การพัฒนารูปแบบกิจกรรมควบคุมการบริโภคบุหรี่ทุกช่วงวัยโดยแกนนำนักศึกษาพยาบาล
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงปฏิบัติการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาศักยภาพแกนนำนักศึกษาพยาบาลและศึกษารูปแบบกิจกรรมควบคุมการบริโภคบุหรี่ทุกช่วงวัยโดยแกนนำนักศึกษาพยาบาล เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน40 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามที่ผ่านการตรวจความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน ได้ค่าสัมประสิทธิ์ความสอดคล้อง อยู่ระหว่าง 0.60 – 1.00 และหาความเที่ยงของแบบทดสอบความรู้การควบคุมการบริโภคบุหรี่ทุกช่วงวัยได้ค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยง KR เท่ากับ 0.794 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และการทดสอบที ผลการศึกษาพบว่า ก่อนเข้าร่วมกิจกรรม นักศึกษาพยาบาลมีคะแนนเฉลี่ยความรู้ เท่ากับ 15.88 (SD = 3.322) โดยประมาณครึ่งหนึ่ง (ร้อยละ 52.50) มีความรู้ในระดับปานกลาง และหลังเข้าร่วมกิจกรรม นักศึกษาพยาบาลร้อยละ 72.50 มีความรู้ในระดับสูง คะแนนเฉลี่ยความรู้เท่ากับ 25.30 (SD = 1.436) ซึ่งสูงกว่าก่อนร่วมกิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ( t = 17.323) นักศึกษาพยาบาลได้พัฒนารูปแบบกิจกรรมการควบคุมการบริโภคบุหรี่ทุกช่วงวัย คือ “ KARPAC ” ประกอบด้วย 1) ความรู้พิษภัยบุหรี่ 2) การส่งเสริมทัศนคติที่ดีต่อการควบคุมการบริโภคบุหรี่ 3) การแสดงบทบาทสมมติ 4) การมีส่วนร่วมของแกนนำนักศึกษาพยาบาล 5) การให้บริการสังคมในการควบคุมการบริโภคบุหรี่ทุกช่วงวัย และ 6) การดำเนินกิจกรรมการควบคุมการบริโภคบุหรี่ทุกช่วงวัยอย่างต่อเนื่อง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กาญจนาณัฐ ทองเมืองธัญเทพ, กัญญพัชร พงษ์ช้างอยู่, ชุติมา มาลัย, และ หทัยรัตน์ บุษยพรรณพงศ์. (2562). ผลของการได้รับควันบุหรี่ของหญิงตั้งครรภ์ต่อทารกในครรภ์: การสังเคราะห์งานวิจัยอย่างเป็นระบบ. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 12(1), 117-132.
กรองจิต วาทีสาธกกิจ. (2559). คู่มือการรักษาโรคเสพติดยาสูบสำหรับพยาบาล. มณปรียากราฟฟิค.
จักรพันธ์ เพ็ชรภูมิ, และ บุญชนัฎฐา พงษ์ปรีชา. (2563). มาตรการส่งเสริมบ้านปลอดบุหรี่. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 29(1), 163-172.
จินตนา ดำเกลี้ยง, จารุวรรณ กฤตย์ประชา, อนงค์ ประสาธน์วนกิจ, ทิพมาส ชิณวงศ์, รัดใจ เวชประสิทธิ์, ศมนนันท์ ทัศนีย์สุวรรณ, และ ณัฐษยกานต์ นาคทอง. (2561). ประสบการณ์ของนักศึกษาพยาบาลในการใช้โมเดล 5A เพื่อควบคุมการบริโภคยาสูบในผู้ป่วยผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์, 38(3), 141-151.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2555). การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย: คุณสมบัติการวัดเชิงจิตวิทยา. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยวรรณ บุญเพ็ญ, ภาวนา เมนทะระ, และ ปิยชาติ บุญเพ็ญ. (2562). พฤติกรรมการสูบบุหรี่ไฟฟ้าและพฤติกรรมต้องการเลิกบุหรี่ของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารศรีนครินทรวิโรฒ วิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 11(22), 1110-1127.
เย็นฤดี แสงเพ็ชร. (2564). ผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อการเลิกบุหรี่ในสถานประกอบการผลิตแบตเตอรี่รถยนต์ จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารพยาบาล, 70(1), 1-10.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). การสำรวจพฤติกรรมด้านสุขภาพของประชากร พ.ศ. 2564. กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สุกัญญา คำก้อน, แอนน์ จิระพงษ์สุวรรณ, สุรินธร กลัมพากร, และ สุคนธา ศิริ. (2563). โปรแกรมช่วยเลิกบุหรี่สำหรับผู้กลับมาสูบซ้ำของทหารกองประจำการ ในค่ายกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ จังหวัดชลบุรี. วารสารพยาบาล, 69(1), 44-53.
Kemmis, S. & McTaggart, R. (1988). The action research planer(3rd ed.). Deakin University.
Patanavanich, R., & Glantz, S. A. (2020). Smoking is associated with COVID-19 progression: A meta-analysis. Nicotine and Tobacco Research, 22(9), 1653-1656.
Thanomsat, K., Yunibhand, J., & Preechawong, S. (2022). Effectiveness of an integrated smoking cessation service model on smoking status: A preliminary study. Tobacco Induced Diseases, 20, 104. https://doi.org/10.18332/tid/155375
Tungtrongvisolkit, N. & Seaharattanapatum, B. (2021). Experiences of smoking cessation focused on barriers and facilitators by husbands with smoking tobaccos during wives getting pregnant with anemia in urban community: A qualitative research. Open Access Library Journal, 8(5), 1-13.
World Health Organization. (2021). WHO global report on trends in prevalence of tobacco use 2000-2025 (4th.ed.), World Health Organization. https://www.who.int/publications/i/item/9789240039322