ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมจิตอาสาของนักศึกษาพยาบาล มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับของพฤติกรรมจิตอาสา และปัจจัยทำนายพฤติกรรมจิตอาสาของนักศึกษาพยาบาล มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี จำนวน 210 คน ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามพฤติกรรมจิตอาสา และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงบรรยาย และการวิเคราะห์การถดถอยพหุแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมจิตอาสาของนักศึกษาพยาบาลอยู่ในระดับสูง และ 2) การสนับสนุนทางสังคม การรับรู้ความสามารถของตน และเจตคติต่อจิตอาสา สามารถร่วมกันทำนายพฤติกรรมจิตอาสาของนักศึกษาพยาบาลได้ โดยอธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 37.4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จารุณี จันทร์เจริญ. (2555). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมจิตสาธารณะของนักเรียนระดับชั้น
มัธยมศึกษาตอนต้น อำเภอเมืองลพบุรี จังหวัดลพบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
ณัฏฐ์ชุดา สุภาพจน์. (2561). จิตอาสาของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสาร
บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 13(1), 78-88.
ดวงกมล ทองอยู่. (2555). การประยุกต์ทฤษฎีทางจิตวิทยาเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะในเด็กและเยาวชนไทย.
วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 2(1), 11 – 22.
ทินกร วงศ์ปการันย์, และณหทัย วงศ์ปการันย์. (2554). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของแบบวัด
ความภาคภูมิใจในตนเองของโรเซนเบิร์ก: การศึกษาในนักศึกษาไทย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่ง
ประเทศไทย, 56(1), 59-70.
ธิดาชนก วงค์พิทักษ์, และชัญญา ลี้ศัตรูพ่าย. (2556). ปัจจัยจิตสังคมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตอาสาของนิสิต
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์, 6(1), 64-73.
ปิยาภรณ์ กันเกตุ. (2554). ความสุข การเห็นคุณค่าในตนเองและทักษะทางสังคมของเยาวชนในจังหวัด
เชียงใหม่ที่มีระดับจิตอาสาแตกต่างกัน. วารสารจิตวิทยาคลินิก, 42(2), 7-18.
ปิ่นกนก วงศ์ปิ่นเพ็ชร์, วิมล เหมือนคิด, และชัญญา ลี้ศัตรูพ่าย. (2553). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับจิตอาสาของ
นักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์,
(1), 9-16.
พันธณีย์ วิหคโต, จันทร์ สกุลวงศ์ไพบูลย์, และสุดาวรรณ เครือพานิช. (2542). การสังเคราะห์รูปแบบการ
พัฒนาศักยภาพของเด็กไทยด้านการช่วยเหลือผู้อื่น เสียสละมุ่งมั่นพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: กอง
วิจัยทางการศึกษา กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2553). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย เล่ม 2 วัยรุ่น-วัยสูงอายุ (พิมพ์ครั้งที่ 9 แก้ไข
เพิ่มเติม). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. (2545). จิตวิทยาสังคม ทฤษฎีและปฏิบัติการ. กรุงเทพมหานคร: สุวิริยาสาส์น.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2556). แผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษาฉบับที่ 11(พ.ศ.
-2559). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุคนธ์ธา เส็งเจริญ. (2556). การวิเคราะห์โครงสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ
จิตสํานึกสาธารณะในนิสิตระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (วิทยานิพนธ์ปริญญา
มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
สุพัฒนา บุญแก้ว. (2556). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมอาสาสมัครของอาสายุวกาชาด ในเขต
กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ,
กรุงเทพมหานคร.
อาทิตยา มากสาคร. (2013). ปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตอาสาของนิสิตแพทย์ระดับปริญญาตรี คณะแพทยศาสตร์
มหาวิทยาลัยนเรศวร. Rajabhat Journal of Sciences, Humanities & Social Sciences, 14(1), 42-52.
Andam, R., Hematinejad, M., Hamidi, M., Ramnezannejad, R., & Kazemnejad, A. (2009). Study on the
volunteering motivations in sport (In Persian). Olympic Journal, 3(47), 105-116.
Bandura, A. (1986). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice – Hall.
Cobb, S. (1976). Social support as a moderator of life stress. Psychosomatic Medicine, 38(5),
-314.
