ผลของโปรแกรมป้องกันนักสูบบุหรี่หน้าใหม่ ในนักเรียนอาชีวศึกษา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมป้องกันนักสูบบุหรี่หน้าใหม่ ในนักเรียนอาชีวศึกษาโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีพฤติกรรมตามแผน กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 58 คนเลือกแบบเจาะจง เป็นนักเรียนอาชีวศึกษา เพศชาย อายุ 15-18 ปี แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบกลุ่มละ 29 คน ระยะเวลาในการศึกษา 6 สัปดาห์ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการใช้แบบสอบถามก่อนการทดลอง หลังการทดลองสัปดาห์ที่ 4 และระยะติดตามผลสัปดาห์ที่ 6 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ร้อยละ ความถี่ คะแนนเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Chi-square test, Fisher’s Exact test, Independent t-test และ Repeated Measures ANOVA ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยทัศนคติต่อพฤติกรรมป้องกันการสูบบุหรี่ และความตั้งใจที่จะไม่สูบบุหรี่ หลังการทดลอง และระยะติดตามผล สูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001) การเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบพบว่า กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยของทัศนคติต่อพฤติกรรมป้องกันการสูบบุหรี่ การคล้อยตามกลุ่มอ้างอิงต่อการปฏิบัติพฤติกรรมป้องกันการสูบบุหรี่ การรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมป้องกันการสูบบุหรี่ และความตั้งใจที่จะไม่สูบบุหรี่ สูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ หลังการทดลองและระยะติดตามผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) ส่วนคะแนนเฉลี่ยการปฏิบัติพฤติกรรมป้องกันการสูบบุหรี่หลังการทดลอง และระยะติดตามผลพบว่าไม่แตกต่างกัน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค สำนักงานควบคุมการบริโภคยาสูบ. (2559). ความ
รู้พื้นฐานและประเภทของผลิตภัณฑ์ยาสูบ (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: ไนซ์ เอิร์ธ
ดีไซน์.
จิราพร สุวะมาตย์, สุรินธร กลัมพากร, และสุนีย์ ละกำปั่น. (2558). ผลของโปรแกรมการ
สูบบุหรี่สำหรับวัยรุ่นชายตอนต้นในสถานสงเคราะห์. วารสารพยาบาล, 64(1), 1-11.
จุลจีรา จันทะมุงคุณ, ณัฐิกา ราชบุตร, และสุริยา ราชบุตร. (2561). ผลของโปรแกรมการ
พัฒนาศักยภาพร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมเพื่อป้องกันการสูบบุหรี่ในกลุ่
เยาวชน ตำบลบ้านยาง อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารโรงพยาบาลสกลนคร,
(1), 35-47.
จีรภัทร์ รัตนชมภู, และณรงค์ศักดิ์ หนูสอน. (2563). การป้องกันนักสูบบุหรี่หน้าใหม่
สังคมไทยต้องเปลี่ยนแปลง. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี อุตรดิตถ์,
(1), 13-27.
ธีรผล หล่อประดิษฐ์. (2559). ผลของโปรแกรมป้องกันการสูบบุหรี่ของนักเรียน
มัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนขยายโอกาส อำเภอศีรีมาศ จังหวัดสุโขทัย
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
ประกิต วาทีสาธกกิจ. (2562). การสูบบุหรี่ของเยาวชน (รายงานวิจัย). กรุงเทพมหานคร:
มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่.
ปรียานุช อุทัยรัศมี, รุ่งรัตน์ ศรีสุริยเวศน์, และพรนภา หอมสินธุ์. (2563). ผลของ
กระบวนการระดมพลังสร้างสรรค์ชุมชนต่อทัศนคติและความตั้งใจในการไม่สูบบุหรี่
ของวัยรุ่นชายในสถานสงเคราะห์. วารสารพยาบาลศาสตร์, 43(1), 10-18.
มหาวิทยาลัยมหิดล ศูนย์วิจัยและจัดการความรู้เพื่อการควบคุมยาสูบ. (2562). รายงาน
สถานการณ์การบริโภคยาสูบของประเทศไทย พ.ศ.2562 (พิมพ์ครั้งที่ 1).
กรุงเทพมหานคร: สินทวีกิจ พริ้นติ้ง.
เสาวลักษณ์ มะเหศวร, พรนภา หอมสินธุ์, และรุ่งรัตน์ ศรีสุริยเวศน์. (2561). ปัจจัยที่มี
ความสัมพันธ์กับการทดลองสูบบุหรี่ของนักเรียนอาชีวศึกษาหญิง จังหวัด
ฉะเชิงเทรา. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 32(1), 31-43.
สิทธิพงศ์ วัฒนานนท์สกุล. (2561). ประสิทธิผลของโปรแกรมเชิงป้องกันการสูบบุหรี่โดย
เน้นโรงเรียนเป็นฐานที่มีผลต่อผลลัพธ์การรู้คิดเกี่ยวกับการสูบบุหรี่ ในนักเรียนชั้น
มัธยมศึกษาตอนต้น เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร,
(1), 193-219.
Ajzen, I. (2005). Attitudes, personality and behavior (2nd ed.). Berkshire,
UK: Open University Press
Polit, D. F., & Hungler, B. P. (1999). Nursing research: Principles and
methods (6thed.). Philadelphia: Lippincott.
Zeidi, I. M., & Agha, A. H. (2013). Effectiveness of an education
intervention based on theory of planned behavior to reduce
intentions to smoke among secondary school student. Journal of
Research & Health, 3(4), 504-513.