สมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัยของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 4 ในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความสามารถในสมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัย และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัยของนักศึกษาพยาบาลในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 4 จำนวน 127 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบประเมินระดับสมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัยและปัจจัยที่สัมพันธ์กับสมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัย การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงบรรยาย และสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) นักศึกษาพยาบาลประเมินความสามารถในสมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัยอยู่ในระดับ 5 ที่ปฏิบัติได้ด้วยตนเอง โดยไม่จำเป็นต้องมีอาจารย์นิเทศ จำนวน 112 จาก 147 ทักษะ (76.19%) และ 2) สมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัยมีความสัมพันธ์ทางบวกกับการรับรู้ความสามารถตนเอง (r = 0.272) และเจตคติต่อวิชาชีพการพยาบาลด้านองค์กรวิชาชีพ(r = 0.256) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง มาตรฐานคุณวุฒิระดับปริญญาตรี สาขา
พยาบาลศาสตร์ พ.ศ. 2560. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2563, จาก http://www.mua.go.th/users/tqf-
hed/news/data6ประกาศ-ศธ-NQF-2560-พยาบาลศาสตร์-ป-ตรี.pdf
กรองแก้ว ราษฎรดี, สุลี ทองวิเชียร, ชลธิชา ชลสวัสดิ์, วิไล ตาปะสี, อุทัยวรรณ เธียรไฝ่ดี, และคณิตาพร
ประกอบกิจ. (2563). การกำหนดระดับสมรรถนะวิชาชีพด้านทักษะพิสัยของบัณฑิตพยาบาล.
วารสารพยาบาล, 69(4), 50-59.
จักรพงษ์ วารี. (2561). ปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีการกำกับตนเองและระดับการรับรู้ความสามารถของตนเอง
ในการเรียนโมบายเลิร์นนิ่งที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องการสร้างสื่อการสอนมัลติมีเดียของ
นักศึกษาครู. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 5(1), 123-138.
นิสา ทมาภิรัต, และอารีย์วรรณ อ่วมตานี. (2560). การเป็นพยาบาลจบใหม่ที่ปฏิบัติงานภายใต้การดูแลของ
พยาบาลพี่เลี้ยง. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(ฉบับพิเศษ 1), 32-40.
ปริญญา แร่ทอง, และธีรนุช ห้านิรัติศัย. (2555). ประสบการณ์การเปลี่ยนบทบาทจากนักศึกษาพยาบาล
สู่การเป็นพยาบาลวิชาชีพ. วารสารสภาการพยาบาล, 27 (2), 51-62.
เพลินตา พรหมบัวศรี. (2545). การพัฒนากระบวนการเรียนการสอนตามแนวคิดการเรียนรู้เชิงสถานการณ์
เพื่อเสริมสร้างความสามารถทางวิชาชีพการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาล (วิทยานิพนธ์ปริญญา
ดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
มาลีวัล เลิศสาครศิริ, และสุดารัตน์ สุวารี. (2550). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้สมรรถนะของตนเอง การ
เห็นคุณค่าในตนเองและพฤติกรรม การปฏิบัติงานทางสูติกรรมของนักศึกษาพยาบาล
สถาบันอุดมศึกษาเอกชน. วารสารพัฒนาการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต, 1(1), 16-27.
รุ่งฤดี กล้าหาญ. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาคปฏิบัติของนิสิตพยาบาล ชั้นปีที่ 3
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(3), 412-420.
ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. (2545). จิตวิทยาสังคม ทฤษฎีและปฏิบัติการ. กรุงเทพมหานคร: สุวิริยาสาส์น.
สภาการพยาบาล. (2553). พระราชบัญญัติวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ พ.ศ. 2528 และที่แก้ไข
เพิ่มเติมโดย พระราชบัญญัติวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2540 และ
ข้อบังคับ ระเบียบ ประกาศสภาการพยาบาลที่เกี่ยวข้อง งานกฎหมาย สภาการพยาบาล.
กรุงเทพมหานคร: ศิริยอดการพิมพ์.
สมศรี ทาทาน, และอัมพร ยานะ. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อทักษะปฏิบัติการพยาบาลและทัศนคติต่อวิชาชีพ
ตามการรับรู้ของ นักศึกษาพยาบาลที่ขึ้นฝึกภาคปฏิบัติครั้งแรก วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี
พะเยา. วารสารการพยาบาล การสาธารณสุขและการศึกษา, 15(2), 46-54.
สร้อย อนุสรณ์ธีรกุล, ศรัญญา ต. เทียนประเสริฐ, และบุศรา กาญจนบัตร. (2563). สมรรถนะวิชาชีพด้าน
ทักษะพิสัยของพยาบาลวิชาชีพที่สำเร็จการศึกษาใหม่. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ,
(1), 69-77.
สุชาดา อินทรกําแหง ณ ราชสีมา, และพีระ เรืองฤทธิ์. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อทักษะทางการพยาบาลของ
นักศึกษาพยาบาลในวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสวรรค์ ประชารักษ์ นครสวรรค์. วารสารการพยาบาล
การสาธารณสุขและการศึกษา, 17(3), 106-112.
สุปราณี หมื่นยา, วิภาวรรณ นวลทอง, ปุลวิชช์ ทองแตง, และดวงดาว เทพทองคำ. (2557). ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง
กับการปฏิบัติทักษะการพยาบาลตามการรับรู้ของนักศึกษาพยาบาลที่ฝึกภาคปฏิบัติวิชาปฏิบัติการ
หลักการและเทคนิคการพยาบาล. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 8(3), 200-211.
สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย สถาบันดำรงราชานุภาพ. (2553). Competency: เครื่องมือในการบริหาร
แบบมุ่งผลสัมฤทธิ์. กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
อาภากร เปรี้ยวนิ่ม. (2561). ผลการวิเคราะห์การสำรวจคุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ตามความต้องการ
ของผู้ใช้ ที่จบในปีการศึกษา 2559-2561. กรุงเทพมหานคร: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัย
กรุงเทพธนบุรี.
Al-Moteri, M. (2020). Entrustable professional activities in nursing: A concept analysis. International
Journal of Nursing Sciences, 7(3), 277-284.
Bandura, A. (1986). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
ten Cate, O. (2014). AM last page: What entrustable professional activities add to a competency-based
curriculum. Academic Medicine, 89(4), 691. doi: 10.1097/ACM.0000000000000161
Triandis, H. C. (1971). Attitude and attitude change. New York: John Wiley and Sons.
