participation in the health-care process.
Health Expect, 11(2), 113-122.
Keeratiyutawong, P. (2005). Effectiveness of a self-management program for Thais with type 2
diabetes. Thai Journal of Nursing Research, 10(2), 85-89.
Maneesriwongul, W., & Dixon, J. K. (2004). Instrument translation process: A methods review. Journal
of Advanced Nursing, 48(2), 175-186.
Paramanick, D., & Sharma, N. (2017). A review on herbs which are used in Diabetes Mellitus.
International Journal of Drug Development and Research, 9, 12-17.
