การพัฒนารูปแบบการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยเด็กโรคหืด โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์

บทคัดย่อ

การวิจัยและพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหารูปแบบการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยเด็กโรคหืด โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์  2) พัฒนารูปแบบการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยเด็กโรคหืด และ

3) ประเมินการรับรู้สมรรถนะแห่งตน และความพึงพอใจต่อรูปแบบการวางแผนจำหน่ายของผู้ดูแล หลังการใช้รูปแบบการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วย  กลุ่มตัวอย่างได้จากการเลือกแบบเจาะจง แบ่งเป็น 3 ระยะ ได้แก่ 1) ระยะศึกษาปัญหา มี 3 กลุ่ม (1) พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยเด็ก 3 จำนวน 11 คน (2) ผู้ดูแลผู้ป่วยเด็กโรคหืดให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับปัญหาการดูแลผู้ป่วยหอบหืดและแนวทางการดูแล จำนวน 5 คน และ (3) ผู้ดูแลผู้ป่วยเด็กโรคหืด กลุ่มก่อนทดลอง จำนวน 35 คน 2) ระยะพัฒนารูปแบบ เป็นพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติในหอผู้ป่วยแห่งนี้ จำนวน 11 คน และ 3) ระยะทดลองใช้รูปแบบ เป็นผู้ดูแลผู้ป่วยเด็กโรคหืด กลุ่มหลังทดลอง จำนวน 35 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่  แบบสอบถามการรับรู้สมรรถนะแห่งตน และความพึงพอใจต่อรูปแบบการวางแผนจำหน่ายของผู้ดูแล มีค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยง เท่ากับ 0.95 และ 0.85 ตามลำดับ และรูปแบบการวางแผนจำหน่าย  วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา  ผลการวิจัยพบว่า  1) ปัญหาการวางแผนจำหน่าย  แบ่งเป็น 3 ด้าน (1) ด้านโครงสร้าง ได้แก่ โรงพยาบาลมีนโยบายการวางแผนจำหน่าย แต่ไม่มีแนวทางการปฏิบัติที่เป็นลายลักษณ์อักษรชัดเจน เป็นการวางแผนจำหน่ายตามประสบการณ์ และไม่มีการมีส่วนร่วมของผู้ดูแล (2) ด้านกระบวนการ ได้แก่ ไม่มีการปฏิบัติที่เป็นระบบอย่างเป็นรูปธรรม ส่วนมากให้คำแนะนำในวันจำหน่าย และ (3) ด้านผลลัพธ์ คือ ไม่มีการติดตามประเมินผลที่ชัดเจนอย่างต่อเนื่อง 2) รูปแบบการวางแผนจำหน่ายที่พัฒนาขึ้น มีขั้นตอนอย่างเป็นระบบตั้งแต่การประเมินปัญหาและความต้องการการวางแผนจำหน่ายโดยผู้ดูแลมีส่วนร่วม  การวางแผนการปฏิบัติ และการประเมินผล การวางแผนการจำหน่ายบูรณาการกับรูปแบบ D-METHOD และการเสริมสร้างพลังอำนาจ ร่วมกับการใช้แบบบันทึกการวางแผนจำหน่าย  อุปกรณ์พ่นยา เอกสารการพ่นยาอย่างถูกวิธี และแผนการสอน และ 3) หลังใช้รูปแบบการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วย  ผู้ดูแลผู้ป่วยเด็กโรคหืดมีการรับรู้สมรรถนะแห่งตน และความพึงพอใจต่อรูปแบบการวางแผนการจำหน่ายอยู่ในระดับมากที่สุด